Selaam! Nabersinizz çok uzatmıyorum İyi okumalarr:))
T🔗H
Merhaba, Ben Hayat...
Herkesin kendine özgü bir hayatı vardır... Ben o hayata sahip olamadım...
Ailem adımı Hayat koymuş. Hayat herkese özgü bir şeydir, Herkesin farklı bir hayatı vardır, Herkes Hayatını kendi istediği gibi yönetirken ben yapamadım... Ben kendi hayatımı güzelleştiremedim. Olmadı...
Ve belkide ailem olmasaydı... Kendime özgü bir hayatım olabilirdi...
Ağlıyordum... Gözyaşlarım her zaman olduğu gibi yine yüzüme boca olmuştu.
Telefondan gelen şarkı daha fazla ağlamama sebep olurken hıçkırıklarım yükseldi
♫︎ Olur da bir gün sende özlersen ♫︎
♫︎ Olur da bir gün sende gözlerimle buluşmayı istersen ♫︎
♫︎ Uzanıp tutuver elimi bir gün ♫︎
♫︎ Utanır, diyemem, ne olur geri dön ♫︎
17 yaşındaydım... Peki ya 17 yaşında olup bu kadar mutsuz olan bir genç tanıdınızmı?
Veya 7 yaşında ölmeyi dileyecek-Deneyecek- Bir çocuk tanıdınızmı?
Sanırım şuan tanıyorsunuz ;)
İsmim Hayat. Ailem ismimi bir televizyon programında görüp Hayat koymuş. Fakat İsmini Hayat koydukları o güzel kızlarına güzel bir hayat armağan etmemişler
Çok küçüktüm aslında daha ama bu yaşlarda neden bunları yaşamıştım.
yaşıtlarım doyasıya eğlenip gülerken ben neden böyleydim.
Bu benim sorunum değildi hiçbir zaman mutlu olmak bile istememiştim ki.
Gözlerimi silip burnumu çekerken oturduğum tuvalet taşından kaltım ve soğuk bir suyla yüzümü yıkadım. kendime çeki düzen verdikten sonra telefonumuda alıp çıktım.
Odama geçip yatağıma oturdum ve son okuduğum kitabı açıp okumaya başladım
Okurken dikkatimi çeken tek bir satır vardı
" Gülümse... Ne yaşarsan yaşa o güzel gülümsemeni silme yüzünden. İyileşeceksin. Düşeceksin belki ama tekrar kalkacaksın unutma. Sende her seferinde ayağa kalk ve söyle kendine...
Ben güçlüyüm!
Ben güçlüyüm!
Ve tekrar et...
Duraksadım.
Güçlümüydüm ben? Güçlü olabilirmiydim?
İmkansız gibiydi
12 yaşımda yaşadıklarım kafama tam dank etti ve neler yaşadığımı, Neler olduğunu farkına vardım. O günden bu güne kadar hep böyleydim işte. Güçlü değildim, Güzel değildim, Özgüvenli değildim, Özgür hiç değildim.
Ölü gibi yaşadım hep. Duygusuz etrafa bomboş bakan, İnsanların yabani diye tanıdığı kız
Hiç yapamamıştım ki
Sahte gülücükler dışında yüzüm hiç mutlulukla gülmemişti.
Olmuyordu zaten mutlu olasımda yoktu gülesimde. Ölüm tek çarem ve dileğimdi...
Tekrar bir duraksadım.
Deneyebilirmiydim?
Güçlü olmayı denesemiydim?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tutuklu Hayat
Short StoryElimdeki kahve kupasını masaya bıraktım ve her zaman olduğu gibi sandalyeme yerleştim, Sert kahvemden bir yudum alıp bilgisayarı açtım. Kaç saat sürecekti? Kaç saat sürerse sürsün bitirecek ve bitirdikten sonra da bu evrenden yok olacaktım zat...
