Büyükbabam kahramanların korkunun verdiği acımasızlık ve beraberinde getirdiği umursamazlık ile artık hissedilmesi bıkılan acıdan doğduklarını söylerdi. Katlanılamaz derecede çok acı çekip sonunda öfkeye bürünen canavarlardan korkardım, bir zamanlar bunlardan biri olacağımı bilmeden. İki yatak odalı bir evde doğan sekiz küçük çocuktan en büyükleri olmak, kaderimin bu olmasını hiç bir zaman arzulamadım.
Hayatımın dönüm noktası sigaralar ve küçük likör şişeleri miydi, her gece barlarda sürtüp kadınlara sarmak... Hayır, hiç sanmıyorum. İhtiyacım olan içimdeki acımasız çocuğu uyandırmkatı. Gerçekte kim olduğumu bulmam gerekiyordu. Anılarım, korkularım ve yaralarım; hepsini bir arada toparlayıp yeni bir 𝘊𝘩𝘳𝘪𝘴𝘵𝘰𝘱𝘩𝘦𝘳 yaratmam gerekiyordu.
Tanrı biliyor, büyük bir şehirde her yerde olamam. Ama varım. Nerede olduğumu bilemezler çünkü onları izliyorum. Gölgelerin içinde saklandığımı düşÜnebilirsiniz, ama hayır. Ancak bir korkak maskenin ardına gizlenip kendini biçimsizleştirir. Ben kadar cesur adamlar, korkaklara her daim 𝘺𝘶̈𝘻𝘴𝘶̈𝘻 olarak bakacağız.
Lord knows and I think I know it too sometimes,
Every time and they reachin' out for what's mine.
Tanrı bilir ve bazen ben de bildiğimi düşünüyorum, Her zaman ve benim olana uzanıyorlar.
devam edecek
- avis
ŞİMDİ OKUDUĞUN
LIVING LIFE, IN THE NIGHT
FanfictionUzun zamandır uykusuzum, yani hayatımı gece yaşıyorum. Bazen 35'lerimi göremeyeceğimi düşünsem bile, Meryem'e dua ediyorum..
