Side Effects

Hayatıma Yeni Girmiş Bir Adama Aşık Oluyordum Sanırım

Yaşadığım korku ile vücudum kaskatı kesilmişti.Yanıma gelip koluma giren polislerin beni çekiştirmesi ile kendime geldim "Bize iki dakika verebilir misiniz lütfen?" Minho'nun toprak rengi gözlerine gömülmüştüm "Minho korkuyorum" gözlerim dolmuştu,ilk defa kendimi bu kadar yalnız ve yabancı hissediyordum,Minho sıkıca elimi tuttu "Güven bana,söz veriyorum bu sefer seni kurtaracağım" samimi gelen sesi ile bir nebze olsun rahatlamıştım,bana yaklaştı ve saçıma bir öpücük kondurdu "Şimdilik gitmen lazım ama merak etme her gün yanına geleceğim ve yaptıkları bu şeyleri yanlarına bırakmayacağım,bunu sana yaşatanı bulup öldüreceğim" sıcak bir tebessüm gönderdim,hayatıma yeni girmiş bir adama aşık oluyordum sanırım.Uzun süre sonra tekrar aşık oluyordum,gerçek anlamda...
Hapishanede Hyunjin ile geçirdiğim 13. Günümdü. Minho her gün beni ziyarete gelmişti fakat bilmediği bir durum vardı,Hyunjin beni bakışları ile yiyip bitiriyordu.Günlerdir bana ölümcül bakışlar atan bu çocuk eline en küçük bir fırsat geçse beni öldürecekti büyük ihtimalle,zaten beni hiç bir zaman sevmemişti.İçeri giren polis ile başımı kapıya çevirdim "Han Jisung ziyaretçin var" büyük bir heyecen ile yerimden kalktım,buruşmuş kıyafetlerimi düzeltmeye çalıştım "Bunu da her gün ziyarete geliyorlar,ne meraklılarsa artık" Hyunjin'in attığı lafa aldırmadan Minho'nun yanına gitmeye koyuldum,görüşme odasına girdim fakat yaşadığım hayal kırıklığı yüzüme vurmuştu,öfkeli iki yüz ve gülümseyerek bakan o güzel yüz...annem,babam ve Minho.Annemin soğuk çıkan sesi tüm odayı doldurdu "Nasıl büyük bir günah işledim de senin gibi bir çocuğum oldu" hiç bir söz,hiç bir iftira canımı bu kadar yakmamıştı "Böyle yapacaksanız gidin lütfen,zaten çocuk yeterince kötü durumda şuan" babam başı ile onayladı "siz baş başa konuşun,biz dışardayız" benim yüzüme bile bakmayan aileme acı ile baktım " Onları getirmek ile hata yaptım sanırım" o çok sevdiğim ailemin beni görmek istememesi canımı yaksa da belli etmemeye çalıştım "Sorun değil,nasılsın?" Sıcak bir tebessüm oluştu yüzünde,ne güzel gülümsüyordu şerefsizin evladı "Aslında sana önemli bir gelişmeyi söylemem lazım,cinayetin işlendiği gün Itaewon'da bir marketten alışveriş yaptığın görülmüş bu olay işlenmeden 40 dakika önce,kısacası 40 dakika içerisinde böyle bir olay yaşanam ihtimali yok.Bir sonraki davada serbest bırakılacaksın kısacası" aldığım haber ile gözlerim dolmuştu "Peki ya bu kamera görüntülerine neden daha önce bakılmadı" adalet çok yanlış işliyordu "Bunu ben de bilmiyorum,kamera kayıtlarına bakılmasını isteyen bendim" cümlesinin sonunda bana göz kırpmıştı şapşal çocuk,kıkırdadım "Görüşmeniz sona ermiştir" polisin çıkan duygusuz sesine dudak büktüm,Minho bana büyük bir kucaklama bağışladı,yaşadığım mutluluk ile tekrar köyüme döndüm.Buradan 12 gün sonra kurulacaktım,yaşadığımı bile hissedemediğim bu yerden sonunda gidecektim.Yaşadığım mutluluk hissi ile tuvalete girdim ve aynadaki yansımama bakmaya başladım,oldukça solgun ve zayıflamış görünüyordum,bir süre aynadan kendime baktım taki arkama geçen ve belime bıçak dayıyan bedeni görene kadar.Hyunjin belime bastırdığı bıçağı daha çok batırıyordu "Ne halt ediyorsun sen" büyük bir kahkaha bıraktı ortama "Bugün ikimizden biri bu tuvaletten sağ çıkamayacak Hannie ve o kişi sen olacaksın"
-
-
-
-
-
-
-
Selammm umarım beğenmişsinizdir,oy kullanıp yorum yaparsanız çok mutlu olurumm,sizi çoook seviyorum diğer hikayelerime de göz gezdirmeyi unutmayın bayssssss 🤍🔐💚😽🫀❤️‍🩹🫶💝👻🖤🤎❤️‍🔥💖💞💓💙