Pinagtagpong Muli, Pero Hindi Tinadhana

PROLOGUE

MARNIE'S POV

"Nay, punta lang po Ako sa bakuran natin, pwede Po ba?" Pag papaalam ko Kay nanay... Maganda kase Ang Araw Ngayon kaya masarap mag laro sa labas. Baka din Makita ko si Janzen sa labas, mag lalaro kami hehe..

"Sige! Basta wag Kang lalabas Ng bakuran natin ha?" Saad ni nanay habang inaayos ang mga paninda nya para ngayong araw... Tindera Kase si nanay Ng mga kakanin dito sa aming bayan.

"Opo nayy" Magiliw kong sagot Kay nanay.

Tumakbo na Ako papunta sa labas Ng bahay.

-------
Habang nag lalaro Ako sa may bakuran namin ay biglang may tumawag sa pangalan ko..

"Chloe!" Malakas na tawag sa akin ni Janzen-- kababata ko.

"Zen! Tara laro Tayo!" Tawag ko Kay Janzen habang nakatingin sa kanya.

"Haha sigee ba!" Magiliw na sagot sa akin ni Janzen.

Pinapasok ko si Janzen sa loob Ng bakuran namin kaya nag laro na kaming dalawa...

Matagal na kaming mag kaibigan ni Janzen kaya ayaw ko na magkahiwalay pa kaming dalawa kase siya Yung laging Kasama ko.. siya Yung laging nag tatanggol sakin.

-----
Habang nag lalaro kaming dalawa ay biglang dumating si nanay habang umiiyak...

Lalapit na Sana Ako Kay nanay kaso bigla syang pumasok sa bahay... Sinundan namin sya ni Janzen.

Nakita namin syang naglalagay Ng mga gamit sa malaking bag. Bigla syang lumapit sa akin...

"Marnie, Tara na! Sasama ka sakin sa maynila!" Mariing Saad ni nanay sa akin. Nagulat Ako sa sinabi ni nanay kaya napaatras Ako pero biglang hinila ni nanay Ang braso ko.

"Nay ayaw kopo sumama! Ayaw ko Po Iwan si Janzen" Naiiyak kong Saad Kay nanay.

"Hindi kita pwedeng Iwan dito. Kaya sasama ka sakin!" Mariing Saad ni nanay.

Ayaw ko! Ayaw kong sumama Kay nanay sa maynila dahil pag sumama Ako dun hindi ko na makikita so Janzen... Mawawalan na Ako Ng Taga pag tanggol.

"Nayy!" Naiiyak kong Saad habang tinatanggal Ang kamay ni nanay sa braso ko.

"Tita wag nyo Po isama si Chloe!" Naiiyak na ding Saad ni Janzen..

"Wag ka mangialam Janzen! Umalis kana!" Madiing Saad ni nanay Kay Janzen... Hinawakan ni Janzen Ang kabilang braso ko para hilahin Ako palapit sa kanya.

"Tita! Wag poo!" Naiyak na Saad ni Janzen.. Pero Hindi sya pinansin ni nanay

Wala na akong magawa kundi umiyak dahil alam Kong Wala akong magagawa Kase nakapag desisyon na si nanay.

"Dito ka lang Chloe, ayaw ko mahiwalay sayo.. Mahal kita eh Kaibigan kita e!" Naiyak na sigaw ni Janzen habang pasakay na kami Ng tricycle ni nanay.

             🎶Dito ka lang, sa Puso ko...🎶
                  Kung itoy pag ibig nga...
                  Takot ay Di madama...

                  Dito ka lang palagi...
                  Sa aking tabi lahat
                  Kayang harapin...
             🎶 Kung dito ka lang..🎶

Tuluyan na kaming naka alis ni nanay.. Hindi ko na sya Makita pa.. Wala na akong nagawa kundi Ang umiyak Ng umiyak Hanggang sa mapagod Ako at makatulog.

Nagising Ako, nasa Isang magandang bahay na Ako.. Hindi ko alam kung saan toh pero sigurado Ako na nasa maynila na Ako... Sigurado Ako na Naiwan ko na si Janzen... Sigurado Ako na matagal na ulit Bago kami mag kita ulit... Na sana nga Mangyari

Kahit gaano katagal... Mag hihintay Ako na makasama ka ulit Janzen... Ma mimiss kita.

  

                      Thank you for reading✨