Margarette's POV
"MARGARETTE REYES!" Halos mapatalon ako sa gulat ng marinig ko ang sigaw ng aking favorite english teacher. Insert the sarscam guys.
"Yes maam?" Malumanay kong sabi dahil ayaw ko nang dagdagan pa ang inis nya dahil masamang ginagalit ang isang yan. She's a freakin monster. Hahaha kidding aside.
"I think your physically present but mentally absent Ms Reyes." Napayuko ako sa sinabi ni maam. Nagtse-check kasi sya ng attendance namin e. Narinig ko ang pagtawa sa ilan kong kaklase kaya naman automatic na pinamulhan ako ng pisngi. Mabilis na naagaw ng atensyon ko ang katabi ko. It's our first day of school at panay na ang pagpapa cute ko kay Raven, kitang kita ko ang dalawang dimples nya sa pisngi ng magsalita sya ng tawagin ni maam ang pangalan nya. Haissst! Kung ano anong pagpapa-cute na ang ginagawa ko kay Raven pero napakamanhid nya. Swear! Mula first year ay gusto ko na sya hanggang ngayong fourth year na kami.
"O papel." Pataray kong sabi ng minsang may pinagawa saming activity ang teacher namin.
"Ha? E hindi naman ako nanghihingi, may papel ako?" Sagot nya sakin
"O? Anong gusto mong gawin ko? Kunin ko yan at sapilitang idikit dito sa pad paper ko? Aish! Just be thankful pwede?" Pataray kong sagot at nagsimula ng magsulat. Napailing nalamang sya sa nangyari. See? He doesn't even appreciate my effort. HALER RAVEN NAGPAPA-CUTE AKO! NAGPAPAPANSIN AKO SAYO! I scream in my mind. Gustong gusto kong isigaw yun pero diko kaya. Halos araw-araw ay nagpapapansin ako kay Raven gaya nalang ng pagpansin sa pangit na tinta ng ballpen nya at ipapahiram ko yung akin. May pagkakataon din na pati pagkaka shine ng black shoes nya ay pinupuna kong pangit kaya bibigyan ko sya ng shoe shine polish na imported. At dahil sa kakulitan ko ay hindi rin maiiwasang mairita sya sakin.
"Alam mo may pagkapakialamera ka!" Inis na sambit ni Raven sakin. Sinubukan kong humingi ng sorry sakanya pero nagdalawang isip ako kasi naisip ko ring tama naman ang mga napupuna ko sakanya. I'm just concerned with him and the sad part is he can't feel it.
"Wag mo na kasi syang pinakikialaman, mamaya nyan mag-away pa kayo." Panenermon ni Lita ng minsang kumakain kami sa canteen. She's a friend of mine. Best friend and more on sisters ang turingan namin pero kahit ganun hindi ko magawang aminin ang nararamdaman ko kay Raven dahil paniguradong pauulanan ako ng panunukso nyan kaya saka nalang siguro.
"Pag-pinatulan nya ako ibig sabihin he's a gay. Raven is a gay!" Pagdepensa ko sa sarili.
"Shhhhhh! Keep your voice down! Mamaya may makarinig sayo sige ka baka kuyugin ka ng fans club nun!" Ayan! Isa pa yang problema ko, masyadong sikat at hinahangaan si Raven dito sa campus. Marami akong kaagaw.
Ilang araw akong hindi pinapansin ni Raven pero hindi ko naman yon dinamdam. Kasalukuyan akong nagpapatirintas ng buhok ng pumasok si Raven ng classroom.
"Hey bagay ba sakin?" Nakangiti kong tanong nang makaupo na sya sa tabi ko. Were seatmates remember?
"Mag hairnet ka nalang." Walang gana nyang sabi
"Ha? Edi nagmuka naman akong crew sa karendirya nun? Hahaha" I was trying to gave him a joke that time pero muntanga lang akong mag-isang tumawa. Bullsh*t! Pero pinalipas ko ang pang-iisnob nyang iyon.
"WOAH! Bakit ka naman nagpagupit ng ganyan kaiksi?" Kumento ko ng minsang nagpagupit sya ng buhok.
"Tutubo rin naman yan" depensa nya.
"Kahit na matagal pa yun!" Pang-aasar ko sakanya.
"E ano kung matagal pa?" Singhal nya sakin
"Edi matagal ka pang pangit. Whahahaha" i am laughing out loud with my joke that time together with some of our classmates who heard about what i've said earlier. Natigil lang ang pagtawa ko ng hindi sya umimik.
