✔️Dantes Reis naar de Waarheid (VOLTOOID)

💔Hoofdstuk 33: Bitterzoet

Thema: Sorry - Kensington

***

De dagen gaan stroef sinds onze eerste avond hier. Mijn moeder weigert mee te gaan op tripjes en blijft veelal in het hotel en Antonio is druk met het aansturen van zijn team.

Ondanks het laagseizoen blijft er de afgelopen dagen weinig tijd over voor mij en mijn vader om elkaar onder vier ogen te spreken over de brieven en mijn oma.

Quinn en ik hebben in elk geval wel de tijd samen gehad om een beetje de toerist uit te hangen. We hebben Rome opnieuw samen bezocht - dit keer zonder het toeziend oog van leraren - en zijn heel wat musea afgegaan.

Eén ding weet ik zeker: ik ben weer net zo verliefd als twee maanden geleden.

"Wel leuk dat jullie naar Rome geweest zijn," zegt mijn moeder, die een laatste slok neemt van haar glas melk. "Nog bijzondere plekken gezien?"

"Nog twee muntje in de Trevifontein gegooid," zeg ik. "De volgende keer gooi ik er drie."

Quinn komt pas net de ontbijtzaal in en gaapt. De afgelopen dagen merk ik dat hij nog moe is van zijn herstel.

"Je weet wat dat betekent," zegt mijn moeder, waarna ze knipoogt. "Een is terugkeren. Twee is met je geliefde terugkeren en drie is -"

"Een huwelijk?" Onderbreekt Quinn. "Daarom hebben we er ook maar twee gegooid, hè Dant?"

"Trouwen kan nog wel een paar jaar wachten hoor," grap ik. "Maar we gaan zeker nog eens terug naar de fontein. Dat staat vast."

Mijn moeder lacht. Het is fijn om te zien dat ze nog wat emotie in zich heeft deze dagen.

"Maar wat gaan we vandaag doen?" Quinn smeert een cracker met Nutella. "Denk je dat Antonio tijd over heeft?"

Ik gluur naar de hal, waar ik mijn vader zie staan.

"Die is al sinds vanmorgen druk in gesprek aan de telefoon," zeg ik. "Ik versta geen Italiaans, maar de toon klinkt niet al te vriendelijk."

Mijn moeder staat op van tafel en neemt wat vaat aan van mij zodat ze het naar de keuken kan brengen.

''Reken maar niet op tijd,'' zegt ze. ''Ik ken die stem van hem en alle gebaren die hij maakt. Waarschijnlijk moet hij zo weg om iets te regelen.''

Het humeur van mijn moeder is er duidelijk nog niet beter op geworden, ondanks haar glimlach van net.

''Ik hoop het niet,'' mompel ik. ''Ik wilde juist met hem praten vandaag. Er zijn nog wat dingen die ik hem wil vragen en de week is bijna voorbij."

Quinn kijkt Antonio's kant op terwijl hij een hap neemt van zijn cracker. Misschien probeert hij wat van het telefoongesprek op te vangen, maar als Antonio merkt dat we hem zien loopt hij nog verder de hal in.

''Vraag hem wat je wil lieverd, maar verwacht geen denderende antwoorden.'' Mijn moeder pakt mijn bord van tafel af. ''Zoals hij nu is, zal hij altijd blijven. Niet iedereen heeft de wil om te veranderen.''

Ik besluit niet op haar in te gaan, omdat ik niet nog eens de spanning tussen ons op wil laten lopen.

''Heb jij er wat van verstaan?'' vraag ik aan Quinn, die nog steeds bedenkelijk naar de restjes servet in zijn handen kijkt. ''Of ben ik de enige die nog wel het idee heeft dat we vandaag iets leuks gaan doen?''