Het is vandaag vrijdag, het heeft gesneeuwd, leuk zeg lekker warm ook als je niet eens kleren hebt. Nou wel kleren, ik wissel mn outfit ongeveer elke week.
Ik kruip in mijn deken en doe mijn hoofd tussen mn benen. Ik krijg tranen in mijn ogen, ze rollen over mn wang heen. Ik heb al 6 dagen niks meer gegeten. Nou ja soms een half broodje van een voorbijganger maar daar bleef het ook bij. Ik drink wel, regenwater. niet heel fris water maat beter dan niks.
Even later hoor ik wat mensen schreeuwen, ze trekken mijn aandacht. Ik wil niet opkijken, zometeen zien ze mijn jank face. Het geschreeuw komt steeds dichterbij. Ik kijk voor me, ik zie daar iets bewegen en staar er blijkbaar emotieloos naar met tranen in mn ogen. Ik hoor niks meer, ik heb me even afgesloten van de wereld.
Als ik weer terug op aarde ben zie ik dat er 5 mannen voor me staan, eentje gaat op zijn hurken en zwaait met zn hand voor mn ogen.
Snel duik ik weer met mn hoofd mn deken in.
"Gaat het wel?" Het is een bekende stem, ik ken het ergens van.
Ik ga mn gezicht niet laten zien, er zitten allemaal littekens op, ik doe aan sh, maar ik heb niemand bij me die het merkt dus ik doe het over mn hele lichaam.
"Ja gaat prima" zeg ik twijfelend. "Laat je gezicht eens zien." Zegt die jongen die voor me op zijn hurken zit. "Waarom ik ken jullie niet." zeg ik.
"Nou uhm 1 iemand van ons denkt dat die je kent." zegt alweer een andere stem. Ik kijk op, maar duik snel weer in mn deken.
"Pleun......" hoor ik die bekende stem weer zeggen. Ik kijk op.
Daar zie ik koen, mijn broertje..
"Koen?" zeg ik. "Ja eindelijk ik heb je gevonden!!!" zegt die. Ik sta op en geef hem een grote knuffel, we staan echt al lang zo, maar ik had het even nodig.
Ik heb dit zo gemist, het voelt ook zo warm aan, ik had het zo koud al die dagen, weken, maanden, jaren.
