Ben sıkıcı birisiyim, kimse beni ilgi ile dinlemiyor ilginç birisi olarak bulmuyor, bunun normal olduğunu bilmeme rağmen ilgi çekici bir hale gelmiyor sürekli yerimde saymaktan başka hiçbirşey yapamıyorum.
Sürekli etrafımdakileri dinliyorum, onların birbirleri için yaptığı sahtelik kokan sözde ilgi uzaktan bakınça fark edebiliyorum ama iş bana geldiğinde yalandan da olsa ilgi gösterme zahmetinde bile bulunmuyorlar.
Her gün rüyalarımı süsleyen şeyler ben uyandığımda elimden kayıp gidiyor, artık çok sıkıldım, ne yapçağımdan emin değilim, ama bildiğim tek bir şey var intikam almalıyım.
Her ama her şeyin bir bedeli var, herkesin sorumluluklarını üstleniyor, hafifletiyorum, ama beni mutlu edecek "buna değerdi" diyebileceğim bir tebrik dahi alamıyorum ve bu gidişlede alamayacağım.
İlgiyi bile benden esirgiyorlar, gene de razıyım bunların bedelini bir başka yollada alabilirim.
Onları fırlatıp atacağım artık yokum çekildiğim andaki yıkılış benim intikamım olacak molozlar altında ezilmiş onca kişi bunun farkına bile varmasalar bile çoktan öldüler.
Yıkıntıdan gelen kan kokusunu içime çektiğimde "vuna değerdi" diyeceğim ve rahatlayacağım ve artık sıkıcı birisi olmayacağım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Vindelst'in Manifestosu
Historia CortaBir Vindelst olarak tüm öfkemilerimi, mutluluklarımı, ümit ve ümitsizlerimi yazdığım kitap
