Blood Palace (Jin, V & Jungkook)

I

Monday.

I looked outside the window of my room. Makulimlim. Napakabigat at dark gray na ang kulay ng mga ulap. Malapit nang bumagsak ang ulan. Bumangon na ko at sandaling umupo sa kama ko nang biglang bumukas ang pinto ng kwarto ko.

Pumasok si Daddy na may dalang polo na nakasabit sa braso nya. He looked sad. Then I realized I was crying again.

"Anak. I know nagtatampo ka pa din. Sana maintindihan mo. Please, stop crying. Babalik naman ako e." Umupo sya sa kama ko at tumabi sakin. Hinimas-himas nya ang likuran ko.

I bit my lower lip trying to stop my tears from falling. Pupunta si Daddy ng Europe para mag-misyon. Yes, he's a priest. And I'm his daughter.

Hep! Sandali. Oo, alam ko. Hindi pwedeng mag-asawa ang pari. But the truth is, ampon ako. He adopted me dahil iniwan ako sa harap ng pinto ng simbahan. Kaya naman malapit talaga ang loob ko sa kanya kahit di ko sya tunay na ama.

"I'm sorry Dad. Ikaw kase e. Masyado mo kong sinanay na lagi kang nandito. Tas bigla kang aalis. Tapos antagal pa bago ka bumalik."

"Hay. Sige na. Forgive me please? Bibilhan nalang kitang pasalubong." Sinabi nya yon habang nakatingin sakin. At feeling ko para akong bata.

"Dad. Malaki na ko. Kaya ko na to. Tsaka naiintindihan ko naman na kailangan mo talaga pumunta. Basta Dad, mag-iingat ka dun ah. Wag mong pababayaan yung sarili mo."

"Bati na tayo? Ay. Oo nga pala. Dun ka muna mag-stay sa dati naming bahay. Basta pagkaalis ko, pumunta ka nalang don. Eto nga pala yung address. Take care of yourself. Promise me that ha?" Then he hugged me. He hugged me so tight na halos di na ko makahinga.

"Daddy naman e. Di ako makahinga. Teka. Sure ka babalik ka pa? Makayakap ka kasi wagas e. " I chuckled.

"Heroine. Basta lagi mong tatandaan. Mahal na mahal ka ng Daddy. Okay?"

Nagtataka ako. Iba ang tingin ni Daddy. Feeling ko may ibang dahilan kung bat nya sinasabi ang mga bagay na to.

Dalawang araw na nakalipas nang umalis si Daddy. Until now, nagdadalawang-isip pa din ako kung mag-i-stay ba talaga ako dun sa dati 'daw' nilang bahay.

I sighed deeply. Hay. Sige na nga. Ano namang masama kung dun ako tutuloy diba?
Naligo na ako. Pagkatapos kong maligo, I looked at myself in the mirror.

"Okay lang yan Heroine. Wish mo lang na sana di malaki yung bahay. Dahil matagal kang home alone."

Nakakatakot kaya kapag malaki yung bahay tapos mag-isa ka lang. Di pati ako sanay. Lumabas na ko ng kwarto ko at bumaba ng hagdan.

Paglabas ko ng bahay humangin nang malakas. Iba yung feeling. Parang malungkot and at the same time nakakakilabot.

(J/N: Hey guyth. Sa part po na to. Third person nalang po ah. So read at your own risk. Ge. Ppyong~)

Habang naglalakad si Heroine ay biglang umambon. Nagmadali sya at muling tinignan ang papel na hawak nya kung saan nakasulat ang address ng bahay na pupuntahan nya.

"Ay. Malas.. Wag ka muna umulan please? Hintayin mo muna kong makarating don! Naman oh."

Biglang bumagsak ang napakalakas na ulan and Heroine got no choice kaya tumakbo na sya. Finally. Nakarating na sya. She looked at the house, no not house; a mansion. Pero kita mong lumang-luma na ito. Pati yung mga puno halos wala nang dahon. Parang pang-horror movie. She looked at it with an awe. Ewan ba nya kung nagagandahan sya o natatakot sa nakikita nya.

