Nagising ako sa ingay ng sigawan ng parent's ko i was only 10 years old then a grade 5 student when it happened. Bumangon ako sa kinahi-higaan ko suot ng tsinelas at punta sa lugar kung saan sila nagsi-sigawan. Pa-pasok na sana ako sa kwarto nila nang may marinig ako sa pinag u-usapan nila.
Mom:I don't want to leave hannahya here all alone with her yaya's only.
Dad:We have to do it, How many times do i have to tell you that we're doing it for her future.
Mom:She's only 10 years old girl she's so young. Besides i iwan ang anak ko ng nag-iisa mahirap yon alam ko dahil naranasan ko rin ito noong bata pa,ako at ayokong maranasan din ito ni hannahya.
Dad:Are you going there with me? Or you stay here? Pag nanatili tayo dito liliit ang income natin everyday not a month. I sacrifice everything for our family living. Alam kong ka isa-isa natin siyang anak mahal ko siya laya ko nga to ginagawa e intindihin mo rin ako. Hon i'm begging you come with me tehre. So we can give our only child a better future.(Sabay iyak at luhod)
Mom:I understand hon, I'm so sorry for what i've said. Tumayo kana at kakausapin nalang natin ang anak mo tungkol dito bukas.(Iyak na din siya)
Dad:Stop crying i love you and our daughter that's why i'm doing this.
Mom:We love you more thank you.
Hinde nako nagpatuloy sa pagpasok dahil tumigil na sila at dahil narin sa mga narinig ko. I-iwan nila ko for our business sakes. Hnd ko alam noon kung ano ang mararamdaman ko masaya dhl gagawin nila ang lahat magkalayo man kami para mabigyan lang ako ng magandang kinabukasan pero malungkoyt kase i-iwan nila ko para sa business. I don't know why that early midnight gives me a heartbreak it hurts that's why i cry and cry and i cry until i fell asleep.
