de nachturen | mitthy fanfiction

3 ] Utrecht

~ (als je dit ziet is het in het verleden)

Matthy's perspectief:

Met mijn sleutels en mijn telefoon in mijn linkerhand gooi ik de autodeur dicht. Ik ben even snel heen en weer gelopen om een trui te pakken.
Ik en de jongens hebben besloten om vanavond uit te gaan, na een lange tijd. Ik weet niet of ik daar heel veel zin in heb, maar het is lang geleden dat we iets samen hebben gedaan.
Meestal gaan we na het werken gelijk naar huis om vervolgens thuis niks te doen.

Ik heb geen idee hoe de avond zal verlopen. Ik ben in ieder geval niet op zoek naar een meisje om te neuken vanavond, want als het aan Milo ligt is hij na 10 minuten alweer weg. Ik ben ook totaal niet op zoek naar iemand om een onenightstand mee te hebben, mijn hoofd staat er gewoon niet naar.

Al lopend trek ik de trui over mijn hoofd heen, waardoor ik bijna van de trap af donder. Geen idee of ik deze ga aanhouden deze avond, in de club is het namelijk bloedheet.
Mijn telefoon gaat af in mijn broekzak. Ik pak hem er uit en lees een berichtje van Milo: 'Ik ben onderweg', een antwoord op mijn vraag. Ik laat het berichtje op gelezen en stop mijn telefoon terug in mijn zak.

Ik loop het kantoor weer binnen en voeg me weer terug bij de groep. Anton en Han gaan vanavond ook mee, voor de gezelligheid. Hun mogen ook wel eens beloond worden op het werk wat ze leveren, toch? Ik zal maar eens tegen ze allebei moeten zeggen dat ze zichzelf niet klem moeten zuipen, want dat zie ik met deze twee wel gebeuren.

"Hey Matt, truitje gevonden?" vraagt Raoul als ik weer terug sta bij de rest.
"Zo ziet het er wel naar uit he, Roel." zegt Koen nog voordat ik antwoord kan geven. Ik schud lachend mijn hoofd en antwoord dan op Raoul met een simpele ja.

Nog geen 10 minuten later gaat de deur open en komt Milo binnen. "Fakka josti's." Roept hij ons toe.
We roepen allemaal wat terug als hij zich bij de groep mengt. In principe zijn we nu compleet dus zouden we kunnen gaan. De gedachten dat ik nog langer moet wachten brengt me niet echt op m'n gemak.

"Kom jongens, we gaan." zegt Raoul uiteindelijk.
Daar ben ik hem dankbaar. Iedereen grijpt zijn jas en andere spullen bij elkaar en we verlaten het kantoor. Het begint buiten al af te koelen, het is dan ook al rond 9 uur 's avonds.
Ik verstop me in de kraag van mijn jas en sla de capuchon van mijn trui over mijn hoofd heen.

Met 7 man sterk lopen we door de drukke straten van Utrecht. Hier en daar lopen al wat dronken mensen, staan koppeltjes te tongen of staat een groepje meiden te kletsen. Mijn god wat heb ik hier weinig zin in eigenlijk. Ik ben al heel de dag bezig en kijk er nu gewoon naar uit om in mijn eigen bed te gaan liggen.

Mijn benen zijn moe en mijn hoofd is vol. Ik doe dit alleen maar omdat de jongens het wouden en ik ze niet in de steek wou laten.
Ik ben toch naar niks op zoek.

Milo loopt samen met Han voorop, waarschijnlijk op zoek naar een goede club om naar binnen te gaan.
Ik ben nog altijd aan het nadenken. Ik kan nu ook gewoon omdraaien en weglopen, toch niemand vind dat erg. Maar ach ja, het kan niks kwaad dat ik mee ga. Ik sta niemand in de weg.

"Heb je het koud maatje?" Robbie slaat een arm om me heen en beweegt me heen en weer.
Ik laat me een beetje leiden door hem en lach er om.
"Ja, ik bevries bijna." Het is buiten niet eens zo koud, maar ik zou niet net als hem alleen een trui aan doen.
"Beetje zin in?" vraagt hij dan weer, als zijn hand geleidelijk van mijn schouder afglijd. Ik haal mijn schouders op, "Niet bepaald heel veel ofzo." Robbie knikt. "Ik ga jou helemaal klem voeren vanavond." Ik schud gelijk hevig met mijn hoofd. "Nee Robbie, absoluut niet."

Robbie trekt gelijk een sip gezicht als ik hem dat toe sputter."Nee ik ga echt rustig aan doen vanavond." Robbie knikt mij nog toe van 'geloof je het zelf' maar ik ben echt serieus. Een kater zit ik echt niet op te wachten.