"Bakit ba lagi ko akong pinagtitripan ha Margarette?" Hindi ako prepared sa biglaan nyang tanong. Kilala ako sa room na makulit at mapang-asar pero sa tinagal tagal kong pang-aasar kay Raven ay ngayon lamang sya nagtanong ng ganito
"E- E PANO NAGPAPAPANSIN KA!" Siguro kung may nakakaalam ng tunay kong nararamdaman para kay Raven ay mahahatulan ako ng defensive dahil sa biglaan kong pagtataas ng boses.
"Tsss" yun lamang ang sinabi nya at tumungo nalamang. I let out a deep sigh. Bakit ba kasi ang manhid mo?
One week akong hindi pinansin ni Raven and to be honest guys, nasasaktan ako. Dati naman kasi hindi natatapos ang klase namin ay pinapansin na nya ako pero ngayon iba. Kinapitan ako ng hiya na magpa cute sakanya.
"MANHID KA RAVEN! ANG KAPAL NG MUKA MONG MAGTAMPO! BE THANKFUL AT NAGING CRUSH PA KITA, NO SCRATCH THAT MAHAL NA PALA KASI KITA! ANG MANHID MO RAVEN BWISET KA!" Napuno ng mga katagang iyan ang 3 last pages ng notebook ko despite the fact na back to back iyon. Pero dahil nasa dugo kona talaga ang pagiging burara ay hindi ko sinasadyang naiwan ko yon sa ibabaw ng desk ko. Pagkabalik ko mula sa canteen ay automatic na pinanlakihan ako ng mata ko sa naabutan ko sa room. Hindi pala sya bumaba para bumili ng snacks? Walang pagdadalwang isip akong lumakad papunta sa upuan ko pero huli na dahil naunang humarap sakin si Raven ng may ngisi sa labi.
"So manhid pala ako?" Tanong nya ng may ngisi parin sa muka. Inilibot ko ang paningin ko at kahit papaano ay nakahinga ako ng maluwag ng makita kong wala pa masyadong tao sa room.
"Aish! Akin na yan! Pakialamero ka rin naman pala e!" I said as i try to get my f*ckin notebook. Pero dahil sa likas na may katangkaran sya ay diko maabot. Kita kong binasa nya muli ang mga nakasulat kaya naman lalo akong nahiya.
"So dapat mag thank you ako sayo for loving me " he said more on a teasing me. Hindi ako umimik. Nakita kong pinunit nya ang huling pahina ng notebook ko.
"Akin nato remembrance" nakangiti nyang sabi bago ibigay ang notebook ko. Nakasimangot kong kinuha yun at umupo. Narinig ko pa ang marahan nyang pagtawa. Letse! Tawa pa malagutan ka sana ng hininga bwiset! Tama bang pagtawanan feeling ko? Dafuq! Naramdaman ko ang pagupo nya sa armchair nya. Laking gulat ko ng inusod nya ang upuan nya ng mas malapit sakin.
"Alam mo hindi naman talaga ako manhid e, ramdam ko ang mga efforts mo ikaw kasi atat masyado at nauna ng gumawa ng moves kaya naman.....I will give this back to you if..." halos panindigan ako ng balahibo sa bulong nya.
"If?" Aish! Pasuspense pa ang gago!
"If you will be my girl^____^" napatigil ako sa narinig ko. Did i heard it right?
"Hmppp! Paano naman yun e hindi ka naman nanliligaw?" Pagpapakipot ko. Arujusko! Alelelele kinikilig ako! Hahaha
"Paano rin kita liligawan e inunahan mo na ako?" He said
"Baka naman sinasabi mo lang yan dahil nacorner mona ako? I mean nahuli mo na may gusto ako sayo " totoo naman e. Half of me is doubting his feelings. Baka naman kasi bumabawi lang sya sa mga pang-iinis ko sakanya dati.
"Tsk! Don't think that way! Please don't doubt my feelings for you. Mahal kita Margarette. The first time i laid my eye on you, my heart beats abnormally. Mahal kita yun ang totoo." Kita ko ang sinsiridad sa mga mata nya. Sobra sobra ang saya at kilig na nararamdaman ko, hawak nya ang magkabilang pisngi ko habang sinasabi yun. Unti unti akong tumango at kasabay nun ang hiyawan na narinig ko mula sa mga taong nakapalibot samin.
Ilang buwan ang nakalipas at malapit na kaming gumraduate at hanggang ngayon ay kami parin ni Raven. Yup! Kami na po. BOYFRIEND KONA SI RAVEN AND PINAKAMANHID NA LALAKING NAKILALA KO.
WAAAAAAH! SORRY KUNG SABAW YUNG STORY:3 THIS IS MY FIRST SHORT STORY I'VE MADE! PASENSYA NA PERO HOPE YOU GUYS LIKED IT! PLEASE DO VOTE, WRITE COMMENTS AND OFCOURSE PLEASE FOLLOW ME @YOUNGDREAMER101
