a hybrid love story

he can't be dead

Κατες ποβ

Απ τα γενέθλια μου έχει περάσει σχεδόν 1 βδομάδα, με τον Γιάννη είμαστε κολλητήρια πλέον, οι μέρες είναι κάπως περίεργες, δεν ξέρω έχω κακό προαίσθημα

Σήμερα έχουμε να πάμε βόλτα στην πλατεία όλοι μαζί

Μετα από ΠΟΛΥ ψάξιμο κατέληξα σε κάτι απλό:

Βγήκα απ το σπίτι και πήγα στην πλατεία μαζί με τον αδερφό μου όπου ήταν όλοι, κάτσαμε στα παγκάκια και λέγαμε διαφορά

Σε κάποια φάση άκουσα κάποιων μέσα στους θάμνους, δεν έδωσα σημασία και συνέχισα να μιλάω με τα παιδιά

Από το πουθενά βλέπω τον αδερφό μου με μια σφαίρα ακριβώς δίπλα απ την καρδιά

Όχι όχι όχι όχι, σε παρακαλώ μην φύγεις

Κ"οχι Δημήτρη μου μην φύγεις, μην μ αφήσεις σε παρακαλώ, τι θα κάνω χωρίς εσένα"

Έπεσα πάνω του και άρχισα να κλαίω με λυγμούς, άκουσα τον Κωνσταντίνο να μιλάει με τον θείο μου

Μετά από λίγο ήρθε ο θείος με τον μπαμπά και εγώ έτρεξα πάνω στον θείο μου

Κ"θειε δεν θα αντέξω να τον χάσω"
Ντ"ολα καλά θα πάνε μικρό μου"
Κ"φοβαμε"
Ντ"κοιτα με, είσαι μια Σαλβατορ, δεν φοβόμαστε ναι;"
Κ"ναι"

Ο θείος με τον μπαμπά πήραν τον αδερφό μου στο αμάξι και τον πήγαν σε μια γνωστή του θείου για την περίπτωση μας

Είμαι σπίτι μου, μόνη μου στο δωμάτιο μου και κοιτάω φωτογραφίες, ξαφνικά μπήκε μέσα ο Κωνσταντίνος, αυτός μου έλειπε, δεν θέλω να δω κανέναν, δεν γουστάρω σήμερα

Κω"μωρό μου είσαι καλα;"
Κ"οχι"
Κω"ειμαι εδώ για σένα ότι και αν χρειαστείς "
Κ"ναι"
Κω"εκανα κατι;"
Κ"οχου μωρέ απλά δεν έχω όρεξη"
Κω"απαπα εντάξει εγώ φταίω που ενδιαφέρομαι"

Σηκώθηκε και κοπανήσε την πόρτα, ξύδι

Μου λείπει ήδη πολύ, τον αγαπούσα τον μαλακά και ας μην του το έδειχνα, του έχω τρελή αδυναμία