the neighbourhood - flawless
__________________________
Okul boyunca normalden farklıydın hep. Kıpır kıpırdın ama aynı zamanda içinde büyük bir sıkıntı var gibiydi. Gün boyunca merak ettim. Ellerini ovuşturup duruyordun. Öyle arasında arkadaşlarınla sınıfa geçtin ve zil çalana kadar hiç çıkmadın. Hiç yanıma da uğramadın. Sabah gülümsemiştin sadece.
İçime artık yakın olmak istemediğine dair bir şüphe düştü. Çıkışa kadar nasıl dayandım bilmiyorum.
Çıkış zili çalınca merdivende elimi tuttun ve bana söylemen gereken bir şey olduğunu söyledin. Seninle geldim. "Artık görüşmeyelim, arkadaşlarım kıskanıyor." demenden ödüm koptu. Okulun arka tarafına çekiştirdin beni. Benim de söyleyeceklerim vardı.
Öyle bir baktın ki, bir anda tüm cesaretimi topladım. Aklıma gelen ilk şeyi söyledim.
"Aşığım sana"
Biraz durup karşılık verdin.
"Bunu ciddiye alabilir miyim?"
Kalbim deli gibi atıyordu.
"Bilmem."
"Alabilirsin."
Hafiften güldün.
"Ben de aşığım sana."
Aynı şekilde karşıladım
"Bunu ciddiye alabilir miyim?"
Sen de yine aynı karşılık verdin.
"Alabilirsin."
Ama sonra durdun. Defalarca ciddi olup olmadığımı sordun. Ben de defalarca ciddi olduğumu söyledim.
"Her şeye güler dalga geçerim ama şimdi değil."
Gözlerini gözlerime kilitledin ve konuşmaya başladın:
"Akutagawa..."
"Bunu yapmaktan çok utanıyorum ve birine seni seviyorum demek bile zor geliyor."
"Ama senden hoşlanıyorum."
Kendimi boşlukta süzülüyormuş gibi hissettim. Hayatımda ilk ve belki de son kez böylesine huzur doluydum. Hep beklediğim sen şimdi karşımda bana aşkını itiraf ediyorsun. Konuşmaya devam ettin.
"Arkadaşlığımız bozulacak ve bebdeb soğuyacaksın diye korkuyordum."
Durdun. Gözlerimin içine baktın.
"Yine bunu yapmaktan çok utanıyorum ve bu bir ilk."
"Benimle çıkar mısın?"
"Evet bebeğim."
Derin bir nefes verdin. Güldün. Sanki aklına kazımak istiyormuşsun gibi ağzını araladın:
"Bugün 23 Temmuz 2021."
"Bugün aşık oldum."
