Chapter 1

6 1 0
                                    


Chapter 1

"Gumising ka na nga riyan, Femsi!"





Kahit inaantok pako'y napa tayo ako sa ingay ni Mama. Madilim pa ang kalangitan nang tinignan ko ito.




"May pasok ka't baka ma late ka!" sabi nito habang naka tayo sa harap ko.



Agad kong tinignan ang orasan.





"Ma naman, 5 AM pa oh! 8:30 pa po yung pasok ko." inis na sabi ko.





Tumawa ito at lumapit.
"Mabilis lumipas ang oras, Nak." sabi nito.





Wala na nga akong sapat na tulog dahil sa kaka-aral para sa tatlong summative quiz ngayon, ginising pa nang maaga. :))




"Tsss."




Naligo na ako at nag-ayos dahil alam kong hindi ito titigil kung hindi ako kikilos.




"Ma, alis na'ko." paalam ko kay Mama.




"Ingat ka, Nak." utas nito at hinalikan ako sa noo.





"Opo, Ma." sagot ko sakaniya.





Naglalakad lang ako papunta sa paaralang pinapasukan ko dahil malapit lang naman ito.





Habang naglalakad ako ay biglang may tumalsik na putik sa uniform ko dahil sa kotseng dumaan.





"HOY!!!!" sigaw ko roon sa sa nagmamaneho.




Itinigil nito ang kotse sa gilid ng daan at bumaba.




"I'm sorry, Miss." ani nito at bumaba sa kotse. May dala itong mga tissues at wipes at ibinigay saakin.





"Your apology is not going fix this, dude." naiiritang sabi ko.




Ang aga-aga nang babadtrip eh.





Napakamot ito sa ulo. "I'm really sorry. Papalitan ko nalang."



"Minamalas nga naman oh." inis na sabi ko.




"I'm really sorry. I will replace it. Promise." pangako nito.





Ano raw? eh one set of uniform costs 2,500 pesos. But looking at his car, mukhang may kaya.





"No, thank you. Ayoko magkaroon ng utang na loob sa'yo and besides, putik lang iyan sa uniform. There's no need to go that far." sabi ko rito.





"No. Let me insist." ani nito at nagulat ako nang buksan nito ang pintuan ng front seat.




"Sumabay ka nalang saakin" alok nito.
"Sa tingin ko schoolmates naman tayo since we're wearing the same uniform."






What? Hell no. Bat naman ako makiki-sasabay sa mokong na'to? baka kidnapin pa'ko nito.






Pero he's too good-looking to be a kidnapper tho.
Bakit ba ang dami niyang inaalok? Sa tingin niya siguro maaayos nito ang lahat.





"Wag na, salamat nalang."






"Sige na, consider this as an apology for ruining your uniform and your day." ani nito at ngumiti.






Malalate ako kung hindi ako sasabay sa lalaking 'to.




Bahala na nga!




You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Jan 05, 2023 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

My Academic Rival Where stories live. Discover now