ဗုံးတွေကြဲနေပြီ ပြေးကြဟေ့ ပြေးကြ ....
တစ်ယောက်တစ်ပေါက်ဆူညံသံတွေနဲ့ပြည့်နှက်နေတဲ့မနက်ခင်းတစ်ခုအစပြုလာပြန်ပြီ ဘယ်သူတွေသေကြဦးမလဲ ဘယ်မိသားစုတွေကဘယ်လိုတွေသေကွဲကွဲကြဦးမလဲ ဒီစစ်ကြီးကရောဘယ်ချိန်မှပြီးမလဲ
ကုန်သည်မိသားစုကြီးဖြစ်တဲ့Kimအိမ်တော်
''ဟိုမှာလေယာဉ်တွေတက်လာနေပြီ နင်တို့Kimပိစိမနိုးသေးဘူးထင်တယ် သွားနှိုးလိုက်ကြပါဦးကွယ် ပြီးတာနဲ့ဗုံးခိုကျင်းထဲ၀င်ကြရမယ် ဘယ်ချိန်မှပြန်ထွက်ကြရမယ်မှန်းမသိဘူး...ကဲကဲKimပိစိကိုမြန်မြန်နှိုးပြီးလိုက်ခဲ့ကြ"
"ဟုတ်ကဲ့ အရီး"
ဟုတ်သည် အဆင့်အတန်းမခွဲခြားတဲ့Kimအိမ်တော် ရှားပါးကာလဖြစ်တာတောင်ရရင်ရသလိုလှူတဲ့Kimအိမ်တော် သူဌေးကြီးKimနဲ့သူဌေးကတော်ကြီးကသူတို့ကို သခင်လို့ခေါ်ရင်စိတ်ဆိုးကြသည် ထို့ကြောင့်အိမ်တော်ရှိအလုပ်သမားတိုင်းက"ဦးကြီးနဲ့အရီး"လို့သာခေါ်ကြသည်
"Limလည်း Kimအငယ်လေးကိုနှိုးဖို့အိမ်ပေါ်ကိုတက်လာလိုက်သည်....Kimအငယ်လေးကအခုမှအသက5နှစ်သာရှိသေးသည် ပါးဖောင်းဖောင်းလေးတွေနဲ့ရီလိုက်ရင်လည်းလေးထောင့်ဆန်ဆန်အပြုံးလေးရှိသည် Kimအိမ်တော်ရဲ့ဆည်းလည်းလေးဖြစ်သည်"
"ဒေါက်..ဒေါက်... ထယ်ငယ် ကိုကို၀င်လာပြီနော် .
..ဟော ထယ်ငယ်ကမထသေးဘူးပဲ ဒီကလေးကိုမနှိုးရက်ပေမယ့်Limနှိုးရပေဦးမည် မကြာခင်ဗုံးတွေကြဲကြဦးမည်မလား"
"ပါးလေးကိုခပ်ဖွဖွဆွဲရင်း ထယ်ငယ်ထတော့လေကွယ် "
''ဟင် ကိုကို ထယ်အိပ်ချင်သေးတယ်ကိုကို အိပ်ရေးမ၀သေးဘူး"
"လာပါထယ်ငယ်ရယ် ကိုကိုမျက်နှာသစ်ပေးမယ်နော် ကိုကို့ထယ်ငယ်ကလိမ္မာပါတယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ကိုကို"
ဒီလိုနဲ့Kimအိမ်တော်ရဲ့တစ်နေ့တာစတင်လေပြီ
- KimTae'Ei-
ဆက်ရန်.....
