Düşünsenize bir gün aileniz ile evde oturuyorsunuz,kapınız çalıyor ve kapınızın önünde 4 tane polis ailenize sizin bir cinayetten şüpheli olduğunuzu ve karakola gitmeniz gerektiğini söylüyor,ne düşünürdünüz?
Cumartesi günü tüm aile evde televizyon izlerken bir anda kapı çaldı,tabi ben her zamanki gibi telefonda 3 yıldır takıntılı olduğum çocuğun fotoğraflarına bakıyordum.Annem kapıyı açtıktan 2 dakika sonra babamın bağırışı ile yanlarına gittim.Lanet olsun 4 tane polis kapının önünde dikilmiş bana bakıyorlardı "Han Jisung İncheon'da işlenen cinayetten 1. Derecede şüpheli olarak tutuklusunuz,avukat çağırma hakkınız ve sessiz kalma hakkınız var" bi koluma takılan kelepçelere bir de bayılan anneme bakıyordum.Daha olanları idrak edemeden karakolun önüne gelmiştik,sahi ya ben nasıl hiç gitmediğim bir yerde işlenen bir cinayetten tutuklu yargılanıyordum?
Karakolda geçirdiğim yarım saatin ardından genç bir avukat içeri girdi "Merhaba ben babanın avukatı Lee Minho,çok vaktimiz yok o yüzden sana tek bir soru soracağım,cinayeti sen mi işledin?" sorduğu soru ile gözlerimi kıstım ve cevap verdim "Sence bende cinayet işleyecek göt var mı?"
Her şey çok hızlı gerçekleşmişti,benim sorguya alınmam,nezarethaneye girmem,4 gün sonra mahkemeye kadar serbest bırakılmam,ailemin beni eve almaması... "Jisung moralini bozma mahkemeye kadar çok iyi hazırlanacağız tamam mı?" beni rahatlatmaya çalışan avukatıma ters bir bakış attım "Ne ters ters bakıyorsun olanların suçlusu ben miyim?" derin bir iç çektim "Ben oraya daha önce hiç gitmedim nasıl olur da DNA izlerim orada bulunur" günlerdir başımı yiyen bu soruya bir cevap arıyordum "Sen düşünme bunları Jisung,biraz dinlen ben halledeceğim her şeyi" gözlerim elimin üzerindeki eline kaydı ama umursamadan masadan kalktım "Her şey için saol ama daha fazla bu evde kalamam" sonuç olarak onun da özel hayatı vardı "Gidecek bir yerin yok Jisung,şimdilik benim yatağımda yat itiraz istemiyorum" bu tavrına sıcak bir gülümseme ile karşılık verdim ve evi gezdirirken aklımda kalan yatak odasına ilerledim,odası ferah ve büyüktü.Gözlerim duvarında asılı olan tahtaya kaydı,üstünde cinayet yerlerinden kan dondurucu resimler vardı,gözlerim onların arasında olan resmime kaydı,neden benim resmim vardı?
Kapının açılması ile oraya döndüm "Odanda neden benim resmim var?" çok ani sormuştum soruyu ama sonuç olarak benim resmimdi "Merak etme sana özel bir durum değil ben tüm müvekkillerimin resmini oraya asarım çünkü onlar hakkında net bir kanıya varmalıyım" beni tatmin etmeyen bir cevaptı ama üstünde durmadım,bana doğru attığı pijama takımını odadan çıkması ile giydim,çok zor bir gündü,tüm bu düşüncelerim ile uykuya daldım ta ki Minho beni acele ile uyandırana kadar "Jisung çok önemli bir gelişme oldu" uyku sersemliği ile neyden bahsettiğini idrak edemesem de sonradan kafam çalıştı "Kadının üstündeki sperm hücresinin sana ait olmadığı kanıtlandı" sevinsem mi üzülsem mi bilememiştim çünkü yine de orada DNA izlerim vardı "Kiminmiş peki?" cevabını merak etmediğim soruya karşılık beklemediğim bir cevap ile karşılaştım "Hwang Hyunjin'in"
-
-
-
-
-
-
-
Selamm oy kullanmayı unutmayın sizi seviyorum 🤍🤍🤍
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Side Effects
Fanfictionİşlemediği bir cinayet ile suçlanan Han Jisung ve babasının avukatı olan gerçek katil Lee Minho
