That Whore Is Mine (Deceit S#1) [Under Revision]

Chapter 13

𝐓𝐇𝐀𝐓 𝐖𝐇𝐎𝐑𝐄 𝐈𝐒 𝐌𝐈𝐍𝐄
— Chapter 13 —

R.A

"Online sikat ka boss A! Akalain mo 'yun, this time hindi ka sa hospital na feature, kundi sa isang issue. Nice, pa drop ng title ng kdrama niyo, pati episode."

 
Kung bakit ay sinagot ko ang tawag ng mokong 'to, ay hindi ko rin alam. Hindi ko nga kita ang mukha niya, pero iritado naman ako sa boses niya. 
 

"It would really be nice if you shut your mouth."

 
"Napaka nonchalant mo naman sa video na 'yun. Not until sumabog kana, at hinawakan mo si Cara-mia! Sana binalibag mo na rin. Nahiya ka pa."
 

"Del Rico, please stop pissing me off. Did you just call me to make chika about it? Try calling Marko instead. He's a taong gubat eh, baka hindi pa updated."
 

"Hoy mader bossing! Grabe ka talaga HAHAHAHA!"
 

"I'm going to hang up now, Zy. If you dial my number again, I'm going to block you," I warned before ending the call. 
 

Silence . . . 

 
That's the only thing you can hear inside my HO (hospital office). Ako lang talaga ang nag-iingay dahil sa tawag ni Zyber. 
 

Wala namang masyadong work ngayong araw. Hindi is busy, but may mga kailangan pa ring gawin, like monitoring and prescribing medication to the patients. Follow-up care and minor surgeries. 
 

I can easily adjust to it. Sa ilang taon ko na kasing nandito nasanay na lang ang katawan ko. Bukod dun ay ito naman talaga ang trabahong pinangarap ko noon paman.
 

Naisipan ko munang mag-open ng Facebook to check some stuff online. As usual, sabog na naman ang notification bar na hindi ko chini-check dahil bukod sa natatamad ako, hindi rin ako intresado sa kung ano ang laman ng notification nila. Sa messenger naman ay pili lang din ang nirereplyan ko mga importante lang talaga at kareply-reply. 
 

Gc ang nakatira dun. Other than my GC's, mga doctor na mga nakilala ko sa iba't ibang hospital. Some of them are from other countries. Not close enough, but yeah, we considered each other friends. 
 

I will always have the urge to delete all my accounts, but for now, I'll keep them safe. I need the updates, eh?

 
I clicked my tongue inside nang maramdaman kong muli ang boredom. Why am I even bothering to scroll down, kung wala namang interesting sa feed ko? MGA shitposts, celebrities, and other stuff that I find not that good.
 

Hanggang sa napatingin ako sa babaeng kasama ko, na kasalukuyang walang emosyong nakatutok sa laptop niya. It's funny that I always tend to forget that we share the same office. Hindi kasi ito palaimik.
 

Pero ano naman? Hindi ko rin naman, 'yan maiistorbo o maasar. Baka unang tanong palang nasa kabaong na ako, at pinaglalamayan.
 

Hirap talaga kapag nonchalant kasama mo. Minsan naman ganun din ako, pero duh! Naiinip din ako kakatahimik. 
 

As much as I want to start a conversation with her, I feel like ko naman na ayaw niya akong kausap kaya wag na lang din.