The Eternity's Lie 1: Knight's Tale

Chapter 4: Full moment of Fear

Third Person's POV

“Norn.” Maikli niyang pakilala. Napakamot naman ang babae sa kaniyang ulo dahil sa sagot ni Norn sa kaniya.

“Ahehe. . . maikli ka pala talagang sumagot Norn, ano?” wika nito ng may pekeng tawa pa sa una.

“Anyway, thanks again. Since you seems not interested in any reward, we won't insist. But if it's not too much to asked, can you help us defeat all this Wendigos?” the woman with the messy bun.

“I'd like to scare them away. Wonder if they'll scream?” gloomy and melancholic slender woman said while looking at the other direction, or more like staring, an scary cold stare.

“It's not the right time to pleasure yourself with their scream, Cosima.” matapos ay hinarap si Norn nito. “Thanks for helping us, though we don't have any idea why are you doing this.” anito.

“I'm not helping you.” makatotohanang tugon ni Norn at itinutok ang katana na hawak niya sa kaniyang gilid. Nakita na lamang ng dalawa pang babae ang pagtusok ng katawan ng isang Wendigo duon.

Natahimik sila dahil sa sinabi ni Norn at napatingin ang babaeng may lilang buhok sa babaeng nagngangalang Cosima. Dumating pa ang ilang Wendigo kaya naman itinuon agad ng dalawa ang kanilang atensyon duon at inubos ang mga sumusugod sa kaniya.

“Then why are you doing this?” the woman with purple hair asked.

“My father was injured. Severely injured, by one of them.” tugon niya dito at bahagya namang napangiti yung babaeng tinawag na Nalani.

“So that's what it is all about. You should've told us earlier. You're so kind and a caring daughter.” wika nito sa kaniya.

‘Well, that's part of the reason.’ sabi na lamang ni Norn sa kaniyang isip. Subalit isa sa pinakamalaking dahilan ay hindi na niya magawang tumigil sa oras na nasimulan na niya.

Pinatay ni Norn ang bawat Wendigo na makita niya hanggang sa wala ng dumating pa. Nang maramdaman ng dalaga ang isang pamilyar na mahika ay kaagad siyang lumayo sa dalawang babae at umalis sa lugar na iyon.

Bumalik siya sa pinagdalhan niya sa kaniyang ama ngunit dugo na lamang ang naruon. Hindi naman siya nakaramdam ng kahit na ano sa naabutan bagkus ay naglaho na lamang siya bigla at walang segundong binilang na nakarating sa harap ng kanilang bahay.

Pumasok kaagad siya sa loob ng bahay at kaagad na sumalubong sa kaniya ang nag-aalalang mukha ng kaniyang ina. Mabagal at may-ingat itong tumatakbo patungo sa kaniya saka siya niyakap. Sinuportahan naman niya ang ina sa likod gamit ang isang braso at kamay.

“Norn! Where have you been? Kanina pa kita hinahanap. Ang sabi sa akin ni Misha ay tumulong ka daw sa paglaban sa mga Wendigo? Norn, why are you making me this worried? Your father too!” mahabang turan nito habang nagingilid ang luha sa mga mata.

‘Like what I've said, I wasn't there for help.’ wika na lamang niya sa kaniyang isip at pinuntahan ang ama sa kwarto nito at ng kaniyang ina.

“Your father's still not waking up. I don't have an ability to heal him that's why we were waiting for you.” wika ng kaniyang ina na kasunod niya sa pagpasok sa kwarto.

Si Misha ay nakalutang sa hangin ngunit walang pag-aalala sa kaniyang mukha. Nakatingin lamang ito kay Norn na tila ay hinihintay lamang ito. Lumapit si Norn sa tabi ng kaniyang ama. Tiningnan niya ang mukha nitong may talsik ng dugo at inilipat din naman sa tiyan nitong may malaking sugat pati na rin sa halos putol na nitong kamay.