Hayatım boş olduğunu ve sıkıcı bir hayatım olduğu için bu hayattan soğumuş bir adamım. Neden mi? Yaşadıklarım ağır ki yaşama duygusu ölmüş biri olarak kabullendim. Çoğu kişi bana kendime gelmemi böyle bir adam olduğumu için kabullenmek istemiyorlar bende o insanlardan uzak hayatıma devam ediyordum. İnsanlardan kaçmak beni kendimden soğutmuyor. Kendime gelmemi ve hayatıma devam etmemi sağlıyordu.
Ağlasam yanımda kimse yok biliyorum. Ama ben tek başıma ayakta durup herşeyin üstünden gelmeyi çalışıyorum. Çoğu insanın dedikleri motive ediyor. Ters konuşsalar bile moralimi bozmuyorum olumlu olarak düşünüyorum. Ne demişler umrumda bile değil.
Hayatımda kimse bile yok. Kısaca hayatımda benim başımı şişerecek ve başımın etini yiyecek kadın istemiyorum. Çünkü ben sevdiğim kadını kaybettim. Ondan sonra hayatıma kimseyi almadım. O her zaman kalbimde olacak. Onu kaybedeli 3 sene oldu ama ben o varmış gibi hayatıma devam ediyorum. Çok zor bir şey aslında sevdiğin birisinin öldüğü halde hayatına devam etmesi. Ben bu durumda zorlanıyorum ama yinede sevdiğim kadın gelecek diye bekliyorum.
Bizim aile iki de bi birini hayatına al diye kafamı şişiriyor. Ama ben iki de bi cemre deyip duruyorum. Bu duruma üzülüyorlar hayatına bakmam için yapıyorlar anlıyorum ama ben hayatımda birini bile almak istemiyorum. Cemreyi aldatmış gibi hissediyorum. Onun kokusu çok hoştu ki ayrılamıyordum. Ama şimdi ise kokusu yok ama kıyafetlerini koklayıp duruyorum. Bir de sevdiğim kadın elimde ölmesi ağır bir şey ki o gün benim olduğum gündü.
Ben rüzgar işte böyle bir hayatın içindeyim. Ama hayatım böyleyse bile motive ediyorum.
~Rüzgar Karaca~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~•~ * ~•~
~Duru Işık~
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
