Aljane's POV
Tatlong buwan nadin ang lumipas mula nung nangyari ung confrontation namin ni Aj. At mula noon di pa kami nagkikita. Nung una tawg siya ng tawag at laging pumupunta dito sa bahay, pero siguro nga nagsawa na siya kasi kahit minsan di ko pa siya hinarap.
Simula nung gabing yon marami nang nagbago, bukod sa nawala sakin ang bestfriend ko at ang lalaking pinakamamahal ko parang nawalan din ako ng ganang mabuhay, anggang dumating ang isang lalaking nagpabago ng pananaw ko sa buhay.
Naalala ko pa nga nung sinabi niya na, hindi sulusyon ang pagmumukmok sa aking problema kasi daw kahit na magpakamatay ako sa pakluluksa hinding hindi padin ako mamahalin Aj kasi may mahal na siyang iba. Nung una nagalit ako sa lalaking iyon kasi sino ba siya para sabihin ang mga bagay na iyon pero narealize ko he's right and I should move on. Masakit nung una pero kinaya, sabi nga nila kung gusto maraming paraan kung ayaw maring dahilan.
By the way nakalimutan kong sabihin na okay na pala ako ngayon back to normal kung baga. Ang katunayan nga yan papasok ako sa trabaho pero kung dati nabubuhay ako para kay Aj kasi feel ko yun ang magpapacompleto sa akin pero ngayon masasabi ko na nabubuhay ako para sa sarili ko at masasabi ko na mas completo ako, kasi ngayon alam ko na kahit talikuran ako ng laht ng tao atleast alam ko na mahal ko ang sarili ko. Tama nga siguro sila na "in able to love others you should love your self first".
"Ouch"-nagulat ako nang may bumanga sakin.
"Sorry Mis..."
"Okay lang..."
Pareho kaming napatigil nung nakabanga saking lalaki
"Alj/Aj"-sabay namin sabi ni Aj, yes si Aj ung nakabangga sa akin
"Kumusta ka na Alj?"
"Eto okay naman, ikaw?"
"Eto okay din naman, masaya pero parang kulang kasi mukhang galit padin sakin ung bestfriend ko eh?"
"Ganun ba? Sinubukan mo bang mag sorry ulit"
"Dati sinubukan ko pero mukhang galit pa siya noon eh, gusto ko nga sanang itry ulit ngayon kaya pupunta sana ako sa coffee shop niya eh. Sa tingin mo kaya mapapatawad na niya ako"
"Depende siguro kung ililibre mo siya ng dinner mamaya baka mapatawad ka niya"
"Dinner lang pala eh, kung gusto nga niya kahit one month dinner pa eh"
Sabay nalang kaming napatawa
"Seriously Alj, I miss you and I'm sorry"
"I miss you too and Okay na yun past is past."
"So friends"-sabi ni Aj sabot abot ng kamay niya
"Bestfriends"-tapos I hug him, pero ngayon alam ko sa sarili ko na naka-moveon na talaga ako at alam ko na kaibigan nalang talaga turing ko sa kanya.
"Ehem"-biglang may lalaking nagingay sa may tabi ko at mukahng alam ko na kung sino siya kaya kumawala na ako sa pagkakayakap namin.
"Ay andyan ka na pala babe"
Tumingin sakin si Aj na mukhang nag-tatanong
"Ay oo nga pala, Aj si Michel boyfriend ko, Babe si Aj ung bestfriennd ko"- nagkamayan naman sila at lumapit itong possesive kong boyfriend sakin at yumakap. Kung nagtataka kayo kung sino si Michel well sila lang naman ang makulit na lalaki na umuntog sakin para magising.
Nagkwentuhan pa kami nila Aj anggang magpaalam na siya. Siguro mapait ung nangyari samin ni Aj pero ngayon masasabi ko na masaya ako kasi nabalik na sakin ang bestfriend ko/soulmate ko at kapiling ko pa ang ddestiny ko.
Siguro nga hindi lahat ng akala mo ay totoo, minsan kasi ang mag nakikita lang natin ay nag mga bagay na gusto nating makita. Pero if we open our eyes mas bright at mas maganda pa ang makikita natin kaysa sa inaakala natin. :D
BINABASA MO ANG
He's My Soulmate ( Short Story )
Teen FictionI love him and he love me. Pero bakit di kami makapunta sa next level? Is love enough? Magiging kami kaya sa huli? At masasabi na........... Kaibigan kita or ka-ibigan kita?
