MALEFACTOR ✓

39

Merhaba, bu bölüm gerçek finali içeriyor sonlara doğru tabii. Kafa karışıklığı olmasın ama sadece ek bir sahne, konudan bağımsız. Mf'in yazdığım ilk sahnesi buydu, sonrasında da bu şekilde başladı, harcamak istemedim. Kenara köşeye sıkışsın yani. Bu arada üç şarkımız var,

1- Last kiss -(taylor)
2-Innocent- (taylor)
3- Dark paradise (lana)

Bu kitap benim için çok önemliydi, keşke aynı önemde kalmaya devam etseydi.... Hepimiz için öyle olsaydı amaaa

Her neyseee, iyi okumalar.

son 1.

Sizi seviyorum.

!!!

Pekala.

Saat çoktan gecenin bir yarısı olmuş, hatta biri geçiyordu bile. Ben ise yüzümü yalayıp duran ve arada bir havlayan yeontan yüzünden bu saatlerde uyanmak zorunda kalmıştım. Yüzümü yalaması normaldi ama neden havlıyordu bilmiyorum.

(Yüzünde ki bakışı hala hatırlıyorum...)

Gözlerimi açıp, ona biraz kızdığımda ve yanımda ki jungkook'un bedenine iyice yapıştığımda, jungkook'un yine tüm gece beni izlediğini kırmızı gözlerinden anlamıştım. Ama o kadar boş bakıyordu ki o an... Beni, bana uyum sağlayıp iyice kendine çekerek, saçlarıma öpücükler bıraktığında ve bir şeyler söylediğinde tek yaptığım uykuma geri dönmek olmuştu.

(Gece 1:58'de, karanlığın içinde yanan...)

"Seni çok seviyorum," Dudakları alnımdaydı. "Sana o kadar aşığım ki... Eğer tanrı bana tek bir dilek hakkı sunsaydı..." Yutkundu." Ölüm kavramını yok edip, sonsuza kadar seninle yaşamak isterdim."

(Sadece ikimizin bilmesi için söylediğin sözler...)

Ama keşke diyorum, keşke yapmasaydım.

Bu kadar aptal, uykusuna düşkün biri olmasaydım.

Keşkeler bir şeyi değiştiriyor muydu, yoksa daha da mı insanı üzüyordu? Tabii ki ikincisiydi gerçek olan. Bu yüzden düşünmeyi pas geçiyordum ve tekrar gözlerimi aralayıp uzunca bir süre havlayan yeontan'a odaklanıyordum.

Bu ikinci uyanışımdı.

Saat beş buçuktu ve ben yalnızdım.

(Beni sevdiğini söylemiştin... O zaman neden uzaklara gittin?)

O yoktu.

Sıradan bir yokluk değil, sonradan dank eden bir gerçeklikti bu.

Herhangi bir yere gitmemişti, gitmişti.

sadece

o gitti.

(Uzaklara. )

Bunu kavramak, hissetmek ve kabullenmek... Bu üç aşamanın en sonuncusunu yapamıyordum. Hissediyordum, kavrıyordum. Domino taşları gibi tüm taşlar yerine oturuyor, bana ne olduğunu söylüyordu.

Neden ve ne için gittiğini...

Ama ben kabullenemiyordum, kabullenmek istemiyordum. O günün bu kadar hızlı gelmesine anlam veremiyordum.

(Kalbinin atışı tişörtünden fırlıyor...)

Kendi düşüncelerim içinde boğulup, tetiklediğimi hissederken, yeontan bana usulca yaklaşmıştı. Ne olurdu havladığında uyumayı siktir etsem ve kalksam, jungkook'un gitmesine izin vermesem?