Mon Amour ❤️💍 (Voltooid)

deel 168

Pp Yasmine

We stappen de auto in, onderweg naar de prachtige moskee in Abu Dhabi!! Younes en ik proberen gewoon normaal te doen met elkaar. Ik probeer die dingen wat uit mn hoofd te zetten. Younes heeft zn kandora aan en ik mijn abaya.

Wauw, deze moskee is meer dan prachtig. Younes en ik wandelen en kijken wat rond. De adhaan gaat af. "Ga je ook bidden?" vraagt Younes. "Duh" antwoord ik en we gaan naar de gebedsruimtes. "Ik bel je daarna ja" zegt hij en we nemen afscheid. Ik moet linksaf, Younes rechtsaf. We bidden het asr gebed met de prachtige recitatie.

2 maanden later...

"Happy birthday mijn mooie prinsesje" zeg ik blij wanneer ik Amira uit dr bedje haal. Ze is 1 jaar gewordenn! Liaam ino gaat nu al anderhalve maand naar school, hij wordt bijna 3. "Mama, douche!!" zegt Liaam. "Nee schat, eerst Amira eten daarna mag je douchen" zeg ik. "Nee!" antwoordt hij ongeduldig. Soms kan hij echt betweterig zijn. "Gaan we terug naar juf Laura?" vraag ik aangezien hij zn juf haat en ik hem net van school heb opgehaald. Hij schudt hevig zn hoofd waardoor ik lach. "Oke dan moet je flink zijn" antwoord ik en geef Amira te eten. "Papaa!!" roept ze blij wanneer Younes thuiskomt van zn werk. "Prinsesje van me" zegt Younes blij en hij drukt Amira plat met zn kusjes. Hij en Amira hebben een heel speciale band, subhanAllah. Ach, je weet wat ze zeggen: Een vader is pas een vader als hij een dochter heeft! "Ewa spidermann!!" zegt Younes tegen Liaam. Ja mensen, Liaam noemt zichzelf spiderman. Allemaal geleerd door mn broers. Whatever...

"Jaa bravo!!" lach ik blij wanneer Amira dr eerste 2 stapjes zet. Younes lacht en legt zn arm om me heen. "Kijk wat voor prachtigs we thuis hebben" zegt hij terwijl we naar onze samen spelende kindjes kijken. "Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder ze" glimlach ik. "Ik hou van je wollah" zegt Younes trots terwijl hij me aankijkt. "Ik ook van jou" Hij drukt zn lippen op de mijne en we worden uit elkaar getrokken door Liaam. "Mijn mama!" zegt Liaam terwijl hij mn armen in gaat en Younes boos aankijkt. "Ey 3andek je pakt mn vrouw af he" zegt Younes waardoor ik moet lachen. "Liaam gaat met mama trouwen, ja he Liaam?" zeg ik waarna Liaam knikt. "Okee ik ga met Amira trouwen" zegt Younes terwijl hij haar pakt. Ik lach en geniet van het geweldige moment van mij en mijn gezin.

"Salaam yema inou" zeg ik wanneer ik de woonkamer van mn ouders binnenkom. "Walikoum salaam. Amira inou, 1 jaar geworden yek!" zegt mn moeder blij en ze heft Amira op. Ik glimlach. "Waar is Liaam?" "Bij Younes, ze gingen naar de voetbal" antwoord ik. "Ooh oke" "En hoe is het met je?" vraag ik. Mn moeder haalt dr schouders op. Ze is nog steeds niet genezen van de kanker meskina. "Morgen moet ik naar het ziekenhuis voor controle, ze gaan kijken of ik mijn eerste chemo moet doen of niet" antwoordt ze. Haar woorden raken me diep. Ik kijk naar de grond en besef hoe kwetsbaar alles is. Hoe snel alles kan veranderen. "Benti niet zo doen, het komt goed in sha Allah" zegt mn moeder terwijl ze me in dr armen neemt, net zoals ze dat vroeger deed als ik troost nodig had. "In sha Allah" antwoord ik en knuffel haar strak terug. "Ik ben er altijd voor je, mama. Ik weet dat het zwaar is, maar je bent sterk. We gaan hier samen doorheen" ga ik verder. Ze knikt, haar ogen worden even vochtig, maar ze houdt zich groot. "We moeten positief blijven, benti. Het is allemaal een test van Allah" Ik knijp haar hand en voel me zo dankbaar dat ik haar nog steeds in mijn leven heb, zelfs als de omstandigheden moeilijk zijn.

