Johnmar Villaluna POV
"Mm.. 5 minutes muna.." sabi kong pikit pa ang mata at laway kong tumutulo sa bibig ko. Kinuha ko ang cellphone ko at pinatay ito
"teka anong araw na ba ngayon?" Isip ko.
Bumangon ako, kinuha ko ulit yung cellphone at tiningnan yung date.
Date: Jan, X,XXXX
"Ang bilis naman..." tumayo na lang ako sa kama, patungo sa pintuan at sumilip kung andun sya.
"Nagtatampo ka parin ba sa akin?"
Sabi nung lalaki na nasa lamesa habang naka-inom ng kape.
"Ayan na naman yung ngiti nya" tinignan ko lang ito ng masama at umupo sa upuan ng lamesa.
"Alam mo namang gusto moko makita" napakagat ako ng labi ko sa sinabi nya.
"Pero bakit nakasimangot ka pa rin?" Tanong nito pero hindi ko sinagot iyon.
"Akala ko pa namang mapapangiti kita ngayon." He said witih a smirking face. Naikuyom ko lang yung kamao ko at hindi parin sumasagot.
-Time Passed-
Nasa labas ako ngayon para mag pa hangin, hanggang ngayon sinusundan at kinukulit parin ako nito. Kinuha ko yung cellphone ko sa bulsa ko at nagpanggap na nagcecellphone para lang maiwasan ito.
"Kung isnabin moko parang hindi picture nating dalawa yung wallpaper mo ah?" Sabi nito at inilagay yung braso nya sa balikat ko.
"Teka eh kung magbasketball na lang kaya tayo?"
Pinahinto niya ako sa paglalad pagkatapos niya sabihin iyon.
"O kakantahan na lang kita ng paborito mong kanta?" Dag-Dag pa nito.
"Hindi ako makapag-isip" pumula ng kunti yung pisnge ko "bakit ba sumabay ang exam sa araw na toh?" Nakasimangot kong inisip.
"Sisiw lang talaga sayo ang accounting noh? Sigurado akong pasado ka!"
Napapikit na lang ako ng mata at napabuntong hininga. Sumandal ako sa dingding.
"Kapag hindi ka titigil mababaliw na talaga ako." Sabi ko sakanya, nakita ko itong ngumingiti.
"Ano naman kung sa akin ka mababaliw?" He said smirking. "Bakit palaging ganyan yung ngiti nya..parang.."
bumuntong hinanga ulit ako, at di ulit sya pinansin. Pagkatapos ko mag- pahangin nakapansin ako ng isang shop na puno ng bulakblak na nakakuha ng atentsyon sa akin.
Pumunta ako dun para matanaw ang mga magagandang bulaklak. "Wow ang ganda" ngiti kong isip.
"Hindi mo na nga ako pinapansin maghapon, mas binigyan mo pa ng atentsyon ang mga bulaklak na yan"
Sabi nung katabi ko, diretsong nawala yung ngiti ko dahil neto.
"Bakit ba kasi pumunta ka pa dito? Eh, mas hamak namang ka akit-akit ako keysa sa mga toh .." wika nya habang hinahawakan yung isang bulaklak.
Lumingon ito sa akin. "Pero wala pa ring higit sa ngiti mo vee, yun lang naman ang gusto kong makita palagi ..." he softly smiled at me habang sinasabi iyon, i slowly looked at him and then that's when our eye's met.
Nararamdaman ko na naman yung puso kong tumitibo. Why does he always do this to me?.. nahihirapan na ako ng sobra.
_________________________________________
"Ano stress ka na ba? Wala karing nabili noh? Umuwi na lang kasi tayoo." Sabi nung lalaki sa likod ko na hinihila-hila pako, haysss.
"Maglaro na lang kaya tayo ng ping-pong!" Dag-dag pa nito.
Hinihimas ko na lang yung ulo ko dahil masakit hayss. Tsk! Di pa talaga sya tumitigil. Hindi ko na lang sya pinansinn at naglakad ulit.
"Hindi mo kailangan gawing big deal ang araw na toh, dapat masaya!. Di ka ba napapakod sumimangot dyan?"
I finally had enough. Hinarap ko sya at linagay yung kamay ko na katabi lang nya sa dingding
"Pwede ba tama na!" Natahimik ito.
"Gusto ko lang ng katahimikan..."
Hindi pa rin ito nagsalita at tinitigan lang ako.
"Kahit ngayon llang.." kinagat ko yung labi ko, pinikit ko yung mata ko para hindi tumuloy ng lumabas ang mga luha ko. Pero eto..lumuluha parin.
"Hindi ko kayang baliwalaen ang araw na toh!!"
He slowly smiled. "Ang sabi ko mas gusto nakangiti ka.." sabi niya at hinawakan ng kamay nya ang pisnge ko.
I slowly opened my eye's after i felt his hand on my cheeks.
"Bakit iyan ka parin hanggang ngayon?" Sabi niya at pinayuko ako, hindi ako nakapag salita dahil sa gulat ko nung hinalikan nya ying noo ko.
"Kaya nga andito ako diba?" Wika nito at pinataas yung ulo ko tama lang na magkatitigan kami.
"Dahil ayokong sayangin mo ang oras mong pagmumukmok mong ganito.."
"pero paano?" Tumulo na naman yung luha.
Im having flashbacks again..sa mga nangyare kanina. Pero yung katabi ko parang kumukupas na...tinignan ko yung kaharap ko pero wala na ito.
"Paano ako magiging masya danerie?" Tumutulo parin yung mga luha ko.
"Paano ko makakalimutan ang araw na toh?" Nanginginig yung paa ko.
"Kung palagi kang andyan para lang ipaalala sa akin na wala ka na!?" Parang gusto ko ng sumuko at humiga sa sahig.
"Kahi san ako magpunta, nakikita at naririnig kita!"
"Nababaliw na ako sa katotohanan na hindi ka totoo!"
"Na imahinasyon ka lang.." kumunot yung noo ko.
"Ang daya mo..." tears still keep falling from my eye's.
"Sabi mo walang iwanan diba?" I Finally fell down on my knees and here i am, sitting on the floor.
"Pero iniwan mo parin ako, danerie.."
Danerie James Del Rosario
Death: Jan 16, 2016
