38

1.3K 22 0
                                    

____

Lumaki ang mata ko sa sinabi nya... WTF? kilala nya ako pero bakit Hindi ko sya Maalala.

"But I don't remember meeting you?"

"I guess I'm not that important." He just make face. At sinamaan ko nalang sya nang tingin.

"Hahaha relax. Just kidding, but seriously I loved you for many years... At nung nakita kita sa hospital I fall for you again. But nung nalaman kong buntis ka. I back off, sinabi ko sa sarili ko we-i mean I rather don't have a chance. I grow up doesn't have a dad and as much as possible I don't wanna hear or see babies doesn't have father.So I decided to stay at Santa Monica to start a new life and decide to let go of my unrequited feelings na ako lang ang nakakaalam... Pero sinubok talaga ako nang diyos, unexpectedly we meet again at Santa Monica. And I had given a chance to be with you even if as a neighbor or friend. My mind had a fight that time kung ano ba ang dapat kung gawin...what should I do... Aamin ba ako or I'll stay and be contented of what we have.... And I decided to choose to stay what we have.... I want the babies to have a complete family"he sadly smiles at me that causes my heat sank into sadness.

"Im adopted by a beautiful couple, I know how hard na walang completong pamilya. That's why I choose to slowly let go of you but still secretly protecting you until you come home. And this is the time." I suddenly felt sad and sorry for him.

We will never be together. We both know that and that's hurt.

"No. Don't look at me like that."

"Like what?" Nagmamaangan kung sagot sa kanya.

"Don't look at me like that, don't be sorry for me. I mean falling in love with you is a best thing happened to me... It became my inspiration. It motivates me to do things I doubted about. I'm thankful for God, kasi he let's us meet and he let me be by your side. He let me clear my mind... "

"I'm sorry Jeremy... "

"I know, that's why babalik na akong Santa Monica to continue my healing process ...."humagolgol ako nang iyak dahil sa sinabi nya.

" shh wag kang umiyak ang pangit mo pa naman. Don't worry okay lang ako."

Tumagal ang usapan namin nang ilang minuto nang biglang nabasag ang glass window ng kwartong kinaroruonan namin  at umalingaw ngaw ang putok nang baril.

"AHH!!!"

"SHIT!"

Napatakbo agad kami palabas nang kwarto at duon ko nakita si kohee at iba pang mga tauhan ni Marcello.

Tumakbo sila patungo sa amin ni Jeremy na inaalalayan akong maglakad.

"A-nong nangyayari! Bakit may putok nang baril? Nasaan si Marcello? S-si Luciano where is he?" Unti unti nang naglalakbay ang kaba sa aking katawan.

"Sinugod kami nang kalaban boss Marcello and boss Dane is already fighting those guys. . Luciano is okay. Dadalhin ka namin sa kanya miss.kaya kailangan na nating magmadali." Oh god please protect him. Ayaw ko pang mabyuda nang wala sa oras Lord.

I mean ayaw kong mawalan nang Ama ang mga anak ko.

Hindi pa ako nakakamove on sa barilan nung isang araw sa Santa Monica and now here?

Para akong hinahabol nang Bala... Like what did I do. Lagi nalang akong nakakaranas nang muntikang kapahamakan.

"MOMMA!!!"

OH GOD!! Thank you.. Yinakap ako ni Luciano nang mahigpit. I miss him so much!!!

"Don't hug me to tight lucci.. You might squeeze your siblings." Paalala ko sa kanya. I understand his tight hug pero as of now kailangan kung mag ingat.

"I have a siblings? Where?" Inosenting tanong nito

"In momma's tummy"

"WHAT!!! MOMMA WHY DID YOU EAT MY SIBLINGS?" Lumaki ang mata nito sa gulat.

Ewan ko pero tawang tawa ako sa reaksyon nya.

"No, of course I did not eat your siblings this is how babies came from lucci.... You can meet them after five months."

"No! Storks brings the babies momma... I watch it. They fly at night and bring the babies to families." Walang tigil ang tawa ko sa mga bagay bagay na akala nya. Napansin ko kung ano ang nagiging reaksyon ng mga kasamahan namin dito sa basement.

Pinipigilan nilang matawa sa sinabi ni Luciano. Like even me.

"That's only in movies lucci... This is how babies came from." Pagpapaintindi ko sa kanya

"How? How did you make babies? Why are they inside your tummy?" Inosenti nitong tanong

Hayysst nakakafrustrate Pala sumagot nang gantong mga tanong.

"Ahm.." Tumingin ako kay Jeremy para humingi ng tulong.

Na tinawanan lang ako sa paghihirap ko...

"Your daddy put that there lucci..." Walang ka kwenta kwentang sagot ni Jeremy kay Luciano.

Baliw ba sya... Kung ano anong sinasabi nito sa bata.

"How?"

"W-well... Ask your momma, sila ang nandun nung ginawa yang kapatid mo.." Sinamaan ko sya nang tingin.

"Jeremy!!!"

"What? The kid is asking it's rude if we will not answer him." Natatawa parin nitong sagot sa akin.

"Don't listen to him baby.... His bad vibes"

"Heyyy!! That's not fair. Sinisiraan mo ako sa bata." Pagdadrama nito na parang bata.

"Heyy karin.. Kung ano anong tinuturo mo sa bata."

Nakalimutam kung sabihin na we are here hiding at our house basement. Naiwan kami ni lucci, Jeremy and some of Marcello's men to protect us.

Habang nasa labas sila Marcello nakikipagbarilan just to protect us. I'm just hoping he'll come back alive kasi kung Hindi papatayin ko talaga sya.

"Momma... I'm scared.. " bulong sa akin ni Luciano habang nakayakap sa akin.

I'm scared too baby.... Alam ko kung gaano ka delikado ang mundo ni Marcello na Hindi ko mapigilang mag-isip kung ano ang mangyayari sa mga anak namin.

Ayaw kung lumaki silang expose sa gulo nang trabaho ni Marcello..

"It's okay baby lucci, momma is here. I will not leave you."

"But you did... You left me momma.." Umiiyak na si Luciano habang sinasabi nya sa akin ito..

Sumikip ang dibdib ko sa naging reaksyon ni Luciano.

"I'm sorry baby if.. I become selfish, I'm sorry if I left you..." I look at him warmly.

"Do you still want momma here? Can you still accept momma?"

He nods many times habang umiiyak. I'm really sorry if naging makasarili ako at Hindi inisip kung anong mararamdaman nang bata na napalapit na sa akin.

Bigla kung naalala si Carol.

"Do you know where is your mother lucci?" Tanong ko sa kanya.

"You are my mother." Nakaduko nang sagot sa akin.

Alam ko lucci...

"Yeah, I know.. What I mean Carol?"

"In the ground? Maybe? Daddy said so.." WTF? Anong tinuturo nito sa bata.

Nagulat kami nang biglang bumikas ang pinto na ikinaalarma nang mga kasama namin.

"Fuck! " tinago kami bigla ni Jeremy sa likod nya.

"Long time no see.... Katarina."




A/n:  hi guys... I'm back, sorry ngayon lang na busy sa sinulog ang ateng nyo... Sinulit talaga ang free time. Kasi balik school nanaman... Pero maybe I can update everyday or every next day again. Kasi Hindi na ako masyadong makakagala... 😌 love lotsᥫ᭡ᥫ᭡ᥫ᭡

The Beauty And The Pericoloso RagozzoTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon