Niesamowity rodowód i świetna kariera wyścigowa to niejedyne, czym A.P. Indy zapisał się w historii. Został również jednym z najbardziej wpływowych reproduktorów.
A.P. Indy to koń o niezwykłym rodowodzie. Dlaczego? Jego ojciec to Seattle Slew, który zdobył Potrójną Koronę w 1977. Jego matka to Weekend Surprise, klacz po Secretariacie, czyli kolejnym zdobywcy Triple Crown.
Ogier urodził się w 1989 w Kentucky na Lanes End Farm, a jego hodowcy to William Farish III i William S. Kiloomy, którzy w 1992 roku wykupili część jego udziałów.
Z takim rodowodem, nikt nie wątpił w jego potencjał, Tomonori Tsurumaki kupił A.P. Indy za 2,9 miliona dolarów na aukcji roczniaków w 1990 roku. Ogierek był również niemal idealne zbudowany. Posiadał jednak pewien problem z kopytami, który sprawiał, że trudno było go podkuć. Jego właściciel nazwał go na cześć niedawno otworzonego toru wyścigowego Autopolis. Trenował go Niel Drysdale.
A.P. Indy jako dwulatek wygrał trzy z czterech startów, w tym Hollywood Futurity. Swój trzyletni sezon rozpoczął od wygrania San Rafael Stakes, następnie wygrał Santa Anita Derby.
Jego następnym wyścigiem miało być Kentucky Derby. Z powodu kontuzji został wycofany kilka godzin przed najważniejszym startem w jego karierze.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Z powodu delikatnego, ledwo widocznego pęknięcia w kopycie nie pobiegł też w Preakness Stakes.
A.P. Indy wrócił na tor, wygrywając Peter Pan Stakes o ponad 5 długości. Następnie został wystawiony w gonitwie Belmont Stakes. Jego trener nie był zadowolony z pozycji, która została wylosowana, obawiał się, że ogier, wychodząc z pierwszej bramki, zostanie zablokowany przy barierce.
A.P. Indy wygrał Belmont Stakes, wyrównał drugi najszybszy rekord ustanowiony przez Easy Goer i pobiegł tylko o dwie sekundy wolniej niż Secretariat.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Po tym wyścigu miał przerwę, by upewnić się, że jego kopyto jest już całkowicie wyleczone. Wrócił na tor we wrześniu i był piąty w Molson Export Million. Następnie trzeci w Jockey Club Gold Cup, jednak jego nieudany wyścig spowodowany był potknięciem się na starcie, podczas którego oderwała się jego podkowa.
W październiku wygrał Breeders' Cup Classic o dwie długości. Zaraz po tym przeszedł na emeryturę z 8 zwycięstwami na 11 startów. Został ogłoszony najlepszym trzyletnim ogierem i koniem roku 1992.
Od 1993 roku pełnił obowiązki reproduktora na Lanes End Farm. W hodowli, A.P. Indy okazał się jednym z najlepszych, czego się po nim spodziewano.
Jego potomstwo to m.in. Mineshaft, koń roku 2003, Rags to Riches, która wygrała Belmont Stakes w 2007 i została ogłoszona najlepszą trzyletnią klaczą, Bernardini, zwycięzca Preakness Stakes 2006 i najlepszy trzyletni ogier, Honor Code, który został ogłoszony najlepszym starszym ogierem 2015 oraz takie konie jak Pulpit, Take Charge Indy, Flatter, Malibu Moon.
Jest też znany z tego, że wiele jego córek świetnie sprawdza się w hodowli. Jedną z nich jest Dreaming of Julia, która jest matką niesamowitej Malathaat i Julia Shining, która w ładnym stylu zadebiutowała w tym roku.
A.P. Indy zakończył swoje obowiązki reproduktora w 2011 z powodu problemów z płodnością. Z wiekiem zapadł mu się grzbiet, co było dosyć typowe dla potomków Seattle Slew. W 2020 zmarł ze starości w wieku 31 lat.
