"There is only one happiness in this life, to love and be loved."
- GEORGE SAND -
"ဒါဆို ေဆာင္ဟြန္းရွီး၊ ေဆာင္ဟြန္းရွီးဆီမွာ အခ်စ္ဦးရွိလားဆိုတာေလး ေမးၾကည့္လို႔ရမလား?"
စင္ေအာက္မွ ကင္မရာမီးမ်ားက မ်က္စိပ်က္ခ်င္စရာ တဖ်တ္ဖ်တ္လင္းလို႔ေနသည္။ ကြင္းထဲရွိ ရာေထာင္ခ်ီေသာ ပရိတ္သတ္လူအုပ္ႀကီးမွာလည္း ေဆာင္ဟြန္း၏အေျဖကို ေစာင့္ေနသေယာင္ တညီတညာတည္းအသံတိတ္လို႔။ ေဘး အေဝးတစ္ေနရာရွိ အစီအစဥ္တင္ဆက္သူ အစ္မႀကီးမွာလည္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို႔ျပည့္လွ်ံေသာမ်က္ဝန္းတို႔ျဖင့္ ေဆာင္ဟြန္းကိုလွမ္းၾကည့္လို႔ေနသည္။
ေရွာင္လႊဲဖို႔မသင့္သည့္ ေမးခြန္းမလို႔ ေဆာင္ဟြန္း ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ၿငိမ္ေအာင္ထိန္းရင္း အသက္တစ္ခ်က္ ဝဝရႉလိုက္သည္။ မွတ္ဉာဏ္ထဲတြင္လည္း သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္၏ အပန္းေရာင္ႏွင္းဆီအိုးေလးကိုင္ထားသည့္ပုံကိုျမင္ေယာင္လိုက္ရင္း။
"ေသခ်ာေပါက္ ... ရွိတာေပါ့"
•
ေဆာင္ဟြန္း အဲ့ဒီအခ်စ္ဦးဆိုသူကို စေတြ႕ခဲ့တာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝတုန္းကျဖစ္သည္။
ေဆာင္ဟြန္းတို႔အႏုပညာတကၠသိုလ္၏ ေရွ႕တည့္တည့္မွ လမ္းမက်ယ္ႀကီးကိုျဖတ္လိုက္လွ်င္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆိုင္တန္းမ်ားထဲတြင္တြင္ ပန္းဆိုင္ေသးေသးေလးတစ္ဆိုင္ရွိသည္။ ဆိုင္းဘုတ္ခ်ိတ္မထားတာမို႔ ဆိုင္နာမည္ကိုေဆာင္ဟြန္းမသိ။ ဒါေပမယ့္ ေန႕စဥ္ေန႕တိုင္း ဆိုင္အျပင္အဆင္ကို ပန္းအလိုက္အေရာင္ေျပာင္းတာမို႔ မ်က္စိထဲထူးထူးျခားျခားရွိခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပင္။
တနလၤာေန႕ဆိုလွ်င္ ခရမ္းေရာင္ လာဗင္ဒါေတြ၊ အဂၤါဆိုလွ်င္ အျဖဴေရာင္ ဒါလီယာေတြ၊ ဗုဒၶဟူးဆိုလွ်င္ ႏွစ္ေရာင္စပ္ ကာေနးရွင္းေတြ၊ ၾကာသပေတးဆိုလွ်င္ Morning glory အျပာေရာင္ေတြျဖစ္ၿပီး ေသာၾကာဆိုလွ်င္ေတာ့ အျဖဴေရာင္ လီလီပန္းေတြျဖစ္သည္။ စေန၊ တနဂၤေႏြ ႏွစ္ရက္လုံးမွာေတာ့ ပန္းေရာင္ႏွင္းဆီေတြကိုသာထားသည္။
