La Familia De Gamus

chapter 7

Amelia pov:

Isa sa pinaka-ayaw ko ay yung mabagal mag-isip. Naiinis ako sa mga taong tanga at mahina. Pagkatapos kong umalis ay nagliwaliw lang ako. At this moment i wanna be alone.

Lakad lang ako nang lakad. Hindi ko alam kung nasaang lugar ako. Sadness fill my nerves at this moment. Alam kong kinalimutan na nila ang araw na toh, and I'm thankful if they will.

November 22, the exact day he left me. The date i leave them.

Pero kung saan man sila ngayon wala na akong pakialam. Ang mga taong nang-iwan at iniwan ay hindi na kailangang hanapin at balikan. Perhaps they're not special.

Nawala ako sa pag-iisip nang unti-unti kong maramdaman ang patak nang ulan. Rain, rain drops,and tears. Dinaramdam ko ang bawat patak nang ulan sa aking balat habang unti-unting binalikan ang kahapon.

Flashback 1 year ago

Masaya ako ngayon.  Ito na ang araw na kakausapin niya ako. Alam ko naman na mahal niya ako eh kaso torpe pa siya. Pasalamat siya at maganda ako.

At hindi nga ako nagkamali dahil nakita ko siyang nakatayo malapit sa puno kung saan nakaukit ang pangalan niya at ko.

"Hi!" Agaran kong bati sa kanya at agad naman siyang lumingon sa akin.

" aga mo ah, di mo naman sinabi. Dapat ako ang mauna sayo para mas maging unforgettable ang araw na toh" ani ko sa kanya. Kinakabahan ako.pero hindi ko pinahalata. Sa mga nakikita ko sa mata niya, i know my pain is coming.

" i hate you. I don't like your appearance and presence. Stay away from me amelia. Lage mo nalang pinapasakit ang ulo ko. Magtino ka naman." Ani niya. Sinasabi ko na nga ba. Kahit nasasaktan ay hinarap ko parin siyang nakangiti. Nag unahan na din ang pagtulo nang luha ko.