იკვნესე პატარავ 😈💋(დასრულებული)

"23"

გამსკდარი და გაბედნიერებული თეჰიონი ნენესთან ერთად პარკში წავიდა იქ ცოტა ისაუბრეს ითამაშეს, შემდეგ კი სახლში დაღლილ დაქანცულები მივიდნენ და წამებში მდივანზე მოსკუპტდნენ.
-მადლობა
-რისთვის?
-იმისთვის რომ მთელი დღე ჩემთან გატარე,იმისთვის რომ ერთი დღე ჩემი ტოლი გახდი, და ყველაფერი გაკეთე რო ხასიათი შემცვლოდა.მართლა მადლობა.
-კაი თე, ნუ ბოდავ რისი მადლობა.შენ ჩემთვის მნიშვნელოვანი ხარ. ხო იცი
-კი ვიცი
-ხოდა ნუ ბოდავ ადე ეხლა დაწექი გვიანია.
-კაი ძილინების

თეჰიონი გახარებული,და ოდნავ დანაღვლიანებული ავიდა ოთახში შხაპი წამებში მიღო შემდეგ კი კომფორტულად დაწვა. ბალიშზე თავის დადება და უაზრო ფიქრების ჩართვა ერთი იყო თვითონაც არ იცოდა რას ეხებოდა ეს ფიქრები, ვერ იგებდა რა უნდოდა ამ უაზრო ფიქრებს მისგან. დიდი ხნიანი ლოდინის შემდეგ ძლივს ჩაეძინა.

დილით თეჰიონს თავის ტკივილი აღვიძებს,მძიმედ დგება და პირდაპირ აბაზანაში შედის. წყალს უშვება და ბინძური და უაზრო ფიქრებისგან თავისუფლებას იღებდა.
-თეჰი ხო კარგად ხარ?
-კი ნენე, რა მოხვდა?
-ააა ქალაქში უნდა გავიდე, სახლისთვის რაღაცები უნდა ვიყიდო, ალბათ 2 საათში მივალ.
-კარგი, აუ გასაღები წაიღე რა,შეიძლება მეც გავიდე.
-კაი.

თეჰიონი რომ აბაზანიდან გამოვიდა ნენე უკვე წასული იყო.
ოთახში აბრუნდა სპორტულად ჩაიცვა თმები ოდნავ შეიშრო, ყავა გაიკეთა და ავინაზე წიგნით გავიდა. ზოგადად თეჰი გიჟდება წიგნების კითხვაზე, მაგრამ ძალინ ხშირად ეზარება. ეხლა კი რატომღაც ძალინ მოუნდა წაკეკითხა. "მეორე შანსი" თან მოწონდა თან არა.

ამ წიგნის პირველ ნაწილზე 3 საათი ტიროდა. კი ბიჭია მაგრამ, გული აქვს ხალხო. თქვენც რო წაიკითხოთ დალღვებით. წიგნის კითხვაში და ყავის წრუპვაში დრო ისე გაეპარა, თვითონაც ვერ გაიგო. მაგრამ ადგომას არ აპირება, წიგნმა ძალინ შეითრია, გვერდებს გვერდებზე მიყოლებით კითხულობდა.