We zijn ondertussen aangekomen bij een club. De muziek hoor je vanaf ver al hard afspelen en de geur van bier dringt mijn neus al binnen.
We overleggen kort en gaan daarna naar binnen. Met z'n alle slaan we af om jassen op te hangen. Iedereen hangt zijn jas op en krijgt het daarbij horende nummerkaartje.
Als iedereen weer weg wil lopen roept Raoul iedereen weer terug.

"Even wat afspraken maken, we spreken weer af bij het kantoor, als je eerder weggaat app dat dan even en voor de rest geniet gewoon."
probeert Raoul boven de muziek uit te schreeuwen.
Het lijkt er op dat de andere jongens alles alweer vergeten zijn terwijl ik alles herhaal in mijn hoofd.
'Terug naar kantoor, appen als je weggaat en geniet.'
moet goed komen toch?

Iedereen verdwijnt als ik in mijn eentje overblijf. Serieus jongens? Is dit echt hoe het zal gaan vanavond? Als ik al alleen wordt op de eerste seconde van de avond komt het niet goed.

Ik zucht even diep en denk dan na wat ik ga doen.
De hele club staat vol met dansende en zingende mensen. Hier en daar gaan handen omhoog en gaan er koppeltjes naar het toilet. We weten allemaal wat ze daar gaan doen.

Ik besluit me dan toch maar door de mensenmassa heen te werken en op zoek te gaan naar een goed plekje om te staan. Als niemand met mij wil zijn, moet ik het maar alleen doen. Met een arm omhoog duw ik hier en daar tegen wat schouders aan en krijg ik af en toe een beuk terug. Dat kan me nu niets schelen, ik moet een plek hebben om rustig te staan.

Uiteindelijk vind ik dan toch een weg door de mensen heen en beland ik bij de bar. Er zijn nog genoeg stoelen vrij waar ik op kan zitten, dus die kans neem ik aan. Ik neem plaats op een kruk en wacht op een barman. Heel even tuur ik rond of dat ik een van de jongens zie. Milo moet toch wel ergens bovenuit steken?

En ja hoor, nog geen seconde later zie ik hem. Maar voordat ik nog verder kan denken roept er iemand tegen me.
"Kan ik meneer helpen?" Ik draai me om en zie een barman achter me staan.
Ik knik, "Een biertje graag!" "Maak er daar maar twee van, ik betaal." een hand op mijn schouder en de stem van Milo ineens achter me.
Ik kijk even achterom en zie hem breed glimlachen achter me.

De barman knikt en tapt 2 biertjes.
"Dit hoeft toch helemaal niet Milo." "Jawel, ik was toch op zoek naar je." Ik kijk heel even verward rond en neem de twee biertjes van de barman in de tussentijd aan.
Het verbaasd me dat Milo hier staat, ik had verwacht dat hij allang weer weg zou zijn.

Ik reik Milo een van de biertjes aan waarna we kort proosten. Ik neem een slok en kijk daarbij Milo aan. Zijn blauwe ogen zijn zo donker dat het lijkt alsof ze bruin zijn. Zijn lippen lijken donkerder te zijn dan eerst. Geen idee of het komt door de drank die hij misschien al op heeft, of dat het mijn gedachten zijn.
"Ik kwam eigenlijk naar je toe om te vragen waar de ander jongens zijn, weet jij dat?" Ik schrik op uit mijn gedachten als Milo ineens tegen mij praat.
Ik schud met mijn hoofd, "Nee, ik heb ze ook nog niet gezien."
"Oh oke, ik wou namelijk aan Raoul vragen of hij een sleutel heeft klaargelegd bij kantoor, maar als jij het niet weet houd het op."

Voor wat zou hij een sleutel nodig moeten hebben, als hij zijn autosleutels mee heeft, heeft hij als het goed is ook de sleutels van kantoor. "Nee, sorry. Ik heb echt geen idee." zeg ik. Hij knikt en ik zie zijn ogen dalen naar iets lager op mijn gezicht waarna ze weer terug omhoog schieten.

Ik kijk even verward naar hem maar hij lijkt het niet op te merken. Zijn ogen schieten weer naar beneden maar blijven nu langer hangen.
Ik probeer oogcontact te maken met hem maar hij lijkt het niet te zien. Hij schudt zijn hoofd en bijt zacht op zijn onderlip voordat hij mij weer aankijkt. Zijn blik is veranderd, maar ik kan niet raden wat hij nu denkt.

"Wat is er-" Ik wil mijn zin afmaken maar wordt afgekapt, "Drink je bier op." Ik trek een wenkbrauw op en kijk hem vragend aan. "Ja, je hoorde me wel. Drink je bier op." Zelf tikt hij zijn biertje achterover als ik er zelf ook maar aan begin.Wat hij wil doen? Geen idee. Maar of hij nog een meisje gaat zoeken is nog maar de vraag. Ik denk dat hij dat plan voorlopig even links laat liggen.