"Oğlum! Montunu giy, hava soğuk"
"Tamaam"
8 yıl oldu miniğim, neredesin? Çocuğumuz okula gidiyor. Bense seni bekliyorum..... Her gün fotoğraflarına bakıp ağlıyorum. Evin heryerinde bizim fotoğraflarımız var. Biriyle evlensemde kaldırmayı düşünmüyorum. Koskoca 8 yıl sadece seni düşündüm....
"Baba, iyimisin?"
"Ha, evet sen okuluna git"
"Sen götürseeen?~"
"İyi, hadi geç arabaya"
Çocuğum arabaya koşunca bende anahtarla montumu alıp çıktım. Arabaya binip çalıştırdım ve okulun yolunu aldım.
;
"Geldik, in bakalım"
Sunwoo arabadan inip okula koşturmaya başladı, ahh, sevimli bıdık. Aynı Jungkook.
'aynı Jungkook....'
Arabayı çalıştırım eve sürmeye başladım.
Eve geldiğimde kapıda birinin valizle durduğunu gördüm ve o kişiye koşmaya başladım geldiğimde yüzüne bakmakla şok geçirmem bir oldu....
"J-jimin-ah"
"Jungkook...."
Gözlerime inanamıyordum. Onca sene sonra.....
"Nasıl geldin"
"Babam, öldü..."
"Ah, anladım"
"Eee"
Ona anlamaz bakışlar atarken
"Sarılmayacak mısın?"
Ben şaşkınlıktan ne yaptığımı biliyormuyum?
Sıkıca sarıldım ona. 8 senenin acısını çıkartırcasına... Taki onun sesini işitinceye kadar..
"J-Jimin... Boğuluyorum"
Demesiyle hemen çekildim ve evin kapısını açtım. Oda peşimden geldi
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Onun valizlerini yerleştirdikten sonra derin bir nefes aldım. Ne kıyafetleri vardı be.
Bir yandanda mutluydum. O sapık bakıcıya artık ihtiyacım yoktu. Kapı gibi sevgilin vardı.
"Jimin"
İsmimi duyunca hayal dünyamdan çıkıp ona baktım, bakmamla gözlerim açıldı. Çıplak bir Jungkook görmeyi beklemiyordum.... Kalkıp ona doğru gittim ve onu duvara ittim. Fazla sert itmiş olucağımdandırki acıyla inlemişti.
"Hâlâ çok güzelsin meleğim"
"Hani güneşindim"
"Hâlâ öylesin"
Tam ateşli bir öpücük başlatacak iken kapı sesi kulaklarıma doldu. Sesli bir küfür savurup kapıya gittim.
"Çocuğunuz birazdan gelir. Sizde işe gidiceksiniz"
Demesiyle bakıcıya baka kaldım. Sonra içeri aldım. Sonra kovacaktım. Çünkü neden olmasın.
"Jimin, bu kim"
Jungkook'un sorusuyla ona döndüm
"Sunwoo'nun bakıcısı sevgilim"
Jungkook anladığını belli eden mırıltılar bırakırken bakıcı bize anlamaz bakışlar atıyordu.
Daha fazla dayanamayıp Jungkook'un dudaklarına sulu bir öpücük bırakmıştım.
"Ben işe gidiyorum bebeğim, Sunwoo size emanet"
Diyip evden çıktım.
.
.
.
.
.
.
Jungkook
Sunwoo'nun gelmesini beklerken bakıcıyı süzüyordum. O ise üstündeki bakışları fark edip bana baktı. Ve birden ben daha algılıyamadan konuşmaya başladı
"Jimin'i benden almana izin vermeyeceğim, gerekirse aranızı bozup Jiminin bana kalmasını sağlayacağım. Ben ona 3 yıldır aşığım, sen ise onun hayatına dün gece girmiş bir fahişe"
Demesiyle sinirlerim tavan yapmıştı. Ayaklanıp benden beklenmeyen bir şekilde, sakin tavırla konuştum.
"Sunwoo'yu kim doğurdu biliyormusun"
Bana anlamaz bakışlar atarken
"Ben doğurdum!"
Diye kükredim az önceki sakinliğimin aksine. O ise bana şok ile bakıyordu. Kapının çalmasıyla gidip kapıyı açtım
"Hoşgeldin Sunwoo"
"Adımı nereden biliyorsun?"
"Senin annen benim sunwoo-ah"
Sunwoo bana şaşkınca bakarken ben ona tatlı bakışları yolluyordum
"Babam bana annene benziyorsun derdi. Demek seni kastetmiş."
Demesiyle kıkırdayıp ona yer açtım. Çantasıyla montunu alıp onu salona götürdüm. 'bekle beni' diyip odası olarak tahmin ettiğim yere çantasını, askılığa da montunu astım. Sonra yanına gelip oturdum. Bana mutlu mutlu bakıyordu. Vay be,
..
.
.
.
.
.
. bölüm sonu
Sunwoo için fotoğraf bulamadım şu anlık. Görüşürüzz
