Mon Amour ❤️💍

Deel 13

Pp Yasmine

"Moet ik helpen?" Vraag ik dan wanneer ik younes nog bezig zie afruimen. Hij schudt z'n hoofd. "Uitrusten, dat moet je doen" zegt hij. Ik knik alleen maar. "Yasmine kom" zegt Anouar. Ik knik. Wejow mezelf voorstellen aan 20 jongens. Ik schaam me al voor 1...

"Oké boys, dit s dus Yasmine me zusje. Jullie weten heel goed dat ik gevaarlijk ben en zeker als het over mn zusje gaat. Jullie weten ook dat ze hier voor een aantal dagen blijft, dus beter proberen jullie niks bij haar, saff? Als jullie vrienden worden, geen probleem maar meer niet" zegt mn broer streng. Ze knikken allemaal. "Ewa" zegt dan zo ene jongen. "Ilias" gaat hij verder. Ik knik. Ik heb hem al een paar keer gezien, met m'n broer. Zo zegt iedereen, elk om de beurt, z'n naam. Eigenlijk zijn ze best wel chill. Gewoon voor matties, btw. Net zoals ik Younes stilletjes aan ook chill vind worden, als een vriend. Achja, beste vrienden gaan we nooit zijn natuurlijk, maar ja gwn goed met elkaar overeen kunnen komen.

Ik plof neer op de bank en deed wat tv aan. Geen idee waar de jongens zijn, maar Hamza is er wel. 1 van de beste vrienden van Anouar ofs. "Ewa heb je honger" vraagt hij. Ik schud me hoofd. "Totaal niet" "Kifesh totaal niet, als ik al 10min niks heb gegeten ga ik dood van de honger. Deze zegt 'totaal niet' terwijl ze 2 dagen niks heeft gegeten" zegt hij. Ik weet dat hij het goed bedoelt, dus lach ik er gwn om. "Whahah ewaja" Anouar, younes en Ilias waren er na een tijdje ook. "Ewa alles goed" vraagt Anouar die naast me kwam zitten. Ik knik. "Gaat wel" zeg ik. "Ik wil nog effe met je praten" Ik knik weer. "Kom" Younes helpt me mee naar het gaan naar mn kamer. Hij zet me neer op het bed en Anouar ging naast me zitten. Ondertussen verlaat Younes de kamer.

"Oké Yasmine, ik weet dat je het niet leuk vindt om hierover te praten, maar het moet. Saffi?" begint hij. Ik knik rustig mn hoofd. "Wat hebben ze met je gedaan?" Ik kreeg tranen in mn ogen, van angst. Ik ben zo bang. Hij neemt me in zijn armen en begint me zachtjes te troosten. "I..ik ben verkracht" zeg ik zacht en huilend tegelijk. Hij neemt een diepe zucht en balt z'n vuisten. "Die goedkope pappis! Ik neuk hun 1 voor 1 eh vuile hoertjes" zegt hij boos. "Wat nog" gaat hij verder. "In een koude 'zwembad' vol ijsblokjes gegooid, en me daar in gelaten voor een halfuur. En ja, zoals je ziet, mishandeld" zeg ik rustig. Hij is woedend. Dat zie ik. Hij staat boos op en heeft even schijt aan alles. Anouar geeft een paar keer harde boksen op de muur. Ik zie waar hij mee bezig was en probeer hem te stoppen. Even later stopt hij eindelijk en ik zie bloed op de witte muur. Ik pak zijn hand en inderdaad, hij heeft bloed aan z'n 4 knokkels. "Anouar? Doe normaar! Saffi nu is het gebeurd toch, je kan er niks aan veranderen. Je moet jezelf ook niet kapotmaken he!" Zeg ik op een boze toon. Hij geeft me opeens een knuffel, wat heel goed voelde. Ik knuffel hem terug en huil het uit op zijn schouder.

