Loving A Playboy (Montenegro Series # 1)

C H A P T E R 17

CHAPTER 17

NAPANGITI akong sinasabayan ang kantang nakaplay sa radio. Habang nasa hita ko ang kaliwang kamay ni Clark habang nakangiting nakatingin sa'kin.

So, I'm gonna love you
Like I'm gonna lose you
I'm gonna hold you
Like I'm saying goodbye
Whenever we're standing

"Yeah! Let's sing together hon please..."

"No." maliit niyang sagot sa'kin.

"Please..." Humugot siya ng malalim na hininga bago tumango. "Yes! Okay, let's sing this part."

So, I'll kiss you longer, baby
Any chance that I get
I'll make the most of the minutes
And love with no regrets

Let's take our time
To say what we want
Use what we got
Before it's all gone
'Cause no, we're not promised tomorrow

Sabay kaming napatawa nangmatapos namin ang kanta. This song makes me realize that if you love someone don't waste your time. If you have a chance to confess then, confess dahil sabi nga nila walang masamang magmahal. Bago pa mahuli ang lahat, umamin kana.

Bigla ko tuloy na naalala yung pag-amin ko kay Clark. Well, nung una may pagsisi dahil nasaktan ako ng wala man lang siyang sagot tapos may kahalikan pa siyang babae mismo sa harap ko. But that was before, but now I do not regret it when I confess my feelings for him.

Dahil kung hindi ako umamin sa'kanya baka hanggang ngayon hindi parin kami okay o baka hindi siya nanligaw sa'kin at hindi siguro naging kami.

"Anong inisip mo?" Lumingon naman ako sa'kanya na palit-palit ang tingin sa'kin at sa daan.

"Naisip ko lang paano kaya kung hindi ako ng confess sayo noon? Naging tayo kaya ngayon?"

"Oo naman. Kung hindi umamin noon, siguro ako ang magcoconfess sayo...medyo naunahan mo lang ako." Napatawa naman ako sa sagot niya.

Isang Montenegro at playboy ay naunahang magconfess sa girl bestfriend niya.

Ang sarap ipanewspaper i-balita sa lahat.

"Why are you laughing, hon?" seryoso niyang tanong sa'kin.

"I just realize something."

"Something, what?" umiling nalang ako sa'kanya habang nagpipigil ng tawa.

"Wala." Tumikhim nalang ako at pinigilan ang ngiti. "Tingin mo, kailan ka magcoconfess sa'kin kung hindi kita naunahan?" napakagat ako sa ibabang labi para tigilan ang tawa.

Nagsalubong na ang makapal na kilay niya kaya alam kung nagtataka na siya bakit tawa ako ng tawa.

"What's happen to you? Anong nakakatawa hon? May dumi ba ang mukha ko?" umiling nalang ako at wala parin tigil ang tawa ko.

"Can you share with me hon?"

Nihindi ko man lang namalayan ang byahe nandito na pala kami sa parking lot ng school. Lumabas muna ako sasakyan at simulang maglakad habang natatawa parin.

"What is so funny huh?" napakurap naman ako ng ilang beses dahil sa seryoso niyang boses. Oh, wag mong sabihin na galit siya?

"Are you angry?"

"I'm not. So, I asked you again, bakit kanina kapa natatawa?"

Mahigpit kong hinawakan ang sariling kamay at napalunok.

"May LQ ata..?"

"Hay, sabi na walang forever e. Maghihiwalay na 'yan"

"Shhhh baka marining kayo."