eski anılar aklına gelmiş gibi güldü jimin, ve konuşmaya devam etti.
"aslında senden hep evim diye bahsederdi, ama sen onun evi olamadın taehyung. olduysan da o evi yaktın, umutlar ve anılar dışında her şey kül olmuş bir şekilde yaktın hemde."
duydukları yüzünden zaten sarsılmıştı fakat o son cümleyi atlatamadı taehyung. onunla olan iyi kötü anıları geliyordu aklına bir yandan.
"jimin, nerede olabilir? yalvarırım bir şeyler düşün, yalvarırım."
haklı olsa bile özür dilemeyecek taehyung, biricik bebeği için herkesin dizlerine kapanıp yalvarabilirdi. herkesin hemde.
"gidebileceği her yere baktık taehyung, ama bu işi senden başka kimse çözemez gibi hissediyorum."
yutkundu taehyung, jimin konuşmaya devam etti.
"sana hiç mi yazmadı?"
"hiç."
"bak, normalde senden pek hoşlanmam ama, jeongguk için gerçekten önemlisin. o yüzden sana nefret, kin tarzı bir şey beslemediğimi de bil isterim. hatta, yakınlaşmanızı en çok isteyenlerden biride sayılırdım."
ağlayacak gibiydi taehyung, ve artık birinin kollarında ağlamak istiyordu. tek başına değil.
jimin bunu anladı ve taehyung'a sarıldı. taehyung'ta karşılık vererek jimin'in boynunda ağlamaya başladı.
jimin bir yandan onun omzunu sıvazlıyordu. gerçek bir dost gibi.
"jeongguk'ta senin için benim boynumda ağlamıştı taehyung."
taehyung burnunu çekti ve onun güzel yüzü aklına gelince o durumda bile güldü. sonra tekrardan ağlamanın kollarına bıraktı kendini.
——————————
gece 23:21
taehyung - jungkook
jungkook: tawhyung çpk özledim seni kurtqr beni burdan lütfwn
taehyung: SEVGİLİM NERDESİN
jungkook: bilmiyprum
taehyung: aşkım gelicem bak hemen nerde olduğunu söyle lütfen
