CESUR.

✖ 1. BÖLÜM

1. Bölüm: Güzel bir kız.

Siyah hırkamın kapşonunu başıma geçirip karanlık sokakta hızla ilerlemeye devam ettim.

Gece nin karanlığı ile aydınlanan sessiz sokakta sadece hızlı adımlarımın sesi vardı. Soğuk bütün yalnızlığıyla yalnızlığımı donduruyordu. Soğuk bana yalnızlığımı hatırlatıyordu.

Aydınlık sokaklara girmeye başlayınca kafamdaki kapşonu çıkardım. Saçlarımı karıştırarak dağıttım.

Kalabalık yüzünden adımlarımı yavaşlattım. Bir an önce gitmek istiyordum ama insanlar engel oluyordu.

Lüks apartmanın önüne gelince zile bastım. Anında kapı açıldı. Asansöre değil merdivenlere koştum ve 3 erli çıkmaya başladım.

Kapıya varınca alacaklı gibi çaldım. Kapıyı annem yaşlı gözlerle açınca korku vücudumda özgürce dağıldı.

İçeri hızla girdim. Ayakkabılarımı çıkartıp salona ilerledim.

Salona girdiğimde Ayşegül ün yatak döşek yattığını gördüm. Şuanda annemin ve Ayşegül ün bana ihtiyacı olmasa eve gider yorganı başıma kadar çekip ağlardım. Bu yaşıma kadar hep yorgan altlarında ağlamıştım zaten.

Uzanan Ayşegül ün yanına eğildim. Alnına elimi koyduğumda derisinin altında soba varmış gibi yanıyordu alnı.

Anneme döndüğümde şişmiş göz altlarından damla damla göz yaşları akıyordu.

" Anne yapma şunu. Ağlama. "

Annem yaşlı gözlerini Ayşegül den bana çevirdi. Şefkatle yüzümde gezdirdi güzel gözlerini.

" Bütün yavrularım dağıldı kuzum. Ne yapayım? Babanızın emanetisiniz bana. Emanete ihanet ediyorum ben."

Kafamı sinirle sağa sola salladım.

" Anne kırdırtma kalbini bana kurbanın olayım. "

Annemle o cümlemden sonra hiç konuşmamıştık. Ayşegül ün ateşini düşürmeye çalışıyordum. Başarılı olmak için icimden dualar ediyordum. Bu kadar ateşin sonu iyi değildi.

Ayşegül biraz daha iyi olduğunda odasına taşıyıp yatağına yatırdım. Alnına dudaklarımı bastırarak ufak bir öpücük kondurdum.

Odadan çıkıp salona gidince annemin koltukta uyuduğunu gördüm. Sessiz olmaya çalışıp kapının dibinde ayakkabılarımı giyerek mis gibi anne kokan evden çıktım.

Apartmanın kapısından çıktım. Hızlı adımlarla zenginlik kokan sokaklarda ilerledim. Kalabalık korkutucuydu. Sanki her an bir yerden yıllar önce hayatımı mahveden adam çıkacakmış gibi hissediyordum. Asıl soğuk değil kalabalık bana yalnız hissettiriyordu. Kalabalığın arasında bir yalnızlık yaşıyordum ben.

Karanlık sokaklara girince alışkanlık haline getirdiğim hareketimi yaptım. Kapşonumu kafama geçirdim.

Tam sokağın köşesinden dönmüş evin sokağına girmişken tiz bir ses duydum. Ağlıyordu. Yıllar önce bende sokak köşesinde ağlamıştım. Ama kimse dönüp bakmamıştı. Ben bakıcaktım. Bakmayanlara inat bakıcaktım.

İlerlemeye devam edip yerde ağlayan kişiye baktım. Yıllarca bakılabilecek kadar güzeldi. Allah a inanmayan birisi bile bu güzellik karşısında müslüman olurdu. Güzel bir kızdı. Çok güzel bir kız.