Nagmamadali syang pumasok ng gate at kumatok sa pinto. Kaso walang sumasagot. Inisip nya kasing baka may caretaker naman dito. After a few more knocks, huminto na sya.

Basang-basa na sya pati na rin ang mga gamit na dala nya. Pinunasan ni Heroine ang mukha nya gamit ang kanyang jacket na suot.

"Ano ba yan. Wala naman atang tao. Well, well. Makapasok na nga."

Pagbukas nya ng pinto ay nanlaki ang mga mata nya then her mouth slightly open. Maganda yung loob ng mansyon kaso madilim at halatang napagdaanan na ng panahon. Then she looked at her left side kung saan nakapuwesto ang hagdan.

Sinarado na nya ang pinto. At pagharap nya uli sa kaliwa nya'y nagulat sya.

"Sino ka?" There was a guy sitting behavely at the stairs. At di lang ito basta-basta lalaki. Isa itong napaka-gwapong nilalang na kapag tumingin ka sa mga mata nya, mararamdam mong manlalambot ang tuhod mo.

Teka. Sino ba to? May nakatira na ba dito? Bat di man lang ata sinabi sakin ni Daddy. Baka pagkamalan pa kong magnanakaw.

"Hey. I said who are you. How did you get in?" Nakakunot na ang noo nito.

"Ahm. Ginamit ko yung pinto. Ay este---"

Napahinto si Heroine sa pagsasalita ng biglang tumayo ang binata. Binatang nag-ngangalang Jungkook.

Unti-unti itong lumapit sa kanya. With seducing smile.  Heroine can see lust in his eyes. His lips are perfect. Then suddenly, he pinned her on the wall. His hands roaming in her wet clothes.

"Tell me.. What's your name baby?"

She can feel it. He said it while leaning closer and closer to her ears. Yung hininga nya habang nagsasalita.. Nakakakiliti. Pero natauhan si Heroine at kumalas sya sa pagkakahawak sa kanya ni Jungkook.

Bumitaw naman ito at tinitigan syang mabuti.  It was a long ago since she saw a beautiful girl like her.

Magsasalita na sana si Jungkook when another guy breaks the intense atmosphere between them.

"Jungkook. Tama na yan."

"Wrong timing ka naman hyung eh." He rolled his eyes at binalik ang tingin kay Heroine.

"Wait. Parang nakita na kita. You look familiar", the guy said.

Tinitigan naman sya nito ngunit di umaalis sa kinatatayuan nya.

Ah. Jungkook pala pangalan ng mokong na to. Hmmm. Teka. Bat ba lahat nalang ng tao dito tinititigan ako? Tsaka sino naman kaya tong bagong dating? Pero salamat na rin dahil dumating sya. Ang awkward kasi kanina. Well. Gwapo din naman sya e. At mukhang mabait.

He's tall. Medyo magkalapit sila ng height ng lalaking nasa tabi nya ngayon. 

This guy named V. Habang tinititigan nya si Heroine he felt something inside him. He knows her so well, but he can't remember who she was or who is she.

Tumingin naman sya kay V. Hindi nya alam kung pano nya ie-explain pero parang napakalalim ng iniisip nito. Nagulat nalang sya ng biglang may sumigaw.

"Hey V! Asan ka ba?! Tsaka--"

"Hey Jin hyung. Buti dumating ka. May bisita tayo." Tumingin sya sa lalaking nag-ngangalang Jin. Tinignan nya rin si Jungkook at ngumiti naman ito. Ugh. That smirk. Kill me now.

"You can't stay here. Pwede ka nang umalis." He said coldly.

---------

Mabitin kayo. Di na po ako gumawa ng teaser.
Chappy one agad.
XD

-JaressyJae