Hayaletin Son Sözleri // Hyunlix

°Sevgili Biriciğim°

Genç, okuldan döndüğünde çantasını yorgunlukla gelişi güzel yere fırlatmış ve yatağına uzanmıştı.

Güzel bir uykuyla dinlenmeyi planlarken kapısı tıklanmıştı. Sinirle doğrulurken kapıdaki kişinin gelmesini söylemişti. Kapı açılmış ve genç adamın annesi elinde bir ton kağıtla içeri girmişti.

Elinde ki kağıtları yatağın üzerine bırakıp çıkmıştı.

Genç, merakla kağıtlara bakarken bunların aşk mektupları olduğunu görmüş ve göz devirip tüm mektupları yere fırlatmıştı.

Tekrar yatağına uzanmıştı ve uyumak için gözlerini kapatacakken yerde ki mektuplardan biri dikkatini çekmişti. Yavaşça doğrulup kağıdı eline almış ve üzerinde yazan yazıya bakmıştı

'Hayaletin son sözleri'

Genç kaşlarını çatmış ve özenle mektubu açıp içinden çıkardığı kağıdı okumaya başladı.

~
Merhaba, sevgilim.

Üzgünüm sana böyle veda etmek istemezdim. Ama her insanın istediği şeyler gerçek olmuyor. -özellikle o insan ben isem.-

Ah, şuan kim olduğumu düşünüyorsun. Ama düşünme sevgilim.

Çünkü düşünürsen hatırlarsın ve ben, senin beni aşağlarken ki acizliğimi hatırlamanı istemiyorum.

Sana bu mektubu yazma sebebim artık içimde tutamadığım ve canımı acıtan aşkım.

Evet, sana aşığım sevgilim. Kendimi bildim bileli aşığım sana.

Sana bunu söylemekten hep utandım sevgilim. Sen herkes tarafından sevilen, herkesin gözdesi Hwang Hyunjin; ben ise asla var olmamış görünmez birisiyim işte.

Aşkı sana layık olmayan biriyim.

Bir çiceğim ben, narin ve güzel bir çiçek. Sen ise o çiçeğin üstüne basıp, onu öldüren ama öldürdüğün narin çiçekten haberi dahi olmayan birisin.

Şeytanın ta kendisin sen sevgilim.

Üzgünüm, sana öyle söylemek istememiştim. Lütfen üzülme biriciğim. Üzülme, beni ve benim gibi zayıf gördüğün herkesi aşağlarken nasıl üzülmediysen, onların yalvarışlarına rağmen onları -beni- zorabalarken nasıl üzülmediysen şimdide üzülme sevgilim.

Ben ki, senin her hakaretine bile sevinen aciz biriyken lütfen sana söylediğim ya da söyleceğim kötü sözlere üzülme sevgilim.

Ben gidiyorum sevgilim, senin sesini son kez duymadan, sana son kez bakmadan, bakamadan gidiyorum. Ama gitmeden önce sana, senden önce bulanık olan ve sen girdikten sonra aydınlana hayatımı anlatmak istiyorum.

Ben sende bir parçam olmadan yaşarken, gitmeden önce sende bir parçam olsun istiyorum. Bu zamana kadar asla tanımadığın, nasıl bir hayat sürdüğünü bilmeden, adını bile bilmediğin ama buna rağmen her gün zorbaladığın çocuğu -yani beni- tanı istiyorum.

Beni, her gün ezdiğin beni, yaşarken tanımadın sevgilim ama şimdi tanı.

Ben Felix.

Lee Felix.

Okulda ki hayalet, felix.

Herkes gibi sende hatırlamıyorsundur sevgilim, hâttâ bir hayaletin son sözlerini umursar mısın bilmiyorum sevgilim ama yinede;

Seni 12 yaşımda tanıdım, küçük çocuktum sevgilim.

Sefil bir aileye sahiptim. Pis ve yaramaz bir çocuktum. Babam beni öğrendiğinde annem ve beni terk etmiş,