A fucking dare?! // Koetthy

-1-

Pov Matthy:
Koen van Heest. De meest populaire jongen in de school. Hij was aantrekkelijk, daar is geen discussie over nodig. Iedereen dacht dat, zelfs degene die straight zijn. En ik, Matthy het Lam, de grootste nerd op school, dacht dit ook. Ik mag dan wel denken dat hij aantrekkelijk is, maar dat betekent niet meteen dat ik hem leuk vind. Hij is zo, ja ik weet niet hoe je het moet zeggen. Hij denkt dat hij beter dan iedereen is, alleen maar omdat hij de aanvoerder is van het voetbal team en hij iedereen kan krijgen die hij wilt. Oke, hij kan wel denken dat hij beter is dan iedereen, maar dan hoeft hij niet zo te doen.

Het was de eerste dag terug op school na de kerstvakantie en ik keek er niet echt naar uit. Ik ben dan wel een nerd, ja, maar dat betekent niet dat ik school leuk vind. Om eerlijk te zijn haat ik het gewoon. Het antwoord daarop is vrij simpel. Ik word elke dag gepest. Bij wie? Het voetbalteam, maar niet door Koen. Hij heeft andere 'belangrijke' dingen te doen, hoorde ik hem zeggen. Ik heb twee vrienden, Raoul en Robbie. Maar ze zijn niet zoals ik, echt niet. Ze zijn een stuk socialer in school en praten veel meer. 'Hey Matt', roept Robbie. 'Hi Rob', antwoord ik terwijl ik mijn kluisje dicht klap.

'Heb jij Raoul vandaag al gezien? Hij zij dat hij bij mijn kluisje zou staan, maar ik zag hem niet.', Vraagt Robbie terwijl hij zijn rugzak over zijn schouder gooit. 'Nee, sorry.', antwoord ik. Hij zucht en we lopen naar de studieruimte. We pakken een lege tafel en gaan aan de tafel zitten. Onze rugzakken leggen we op de grond neer. Ik kijk een beetje om me heen, wanneer mijn oog valt op de tafel waar de voetbalspelers altijd zitten. Ze waren met heel veel, waardoor niet iedereen aan de tafel past. Sommige zitten op de stoelen, andere op de tafel en sommige die staan.

Koen was eentje van degene die op de tafel zitten. Hij was aan het lachen met de rest van de jongens, wanneer er iemand iets grappigs zei. Ik vind het leuk wanneer Koen lacht, het laat hem nog aantrekkelijker lijken. Maar ik vind hem niet leuk. Zijn ogen vinden mijn ogen, een grijns speelt er op zijn gezicht. Dan draait hij zich weer om. Ik kijk weer weg en luister naar Robbie die allemaal onzin lult. Minuten gaan voorbij. Dan komt Raoul tevoorschijn. 'Hi', zei ik. Hij geeft me een glimlach en groet me terug. Hij neemt snel plaats aan de tafel. 'Roel, waar was je?', Roept Robbie. 'Jeetje, doe ff rustig. Niet iedereen hoeft het te horen.', zegt Raoul. Ik grinnik zachtjes. 'Ik had me alleen maar verslapen.', grinnikt Raoul. 'Beter. Ik dacht er was iets gebeurd ofzo, want je reageerde ookal niet meer op mijn appjes.', zegt Robbie opgelucht. 'Ja, ik lag toen waarschijnlijk nog in bed.', antwoord Raoul.

Wanneer de bel gaat, staan we op van de tafel. Robbie en Raoul lopen een stukje voor mij. 'Kijk uit idioot.', Roept een stem en ik word tegen de grond aan geduwd. Meerdere lachen hoor ik wanneer ik op de grond val. Mijn bril valt iets verder voor me op de grond. Snel pak ik ze voor iemand anders ze kon pakken en de bril zou breken. 'Kom op homo. Sta op.' Ik stond meteen op wanneer ik dat hoorde. Al snel werd ik weer op de grond geduwd. Ze lachen en liepen dan weg. Voorzichtig stond ik weer op. 'De eerste bel is pas gegaan en jij wordt al weer op de grond geduwd.', Roept Robbie, met ongeloof in zijn stem. 'Ja, ik ben niet 'perfect' voor ze.', zeg ik.

'Moeten we de verpleegkundige naar je laten kijken?', Vraagt Raoul. 'Ik denk het. Even laten schoonmaken enzo.', zei ik. 'Ga naar de klas, ik spreek jullie later wel.', zeg ik. Met een fake smile gooi ik mijn rugzak over mijn schouder. Met mijn hoofd naar beneden gebogen, loop ik richting het kamertje van de verpleegkundige. Ik ben daar al vaker geweest, dus ik ben wel close met haar. Ze vertelde me dat ze Emily heet en dat ze vier kinderen heeft. Ook vertelde ze me over haar bruiloft en kleinkinderen. Daarom vertelde ik haar maar over mijn leven thuis. Het was gewoon een normaal tiener leven. Nouja, ik ben dan wel gay, maar goed.

Toen ik binnenliep, keek Emily me in shock aan en zei dezelfde woorden als Robbie eerder zei. Ze hield er niet van wanneer mensen mij pesten voor geen reden. Maar het was de middelbare school, dus de reden is simpel. Ik ben een nerd en zij zijn de populaire jongens. 'Kom, laat het me even schoonmaken.', zei ze. Ik loop naar het bed toe. Ik zit op het bed en zij zat op een stoel voor mij. 'Heb je er wel eens over nagedacht om hier over te praten met iemand anders?', Vraagt ze me. 'Je kan niet hier door heen blijven gaan.' 'Emily, denk je dan dat het me goed doet als ik dit met de directeur bespreek?' Ik trek een wenkbrauw op. 'Misschien moet je zelfverdediging leren.', zegt ze. Ik begin te lachen. 'Het is serieus bedoeld hè.', zegt ze, na dat we zijn uitgelachen. 'Het is zeker iets waar ik over zal nadenken.' Ze lacht vriendelijk naar me.

-

Ik haal diep adem wanneer ik mijn hand op de deurklink leg en de deur open duw. Awkard sta ik daar, terwijl iedereen naar mij kijkt. 'Matthy, fijn dat je er bent.', zegt de scheikunde docent. 'Sorry, ik was bij de verpleegkundige.' Mijn ogen dwalen af naar het hoekje van het klaslokaal waar de twee jongens zaten, die mij op de grond hadden geduwd, met een grijns op hun gezichten. Ik liep naar de docent en gaf hem het briefje. Dan liep ik naar mijn plek in het midden van het klaslokaal. De docent begon weer verder uit te leggen. Daarna vertelde hij welke projecten en deadlines er nog aan zitten te komen.

Ik zucht. Ik haat scheikunde.

-1022 woorden-

Hoii, hier is het eerste hoofdstuk! Hopelijk vinden jullie het leuk:)

Xx K<3