A Man Who Promised

Prologue

Not all promises are fulfilled.

Pero, responsibilidad mo na tuparin ito dahil may taong naghihintay sa pangako mo.

5 months had passed since I and Nikolai broke up. And I'm still asking myself.

Why did I let him enter my life?

Why did I let him hurt me?

Why did I believe in his promises?

Mga katanungan na wala pang kasiguraduhan sa kasagutan.

I was crying everynight, halos maubusan na nga ako ng luha eh.

So, this is how our break up turned out.

"Let me explain, Zephyr"

"No. That's enough Nikolai! You know what? Lahat ng pangako mo hinintay ko!!"

"I am sorry, Zephyr"

"Your sorry is not enough Nikolai, after all of what you've done to me. You ruined me, you turned my life upside down."

"Hindi lang ikaw ang nasasaktan sa relasyon na ito, Zephyr."

"So, dapat pa ba ako mag-pasalamat dahil nasasaktan ka rin?"

"Pareho natin hindi ginusto na dumating sa punto na ito"

"And I know it Nikolai. Pero hindi eh, hindi ka naman ganito noon. Sinabi mo lahat ng mga pangako mo sa akin at sinabi mo na tutuparin mo ito sa tamang panahon, hinintay ko yung tamang panahon na sinabi mo Nikolai."

"Oh, do you want to know the truth?"

"Yes, Nikolai! That's all I want to hear, the truth."

"I will fulfill all my promises. But not to you anymore, Zephyr."

After he said that, I slapped his face. At napatakbo nalang ako, hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko ang na sa isip ko lang ay maka layo sa lugar na 'yon.

Biglang bumuhos ang malakas na ulan at sinamahan pa ng malakas na kulog na parang nagpapahiwatig na hindi ako nag-iisa sa pag-iyak at pag-tulo ng luha ko.

Yung maayos at tahimik kong buhay noon sinira niya.

If I could go back to the time when I didn't know him, I would.

I trusted him. I gave all my love to him. Pero, sa huli ako parin ang iniwan.