მე, მინა და ჰანა სახლში შევედით. მისაღები ოთახის კარი გავაღე და პირველ რიგში დავინახე "ჯიმინი". მაგიდასთან იჯდა და მე მიყურებდა.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
აქ რას აკეთებს? ხელი ავუწიე, მისალმების ნიშნად. მანაც იგივე გაიმეორა, ოღონდ ძალიან გამომწვევად. სკამიდან ადგა და ჩემსკენ წამოვიდა. "ჩამეხუტა".
- მიხარია, რომ კარგად ხარ. ( ჯიმინი )
ჩახუტება ზედმეტად დიდხანს გაგრძელდა. მე გამოვიწიე, თორემ ჯიმინი გაშვებას არ აპირებდა. უხერხულად გავუღიმე და გამოვეცალე. შუგასთან მივედი და ჩუმად ვკითხე.
- ჯიმინი აქ რას აკეთებს? ( არი ) - მე დავპატიჟე, რადგან მინდოდა მადლობა გადამეხადა. ის რომ არა, სხვა ვინ წაგიყვანდა საავადმყოფოში? ( შუგა ) - გასაგებია. ( არი ) - უმჯობესი იქნება მადლობა შენ გადაუხადო. ( შუგა ) - რა? მე? ა, კარგი, მაგრამ დღეს არა, ხვალ გადავუხდი მადლობას. ( არი ) - კარგი, აუცილებლად გადაუხადე მადლობა. ( შუგა ) - აუცილებლად. ( არი )
მაგიდასთან დავჯექი, ჯიმინი მაშინვე გვერდით მომიჯდა.
- თავს როგორ გრძნობ? ( ჯიმინი ) - მშიერი ვარ. ( არი )
ამაზე ჯიმინს გაეცინა. შალევამჩნიე, რომ ლუნა დაღონებული იჯდა, უფრო გაბუტულს ჰგავდა.
