EN GÜZEL KAYBEDİŞ

1.Bölüm

Sabah saat 8'de alarmın çalmasıyla uyandım aslına bakarsanız hiç
uyanmak istemiyordum. Yataktan kalkıp doğruca lavaboya gitti
sonra odaya dönüm üstüme rahat bir şeyler geçirdim saçlarımıda
dağınık bir topuz yapıp aşağıya indim daha mutfağa geçmeden
annemin mükemmel. Yemeklerinin kokusunu alabiliyordum

Mutfağa girdiğimde annem gerçekten sofrayı donatmıştı " ya
canım annem yine döktürmüşsün .izmirdeyken gerçekten
yemeklerini özleyeceğim"dedim sonra yanağına bir öpücük
kondurup Masaya oturdum babam çoktan şirkete gitmişti
giderken abimi de bırakmıştı büyük ihtimalle yani evde ben
annem ve Simay vardık.Ben telefonla ilgilenirken annem " kızım
uçağa saat kaçta bineceksin" " akşam 2 gibi anneciğim" dedim
" kızım uçakta kendine dikkat et tamam mı uçak kalkarken
heyecanlanma " " tamam annelerin bir tanesi dikkat ederim ben

kendime ama şimdi benim çıkmam lazım kızlarla.buluşacağız
oradan simayi da ana okuluna bırakırım" dedimsonra simayi
kucağıma alıp odama çıktım. önce Beyaz bir gömlek altına gece

mavisi bir pantolon giydim belimin yarısına gelen saçlarımı da
açık bıraktım simaya da açık pembe Bir tulum giydirip saçlarını
balık sırtı yaptım. Aşağıya inip kapıya doğru ilerlerken " anne biz
çıkıyoruz" diyip ardından çıktık önce simayı arabanın arka
koltuğuna otuturup kemerini bağladım sonra bende sürücü
koltuğuna oturdum arabayı çalıştırdıktan sonra simaya" hangi

şarkıyı dinlemek istersin ablacım " dedim " ablacım bal böceği
açarmısın" dedi ona tebessüm ederek kafamı salladım sanırım

buradan gittiğimde en çok özleyeceğim kişi Simay olucak.

7 saat sonra
Simayı okula bırakıp biraz kızlarla takıldık sonra akşam İzmir'e gideceğim aklıma geldi ve eve geldim valizini hazırlayıp odadan

dışarıya çıkıp oturma odasına girdim babam her zamanki gibi erkenden odasına gidip çalışmaya başlamıştı abim maç izliyordu. Benim minik simayım koltuğun üstünde uyuya kalmıştı. annemde mutfaktaydı.

Televizyona doğru ilerleyip fişi çektim abim " kızım napıyorsun en heyecanlı yerindeyim hemen aç şunu beni oraya getirme" "hadi gelsene seni babama söylerim" diyip koşmaya başladım arkamdaki adım seslerini duyunca anlaşılan o da beni. Kovalamaya başlamıştı. Biz koşarken annemin sesini duydum" çocuklar koşmayın evin içinde Berk
rahat bırak kardeşini "

15 dakika sonra
Sonunda pes edip yere çöktüm " ya abi gözünü seveyim dur artık koşmaktan içim dışıma çıktı evin içinde resmen 12 tur attık " oda sonunda pes edin yanıma yığıldı " kızım sende de ne nefes varmış koş koş bitmiyor " dedi o sırada babam " yağmur hadi kızım odana çık biraz dinlen" dedi bende ona tamam anlamında başımı sallayıp odama çıktım
 

 

Saat  ikiye   yaklaşmıştı  bilin  bakalım kim daha uyuyamadı tabiki ben  
İçim içime sığmıyordu bende uyuyamadım  hazırlanmaya başladım . önce valizimi toparladım sonra     üstüme rast gele birşeyler geçirip saçlarımı düzleştirdim  zaman geçmek bilmiyordu telefonu elime alıp  biraz Instagram da takıldım sonra kapını  açılmasıyla kafamı telefondan kaldırdım   başta biraz şaşırdım  sonra " Simay ablacım senin bu saatte ne işin var burda " diye sordum oda ağlayarak " annemle babamı konuşurken duydum beni bırakıp gidicekmişsin " dedi bende onun yanına gidip onu kucağıma aldım" ama geri gelicem fındık burun " deyip işaret parmağımla burnuna dokundum" hem gelirken sana bebek getiriceğim" demek zorunda kaldım çünkü başka türlü susmayacaktı o kucağımdayken  merdivenlerden aşağıya doğru inmeye başladık annem babam hatta öküz abim bile uyanmıştı  ben oturma odasına giderken  öküz abimin " kız gidiyorsun demek  inşallah  seni evlendirdiğimiz günlerinde. Görürüz bu  ne ya başımıza kaldın ". " O kadarda sevinme abiciğim nasıl olsa sekiz ay sonra görüşeceğiz ayrıca bana diyene bak  "diyip güldüm "yağmur kızım hadi yemek ye  şimdi çıkacağız " dedi babam bende onu başımla onaylayıp yemeğe oturdum

                                                         *
Birşeyler atıştırdıktan sonra anneme, simayla ve abim ile  vedalaştım  tabi biraz duygusal anlar yaşadık ama bir yanımda çok mutluydu hem hayallerime hemde çocukluk arkaşıma , defeneye kavuşacaktım  hava limanına vardığımız'da  kalbimin hızlandığını hisedebiliyordum  kendimi sakinleştirmeye çalışırken babamın " yağmur  valizini yanına mı alacaksın yoksa bagaja verelim mi " dediğini duydum"yanıma alacağım baba birde bagajla uğraşmak istemiyorum " oda onyalarcasına kafasını salladı   valizimi elime aldım ve babamla vedalaştım " kendinde dikkat et kızım bir şeye ihtiyacın olduğunda hemen beni ara tamamı " bende onyalarcasına kafamı sallayıp "sizde kendinize çok dikkat edin anneme söyle ağlamasın tamamı " diyip  sarıldım ardından uçağa doğru ilerledim uçağın içine binip "28" numarayı bulup oturdum  her ne kadar babama belli  etmemeye çalışsam da korkuyordum
                                                       *
Ben telefonla uğraşırken  birinin geldiğini hissettim  kafamı kaldırdığım da. Bunun bir erkek olduğunu gördüm hemde baya yakışıklı bir erkekti bavulunu üst kısma koyduktan sonra bir elindeki kağıda bir bana bakıyordu o an ilk defa konuştu " hanım efendi yanlız orası benim yerim". " Şey evet biliyorum ama benim yükseklik korkum var da siz camdan taraf otursanız olmaz mı" tabi bunu en ince sesimle söyledim çünkü en küçük bir yanlışım da beni yerinden kaldıra  bilirdi o yüzden dikkatli olmaya çalışıyordum  . Derin. bir nefes verdikten sonra " pekala öyle olsun bakalım" dedi ve cam kenarına geçmişti   yes bee aradan biraz vakit geçtikten sonra  hostesin sesini duydum" sayın yolcularımız uçuşa  geçiyoruz lütfen emniyet kemerlerinizi bağlayın" 

Bölüm sonu

Güzellerim lütfen yıldıza basarmısınızzz 🦋💙