The Last Heart Beat

CHAPTER 3

"May sasabihin ka ba, August?"I frowned when I ask August. Kanina pa kasi siya pasulyap-sulyap sakin and then parted her lips as if he wanted to say something but she couldn't.

Nandito kami sa play ground ng Hospital nakaupo sa isang swing. Kahit naman nanghihina pa ako ay pwede naman ako'ng lumabas-labas ng hospital pero hindi rin naman ako nagtatagal dahil pinapapasok din ako kaagad.

Umiling sakin si August.

"May problema ka ba?" I ask her again. Umiling ulit siya. Pansin ko rin na kanina pa siya tahimik. Alas tres na ng hapon kaya sariwa ang hangin dito. Masarap sa paikramdam. Feeling ko malaya ako sa pagkakakulong sa silid na iyon.

"Halika na pasok na tayo," yayá na nito sakin. Mas lalo akong nagtaka sa ikinikilos ni August ngayon. Sa tagal naming magkakilala ay basa ko na siya. Sigurado akong may bumabagabag sa utak niya.

"Ten minutes more, gusto ko munang manatili dito," malumanay na sagot ko.

Ayoko lang talagang bumalik sa kwartong iyon.

Tinanguan ako ni August.

"Sige, ten minutes," I left from sitting on the swing and stood in front of August atsaka siya pinameywangan. She looked up at me.

"Magsasalita ka o magsasalita ka?" masungit ko na tanong dito sa malumanay na boses. Bumuntong hininga siya sakin astaka umiling.

"The words shouldn't come from me Emma, ​​I'm not in the place to say what I heard last night" My eyebrows almost collided from frowning. What is this girl saying?!

"Pinagsasabi mo diyan babae?!" naiinis na tanong ko. Pinapasakit niya ulo ko!
Umiling siya sakin.

"like I said, the words shouldn't come from me so you won't get an answer from me, I'm sorry."

What the fck?! Hindi ko siya maintindihan! Hinala ko siya sa braso patayo.

"Balik na nga tayo, sumasakit ulo ko sayo!" tumango namn siya sakin. Nauna na akong maglakad sa kaniya papasok. Pagpasok palang ay mag nakakasalubong na agad akong mga pasyente, mga doktor at mga nurse na abala sa kanilang mga ginagawa. Sumalubong ulit sakin ang amoy ng mga chemical. Ang amoy na nakasanayan ko na sa loob ng limang taong pabalik-balik ko dito. Bumuntong hininga ako.

Nung malapit na kami sa kwarto kung saan ako nananatili ay napahinto ako sa paglalakad. Ganoon din si August na nasa may likuran ko.

"What the hell are you talking about Jaxon?!" Is that dad? Bakit siya sumisigaw? At Jaxon? Si Doc Jaxon ba ang kausap niya? I was about to take another step when August stopped me. He grabbed my arm habang umiling-iling. What's wrong with her?!

"Ano ba kasing problema Aug?" tila nauubusan na ako ng pasensya.

"Oh, doesn't she already know that your business is bankrupt and all the assets you have are gone?" Sunod kong narinig ang boses ni Doc Jaxon. Natigilan ako. What did he say?! Nagkatinginan kami ni August.

"Shut the fck up Callaghan, baka marinig ka niya!" narinig ko ang tawa ni Doc Jaxon.

Ito ba ang ibigsabihin ni August na hindi dapat manggaling sa kanya ang mga narinig niya kagabi?

"You haven't been able to pay me for almost a year, Mr. Marindoque, what are you going to do now?" nasa boses ni Jaxon ang pang-uuyam. Naatakip ako sa bibig ko. Isang taon nang hindi nakakbayad si Dad dito sa hospital?!

Mahigpit na yakap ang natanggap ko kay August.

Bakit? Bakit?!

"I only want one Mr. Marindoque..."