Even later trekken we elkaar terug en ik ga terug zitten. "Anouar" vraag ik zacht. Anouar kijkt mijn kant op. "M..mag ik met mama effe praten? Ik heb haar echt gemist" zeg ik voorzichtig. Hij knikt z'n hoofd. "Nog even geduld. Ik haal morgen een nieuwe gsm voor je. Mama en de rest weten al dat je terug bent" zegt mn broer. Ik knik. "Kom, ga je effe verfrissen en kom dan naar de woonkamer" Ik knik en Anouar roept Younes. "Ik heb echt krukken nodig wollah, Younes gaat niet me niet zolang kunnen ondersteunen, meskin" zeg ik tegen mn broer. Hij knikt weer. "Ja ik weet het, ik haal het ook morgen voor je, saffi? Hoelang ben je" "1m58" zeg ik, waardoor Anouar lacht. "Wat?" "Yeh kleintje" zegt hij. Ik gooi mn kussen op hem waardoor hij weer lacht. Even later komt Younes de kamer in. "Breng dr naar de woonkamer" zegt Anouar. Younes doet wat hem gevraagd werd en neemt mn hand vast. Zo begeleidt hij me naar de woonkamer waar ik nog andere jongens zie liggen. Ze maken plaats voor me in de hoek en ik ga daar zitten. Naast me komt Anouar te zitten. "Wil je mama bellen?" Vraagt hij na een tijdje. Ik knik. "Tuurlijk" ga ik verder. Hij glimlacht en geeft me zijn tel. Ik bedank hem en Anouar vraagt de jongens om effe weg te gaan. Ook hen bedank ik en ik bel mn moeder. "Allo?" Hoorde ik de stem van mn moeder zeggen. "Salam mama" zei ik. "Aaaa walikoum salam benti! Hoe gaat het met jou?" Vraagt ze op een blije toon. Ik glimlach. "Alhamdullillah en met jou? En papa, Walid en Meyssa? Alles oké?" Vraag ik. "Alles gaat goed mijn schatje, ik kom morgen langs, saffi?" Zegt ze. "Ja isgoed. Neem de rest van het gezin ook mee hè" Ze lacht. "Tuurlijk benti. Maar mohim schat, ik ga je laten ik zie je morgen inshallah" "Isgoed mama, love you" "Ik ook van jou lieverd" zegt ze en zo eindigen we het gesprek. Ik glimlach. Ik mis hun zooo hard!

"Eet eh mattie" zegt Ilias. Ik lach schuddend mn hoofd. "Moest van je broer" gaat hij verder. "Pff oké dan" zeg ik en neem een hapje van het broodje kip die hij me gaf. Het is wel lekker, maar heb echt geen eetlust. Ik eet ongeveer de helft ervan op en zit dan echt vol. "Eet op" zegt Anouar. Ik schud mn hoofd. "Ben je gek" "Jij bent gek, je laat zo'n arm zielig broodje gwn hier" zegt mn broer. Ik kijk hem raar aan en gaf hem het broodje. Hij lacht en eet de andere helft ervan op.

Het is 23u. Ik geeuw. "Pff ben moe" zeg ik. "Ga slapen dan" zegt Anouar. Ik knik en sta voorzichtig op. Opeens staat younes op en hij geeft me 2 krukken. "Ouhh dankjee" zeg ik en geef hem een glimlach. Hij glimlacht terug en hij zet de krukken, voor me, goed. Ik neem hem terug aan en ga er voorzichtig op steunen. "Perfecttt dankjewell" zeg ik. "Slaapwel iedereenn" ga ik verder en ik loop, met m'n krukken, naar mn kamer. Ik zet de krukken naast me en ga rustig gaan liggen. Wat een dag. Ik dacht nog na over van alles en nog wat en val, met die gedachtes, in slaap.

Pp Younes

Ewaaa!! Alles goed met jullie? Met mij wel, alhmdllh. Ik ben zo blij dat we Yasmine terug hebben. Wollah niet normaal. Als ik dr hand vast neem om haar te ondersteunen gaat er een enorme rilling over me heen. Waarom? Geen idee. Ze is gwn zo.. ja hoe moet ik het zeggen. Zo speciaal...

Met Yasmine in mn gedachtes, val ik in een diepe slaap.

Ik word wakker. Ik kijk op m'n tel en zie 12u staan. Ewaja normale tijdstip om wakker te worden, toch? Ik loop naar de badkamer en neem een douche van 5min. Daarna doe ik mn Marokko trainingspak aan en leg ik mn haren goed. Wanneer mn haar in model zit, loop ik naar beneden waar ik Yasmine zie in de keuken. Ze is ontbijt aan het klaarleggen, denk ik. "Goeiemorgen" zeg ik. "Oh goeiemorgen" antwoord ze. "Wat doe je?" "Beetje ontbijt klaarleggen voor jullie" zegt ze. Awwh. "Whahah hoeft niet joh" zeg ik. Ze haalt haar schouders op en een "Ewaja" verliet haar mond. Ik kijk dr goed aan. Hoe ze bezig was, hoe ze de heerlijke ne3ne3 thee maakt. Gwn alles. Alles aan haar is perfect. Nu weet ik het zeker, ze is gwn de ware...
Of niet? Pff wollah meisjes zijn gevaarlijk. Kijk wat ze kunnen doen. Door 1 meisje blijven me gedachtes hele tijd bij haar. Ik mag niet verliefd worden. Ik mag niet van haar houden. Zo doe ik alleen maar mezelf pijn en haar. Dat wil ik niet. Of wel? Ik ben toch een player? Pffff deze gedachtes, ik moet het echt uit mn hoofd zetten... Ik neem een diepe zucht. "Wat is er?" Vraagt Yasmine met een schattige, bezorgde blik. Ik schud mn hoofd. "Nee niks" antwoord ik. "Zeker?" Ze kijkt me vragend aan. Ik knik.

Ze is de mijne, saffi klaar...

Stemmm❤️