"Nabzı hızlanmaya başladı"
"Bileklerindeki kanamayı durdurduk efendim"
"Tamam gerisini bana bırakın"
Beomgyu gözlerini açtığında gördüğü ilk şeyin hastanenin beyaz tavandı yanındaki doktorlara baktığında hepsi ona çok büyük bir suç işlemiş gibi bakıyorlardı Beomgyu bileklerine giren bir acıyla ne olduğunu anlamıştı intihar girişimi başarısız olmuştu.
"Burası neresi"
"Üzgünüz ama burası cennet değil çocuk hastane Tanrı'ya şükür ki intihar girişimin başarısız oldu."
"Tamam sakin ol Changbin."
İsminin Changbin olduğunu olduğunu öğrendiğim doktorun sert çıkısı gözlerimin dolmasına yetmişti.
"Özür dilerim özür dilerim özür dilerim lanet olsun özür dilerim" hıçkırıklarım tüm odayı doldurduğunda Changbin'in yanındaki uzun boylu,kısa sarı saçlı doktor Changbin'in karnına dirseğinu geçirdiğinde ikiside odadan ayrıldı.
"Onlar adına özür dilerim Bay Choi ayrıca çok geçmiş olsun."
Ben daha cevap bile veremeden odadan çıkan Avustralya aksanlı adamın söylediklerini es geçip doğrulmaya çalıştım ama kafama vuran ağrıyla bunun kötü bir fikir olduğunu anladım.Yatağa geri yattığımda aklıma dayım ile kavgamız geld.Cidden çok fazla içmişti ama Yeonjun olmadığı için bu sefer o kadar güçlü değilldim annem öldüğünden beri sanki bize olan tavrı daha değişmişti... HAA AMAN TANRIM YEONJUN, Yeonjun'u tamamen unutmuştum yatağın yanındaki komidinden telefonumu alıp arama geçmişindeki ilk isme tıkladım.
"BEOMGYU SİKİCEM SENİ NERDESİN"
"Hastanedeyim"
"Sadece Soobin'e ders çalışmaya gittim ne yaptı bu şerefsiz sana"
"Y-yeonjun" ağlamamak için kendimi zor tutuyordum eğer biraz daha konuşursam ağlıyacağımı ikimizde biliyorduk .
"Konum at geliyorum"
Yeonjun'a içimden teşekkürler yağdırırken telefonu kapatıp hastanenin konumunu attım.
Konumu attıktan çok kısa bir süre sonra kapı açıldı ilk başta geleni Yeonjun zannettim ama gelen kısa kahverengi saçlı benim gibi hasta kıyafeti giyen bir çocuktu.
Çocuk beni görünce şaşırmış gibi gözlerini büyütüp bana baktı ve sonunda konuştu.
"Sen kimsin be"
"Asıl sen kimsin?"
"Kang Taehyun ayrıca asıl sen kimsin"
"Ben Choi Beomgyu ama bunun konumuzla pek bir alakası yok"
"Yo var"
"Yok"
"Var"
"Of uzatma kimsin sen ne arıyorsun odamda"
"Asıl sen odamda ne arıyorsun"
"Bir dakika sen yandaki yatağın sahibimisin ?"
"Evet salak sonunda anladın."
"Aa pardon sen odaya bir anda pat diye girince..."
"Sorun değil" sargı beziyle sarılmış bileklerimi gösterip "Uzun bir süre burda olucağın için aramız bozuk olmamalı" dediğinde yüzünde tatlı bir tebessüm vardı.Tam çocuk ile konuşucakken odanın kapısının tekmelenerek açılmasıyla ikimizde şaşkınca kapıya baktık.
"NERDE BENİM AYICIK BEOMUM"
"Kulağımı siktin Yeon biraz sessiz ol"
"Sessiz falan olamam gerizekalı senin yüzünden tatlış Soobin'imi yanlız bıraktım"
Ne kadar endişesiz görünsede gözleri bileklerimde gezindiğinde yüzünde endişe dolu bir ifade oluştu.
"Beomgyu sen ne yaptın..."
"Yeonjun..."
Ben daha olayı bile anlatamadan Yeonjun kollarını bana sarmalayıp bana güven vermeye çalıştı ama o bana ne kadar sıkı sarılırsa sarılsın benim hıçkırıklarım dahada yüksek çıkmaya başlıyor tam olanları anlatıcakken içeriye kısa siyah saçlı bir hemşire girdi.
"Choi Beomgyu'nun yakını sizmisiniz"
Yeonjun başını salladı "Evet"
Yaka kartından okuduğum kadarıyla adı Winter olan hemşire elindeki belgeleri göstererek "Bu belgeleri imzalamak için benimle gelmeniz gerek"
"Tamam"
Bana dönerek "Birazdan dönücek lütfen intihar etmeye çalışma seni koca salak"
"Of tamam be yürü git"
Kapıdan bana dil çıkaran Yeonjun un kafasına su şişesi atıp çıkmasını sağlayınca odada iki kişi kalmıştık.Az önce adının Kang Taehyun olduğunu öğrendiğim çocuk ve ben.Uzun bir süre burada kalıcağımızı söylediği için onunla iyi geçinmeliydim ama onun pek bir tanışma adımı atacağı yoktu.
"Merhaba ben Beomgyu"
Aksi bir sesle "Az önce söylemiştin"
Yüzümdeki kırgınlığı sesime yansıtmamaya çalışarak cevap verdim."Aa öyle mi pardon"
"Asıl ben özür dilerimm~" diyip bana sarıldığında ne olduğunu anlayamamıştım.Sarılışında bir gariplik vardı daha önce hiç hissetmediğim bir duygu vardı bir arkadaş sarılması gibiydi.
Bende ona sarıldığımda aramızda garip bir bağ oluştu.En sonunda uzun bir sarılmadan sonra ayrılıp yanıma oturdu "Ben Taehyun yani daha önce söylemiştim ama" diyip gülmeye başladı.
Galiba oda benim gülmemi bekliyordu ama ben onun gülüşüne takılmıştım.Gülüşü öyle güzeldiki saatlerce izliyebilirdim gülüşüne öyle dalmışım ki çocuğun bana sorduğu soruyu duymamışım.
"Biraz saçma bir soru ama buraya neden geldin yani neden intihar etmeye çalıştın ?"
Ben neden intihar etmeye çalışmıştım ?
Amacım neydi ?
O adamın yaptıklarını bu güzel çocuğa söyliyecekmiydim ?
Hiç bir fikrim yoktu ama emin olduğum bir şey vardı o da bu çocuğun güzelliğini bozmak istemediğim di...
|||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ne güzel yazmışım ya ilk aşık olan Beom olucak gibi ama ben bir entrika yapabilirim neh neh neh
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Broken Heart |Taegyu|
Fanfiction"Ben intihar etmedim intihara zorlandım ikisi çok farklı"