"Slaapwel schatje van me" zeg ik terwijl ik Liaam en Amira in hun bedjes doe. Ik ga ook het bed in naast Younes en we praten wat. "Morgen moet mama weer naar het ziekenhuis. Ze gaan bepalen of ze chemo moet doen of niet" zeg ik terwijl een traan mn ooghoek verlaat. "Het komt goed in Sha Allah, ik weet dat ik die zin vaak herhaal maar vertrouw op Allah swt Zijn plan. Kolchi mekteb" zegt hij terwijl hij me in zn armen neemt. "Ik kan me gewoon geen leven meer voorstellen zonder haar, Younes" huil ik zacht. "Shht saffe schat, je moet sterk blijven. Kijk hoe jij me stek hield tijdens de ziekte van mijn vader. Hij is erna wel gestorven Allah y rahmou, maar iedereen is anders. Je moeder is een sterke vrouw en zij zal het halen in sha Allah" zegt Younes met een brok in zijn keel. Ik weet dat hij het ook nog steeds moeilijk heeft met het verlies van zn vader. Inmiddels 5 jaar geleden maar het gemis bij je dierbaren zijn altijd eeuwig, een soort pijn die zich niet meer kan helen.

"Salaam yema" zeg ik wanneer mn moeder de auto instapt. "Walikoum salaam yasmine inou" zegt ze. Ik wou met dr meegaan naar het ziekenhuis dus heb ik de kindjes bij Younes gelaten, aangezien hij vroeg klaar was met zn werk. Bij het ziekenhuis aangekomen nemen ze mn moeder mee en moet ik op de gang wachten. Na ongeveer een halfuur mag ik weer de kamer in. "We doen vlug wat onderzoeken, over een halfuurtje zijn we terug bij jullie" zegt de arts en hij gaat weg. Ik en mn moeder praten over alles en nog wat.

Na een halfuurtje komt de arts met een niet al te blije blik. "Mevrouw El(...). Het is noodzakelijk dat u de chemo doet, nog steeds uw eigen keuze maar anders gaat de kanker zich snel verspreiden" zegt de arts, mijn hart klopt sneller, mijn moeder blijft stil. "Ja, ze doet het" antwoord ik in haar plaats. Mn moeder kijkt me aan, maar knikt dan. "Prima. Over 2 dagen verwachten we u hier terug om 14u" zegt hij. "Ze zal er zijn" antwoord ik. De arts neemt afscheid en gaat weer weg. Ik neem mijn moeder meteen in haar armen. "Ik weet niet of ik het wil" zegt mn moeder dan. "Yema, wat? Het zorgt ervoor dat de slechte dingetjes in je lichaam verwijderd wordt!" zeg ik een tikkeltje teleurgesteld. "Maar ook de goeie dingetjes, en het gaat me alleen zwakker maken" antwoordt ze. "Yema doe het voor ons, voor papa, je kinderen, kleinkinderen. We hebben je nodig yema" zeg ik met betraande ogen.

Thuis aangekomen laat ik me meteen vallen op de bank. Ik heb mn moeder afgezet en op de terugweg naar huis heb ik kapot gehuild. Younes ziet het en komt meteen naar me toe. "Wat is er aan de hand?" vraagt hij. Het is de eerste keer dat ik zoveel en zo luid huil voor mn moeder. "Ze moet chemo doen, maar.." begin ik snikkend. "Ssht kalmeer even ja" zegt hij terwijl hij me in zn armen neemt. Wanneer ik ben gekalmeerd begin ik met praten. "Ze moet chemo doen, anders gaat de kanker zich al snel verspreiden, maar.. ze twijfelde of ze het wel wou doen en ik weet niet of ik haar nog kan overhalen, ik heb echt van alles geprobeerd" Younes sluit zn ogen. Hij is er ook kapot van. "Luister, ze gaat de chemo doen ja. We gaan er allemaal voor zorgen" antwoordt Younes.

Deze dag heb ik hele dag gehuild. Anouar is even langs gekomen en hij schrok bij het zien van me. Ik vertelde hem het hele verhaal en ook hij is er kapot van. "Ik ga met papa praten, hij gaat haar kunnen overtuigen in Sha Allah" zegt hij terwijl hij me een knuffel geeft. Hij neemt afscheid en gaat weer weg. "Wat zal ik koken?" vraag ik wanneer ik mijn tranen voor de zoveelste keer afveeg. "Jij gaat niks doen, we gaan wel iets bestellen" zegt Younes terwijl hij TakeAway al opent.

Stemmm❤