All Faults Are My Faults ~ Lost Hope

Brief 1✨💙

Dear You,

It's great to see you reading this book. So thanks for that.

Kijk, weet je? Soms is het leven zó zwaar, dat je geen uitweg meer ziet. Dood ben ik beter af, denk je dan. Maar nooit, nooit, maar dan ook echt nóóit is dat zo! Al denk ik dit zelf ook, al geloof ik niet "Maar nooit, nooit, maar dan ook echt nóóit is dat zo!". Sommige momenten denk ik: I don't care..! Dan (Heftig!) knijp of bijt of krab of knip (ja..😯) ik mijzelf. Ik verdien het niet om te leven. Dood is beter voor mij, voor de rest. Wie zou er huilen? Als ik dood ben. Wie?! Niemand!? Toch?! Want als dat wél zo is, laat dat dan ook zien verdomme (sorryy)! Want nee, dat laten ze nooit zien! Een van de redenen dat ik dit zeg, is omdat ik vroeger gepest ben. En nee, niet zo'n klein beetje ook. Ik vraag hier niet om "Owh ik ben zo zielig"!!!!! Dit zijn waargebeurde verhalen en dingen!! Het pesten.. als ik het zo(meteen) opschrijf, lijkt het heel weinig. Maar denk je daar ook nog zo over als je leest dat dit meer dan twee jaar lang achter elkaar geduurd heeft?! Ja inderdaad! MEER DAN TWEE JAAR LANG ACHTER ELKAAR AAN! MEER! Of course was - bén - ik er kapot van. Maar toen wilde ik nog niet dood. Ik werd buiten gesloten, had geen vrienden, ik was net verhuisd naar een nieuw huis een uur verderop... Er werd gezegd dat ik stom was..

Mijn hele leven was één, grote, hell.

Toen ik naar een andere klas ging, was ik voor 2 jaren gelukkig. Ik had vrienden. Ik sprak af. Ik kletste. Ik keette. Ik koppelde en werd zelf gekoppeld. De pestkoppen van vroeger, werden in een andere klas gezet. Ik kon overnieuw beginnen! Tot na 2 gelukkige, leuke, fijne, mooi, goede, jaren..!! In groep 8 (na die goede 2 jaar dus) gingen al mijn vrienden weg. En jaa hoor! Opeens was ik weer alleen. Kutzooi (sorry). Ik zit hier nu te janke- ahum, te huilen omdat het "gewoon" zo ... onmenselijk het wel niet is..

Ik was dus weer alleen.

En werd wéééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééééér gepest. Oke die "weeeer" is echt laaaaaaannnnnnng..

Ik werd dus weer gepest.

Misschien niet opzettelijk.

Maar ik werd het wel.

Dagenlang.

Madenlang.

Een jaar zelfs bijna.

Als ik even nu zo reken, ben ik ............. (ik denk na) misschien wel meer dan 1/4 van mijn hele 11-jarige leven gepest. En dat alleen nog maar op de basisschool..!