Çalan zile dönmüş diğerlerine bakmıştım
Baekhyun ise ayağa kalkmış kapıyı açmıştı
Hyunjin: kim gelmiş?
Ben ise nefesimi tutmuş öylece bekliyordum onlar olmaması için yalvarıyordum
Baekhyun: bilmem kimse yok
Diyip tekrar yanımıza gelip oturmuştu ben de rahat bir nefes alıp kafamı koltuğa koymuştum
Joon: iyi misin chells?
Chells: evet iyiyim sadece endişeliyim o kadar
Joon: burada rahat edemezsen misafir odasına gidelim hem bana anlatmak istediklerin vardır belki
Diyince ona dönmüştüm kesinlikle zihnimi okuyordu buna emindim
Joon: iyi olduğunu düşünmüyorum
Gözlerim kararmaya başlamıştı ben de anlamamıştım ne oluyordu
Baekhyun: Hey! hey chelss
Hepsi birden başıma toplanıp bana seslenmeye başlamıştı beynimde ise sürekli bir ses vardı
NEREYE KAÇTIYSAN ÇOK UZAKLAŞMADAN GEL
Chells: istemiyorum hayır hayır!
Diyip kafama vurmaya başlamıştım hyunjin ise gelip kollarımı tutmuştu
Hyunjin: sakin..sakin ol
Chells: evime gitmek istiyorum
Joon: seni eve götürmemi ister misin? Chells
Joon bunu dedikten sonra tekrar zil çalmıştı hyunjin bu sefer kapıyı açmak için kalkmıştı ve en son duymak istediğim şeyi söylemişti
Hyunjin: hoşgeldin jungkook hyung ne oldu ?
Jungkook: sizi görmek istedim sadece çocuklar
İçeri doğru girdiklerini anlayınca kendimi daha çok joon'un arkasına gizlemiştim o ise gelip tam karşıma oturmuş sinirli gözlerini üstüme dikmişti
Jungkook: bu kız kim baek
Baekhyun: Joon'un arkadaşı bugün bizde kalacak
Jungkook: hmm
Demiş bacak bacak üstüne atmıştı ve gözlerini bir an olsun benden ayırmıyordu
Joon: ben sana ceket falan getireyim chells ev senin için biraz soğuk olmalı
Kalkacağı sırada kolundan tutmuştum
"Ben de seninle gelebilir miyim?"
"Ee şey tabi gel"
Dediğinde birlikte ayaklanmış odasına çıkmıştık odasına girince hızla ona dönmüştüm
"Joon sana yalvarıyorum beni buradan çıkart hemen lütfen"
Diyip yere çökmüştüm ve ağlamaya başlamıştım o ise kolumdan kaldırıp yatağa oturtmuştu
"Sorun ne ! Neden ağlıyorsun anlat bana"
"Soru sorma bu uzun hikaye anlatacak vaktim yok sadece beni dışarı çıkar sana her şeyi anlatacağım şu ormandan bi çıkalım.."
"Tamam bir bahane uydurup çıkalım"
Demiş ayağa kalkmıştı dolabından bir ceket uzatıp bana vermişti ben de giyince birlikte aşağı inmiştik hala orada aynı yerinde oturmuş duruyordu bizim geldiğimizi görünce yine gözünü bize dikmişti
"Hyunjin biz biraz sıkıldık chells ile dolaşacağız"
"Bu saatte dolaşacak mısınız?"
Diyen jungkook'a gözlerimi dikmiştim
"İsterseniz ben sizi bırakırım ben de eve geçicektim"
Demiş ayaklanmıştı
"Evet iyi olur bu karanlıkta tek dolaşmasınlar nereye gidecekseler bırak hyung sana zahmet "
" Ne zahmeti hadi çıkalım "
Gözlerimi joon'a dikmiştim hala bizi burada nasıl bulduğuna inanamıyordum planı mahvetmisti Joon ise kafasını sallamış evin çıkışına yönelmişti
•••
10 saattir arabayla boş boş tur atıyorduk
Göz göze bile gelemiyordum beni öldüreceğinden emindim birden araba durmuştu ve arabanın kapısını açarak hızla inmiş benim tarafıma gelerek benide kolumdan tutup çıkarmıştı
"Dayak yemek istemiyorsan burada sessizce otur joon biz geleceğiz hemen"
Kolumdan tutup ormana sürüklemişti ben ise ona yetişmeye çalışıyordum birden bedenimi yere atıp bana bağırmaya başlamıştı
"NEDEN SÜREKLİ KAÇIP DURUYORSUN BU OYUN MU ! HA OYUN MU!"
ben ise ağlamaya başlamıştım Birden kolumdan tutup kaldırmıştı
"KONUŞSANA KONUŞ GELDİĞİNDEN BERİ SÜREKLİ BANA SORUN YARATIYORSUN HERKESLE ARAMI BOZDUN"
dediğinde bağırmaya başlamıştım
"YETER BIRAK BENİ.. SANKİ BEN SİZE SANA ÇOK MERAKLIYIM SİZİ PİS KAN EMİCİLER"
dediğimde kolumu bırakmış sakin bir ses tonuyla cevap vermişti
"Demek bu yüzden"
"UZAK DURUN BENDEN EVİME GİTMEK İSTİYORUM SİZE YARDIM ETMEYECEĞİM GİDİN KENDİNİZE BAŞKA BİR YEM BULUN"
Demiş arkamı dönerek yürümeye başlamıştım o ise bana yetişip önümü kesmişti
"dur bakalım küçük hanım kolayca çekip gidemezsin hayatın artık benim ellerimde"
"Senin bir ailen var mı jungkook"
Dememle bu sefer bakışları değişmiş gibiydi sanki bir an ağlayacak gibi de olmuştu
"Oldu.. ama öldüler benim yüzümden ben öldürdüm onları kendi ailemi kendi ellerimle öldürdüm şimdi sen de aynısını kendi ailene yapıyorsun bize yardım etmezsen ailen ölür"
"Aileme zarar vermeyi aklınızdan bile geçirmeyin asla!"
Gelip kolumdan tutmuştu bu sefer daha kibar ve sakindi sanki
"Jungkook tekrar eve mi gidiyoruz!"
Dediğimde bana iyice yaklaşmıştı artık ayakkabılarımız birbirine değiyordu nefes alışını bile hissediyordum elini kaldırınca birden vuracağını sanıp kendimi geri çekmiştim o ise elini yanağıma koyup yanağımı okşamıştı
"Korkma bizden sana kimse zarar vermeyecek seni koruyacağım söz veriyorum"
Demişti ben ise öylece duruyordum ne tepki veriyordum ne de sesim çıkıyordu
"Korkuyorum sadece sence bu yaşadığım hayatımın bir den değişmesi kolay mı?"
"Değil ama atlatacaksın sadece bana yardım et bize yardım et ölmek istemiyorum ölmek asla istemiyorum hyunglarım her ne kadar bana gün gün çöküyorsun deseler bile kendilerinden haberleri yoklar sen ailenin ölmesini asla istemezsin değil mi ?onlarda benim ailem başka kimsem yok ölmelerine izin veremem"
Demiş dolan gözlerini bana dikmişti ben ise başımı sallamıştım
"Peki sana inanıyorum jungkook umarım dediğin gibi olur"
"Olacak ama diğerleri sana çok sinirli ben de sinirliyim tabi ama büyük bir azar işiteceksin eminim hadi gidelim"
"Joon?"
"Eve giderken bırakırız onu da"
Dediğinde başımı onaylamış ve artık istesem bile onlardan uzaklaşmayacağımı anlamıştım...
