Son Kişi

Duyel

Bir adranelin dalgası vücudumu kaplıyor.Yukarı,koridora,kantine her yana öğrenciler kaçışırken son kez arkama bakıyorum ve kapının kırıldığını görüyorum.En iyi dostumla ben biliyoruz ki en üst kata çıkmalıyız koşabildiğimiz kadar koşuyoruz ama bu bizim gibi iki hantal erkek için hiç kolay değil.

"Labaratuara saklanmalıyız."diyorum.

"Emin misin?"

"Evet"

"Hızlı olalım."

Labaruatarın kapısına ulaşıyoruz.İçerisi karanlık gözüküyor ama başka seçeneğimiz yok.İçeri ilk ben dalıyorum.İçerisi oldukça loş karanlıkta en iyi dostuma bir soru yöneltiyorum.

"Sence şu an sevgilin nerdedir?"

"Duyel! olamaz onu tamamen unuttum ah ha....."Aniden bir çığlık okulu sarsıyor.Ve bu duyelın çığlığı