Prologue

30 4 5
                                    

Akane's POV

The weather is very gloomy.

It is getting dark and Rukawa is not still here.

I have been waiting for 4 hours now, and there is no Rukawa in this wide soccer field.

I told him to come at 2pm, but it's already 6pm.

My emotions are now bursting. I am really tired of this.

Will he come tonight? O paaasahin na naman niya ako?

After a few more minutes, I felt a rain drop on my face. I looked up at the sky and saw that the drops are getting heavier.

Mygosh. Ba't ngayon pa? Sumasabay ba ang panahon sa nararamdaman ko?

Ilang segundo lang ay lumakas ang ulan at basang basa na ako. Hinayaan ko na lamang na bumagsak ang ulan sa akin.

"Akane. You waited." Rukawa.

"Rukawa. Akala ko ay hindi ka na darating." Akane.

"I am sorry. Something came up. Hindi na kita naichat. I am really sorry. Halika dito sa payong. Baka mabasa ka lalo. Magkasakit ka pa." Rukawa.

"Do you really care for me, Rukawa? Or heto na naman tayo sa pagpapanggap mo?" Akane.

"What do you mean?" Rukawa.

"Rukawa, once and for all, gusto kong malinawan. I told you to come para pag-usapan natin ang sa'tin." Akane.

"Ano ba yun?" Rukawa.

"Sino ba talaga ako sa buhay mo?" Akane.

I barely said those words. I can't cry anymore. I feel numb.

"Akane, huwag dito, huwag ngayon. Tara na. Umuwi na muna tayo. I'll bring you home." Rukawa.

"No. Let's deal with it NOW. Ayoko nang ipagpabukas na naman 'to Rukawa. Will I always wait for you?" Akane.

He stepped forward to share his umbrella with me but I stepped backward. Isang beses pa niyang ginawa iyon, kaya umatras ulit ako.

I can't stand his presence now.

Biglang naging seryoso ang kanyang mukha at inihulog ang kanyang payong para salihan niya akong mabasa sa ulan.

"Ano bang problema Akane? Why are you so upset? Bakit ang tigas mo ngayon?" Rukawa.

"Umaasa ka parin ba kay Nicole?" Akane.

Napabuntong hininga siya sa narinig.

"Is it still her?" Akane.

Hindi pa rin siya sumagot sa tanong ko. Tama nga ako. Dapat una palang, di na ako pumayag sa gusto niya.

"So it is still her. Pero bakit mo pinaparamdam na gusto mo ako?" Akane.

"Gusto kita Akane. Pero kasi." Rukawa.

"Gusto mo ako pero mahal mo siya, tama? Rukawa, bakit hindi mo ako makita? Bakit lagi nalang siya yung nakikita mo?" Akane.

"Akane, nakikita kita. Please, wait for me. Konting hintay pa. Please." Rukawa.

"Rukawa, kung nakikita mo ako, hindi mo ako paghihintayin ng ganito katagal dahil alam mo kung gaano na ako nasasaktan. I am tired." Akane.

Naramdaman kong sumikip lalo ang dibdib ko. Tumulo nalang bigla ang luha ko. Ito na ata ang pinaka masakit na ginawa niya sa akin.

"I want to stop this game Rukawa. I want to give up on you. I will walk away. Just tell me that you want me gone, then I'll be gone in your life. I'll treat you as a stranger. Like nothing happened. Just tell me to stop. Kasi kung hindi ko yun maririnig sayo, magpapakatanga pa rin ako sayo. So, please, just tell me to be gone." Akane.

"Akane, ayaw kitang mawala. Pero kung ito ang gusto mo. Nozomi Akane, I don't want you in my life. I don't love you. Please be gone. And never come back." Rukawa.

With those words, I felt my knees trembled. Tila natunaw lahat ng mga pinanghahawakan ko sa kanya.

This is Nozomi Akane, and I give up.

But Why Don't You Love Me | Rukawa FanficTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon