arkadaşlar ilk kurgum destek verirseniz çok sevinirim.
okuduğunuz tarıhi yazar mısınız ?
Aynı sabahın 8. Ayındayım. kendimi korumam amaçlı birçok yönteme başvurdum. fazlasıyla duygusuz ,ruhsuz, hissiz birine döndüm. yaşanacak her olay tedirgin ediyordu beni artık . gözlerimden zar zor yaş geliyor artık bazı geceler hiç uyumuyorum. uyuyamıyorum . içimden gelenleri söylemek , yapmak istiyorum . ama elimde değil söyleyemem, göremem, duramam , koşamam , istediğim hareketleri yapamam , bunları düşünmek benim zararıma olsada her gece sessizce ağlıyorum . dert ortağım hep gece ve ay oldu. bu ayrılık çok uzun zaman oldu tam tamına 8 ay , 34 hafta , 243 gün ,5.843 saat zorlanıyorum işte , kabulendim ben artık bu halimi suçlamıyorum onu hasret kaldım yüzüne . o ise kaçtı benden kendini suçladı . ben intahar etmek istedim sadece arabada o olduğunu bilseydim atlamazdım ki . anlatmaya çalışsamda ne fayda dinlemedi beni anlamadı derdimi . adını dahi bilmediğim adam benim gecem ,gündüzüm olmuş. dünyam olmuş. ama meğer o dünyam dediğim kara bir dünyaymış mavilikleri ile değil gri bulutları her kara parçasında depremler . her gök gürlemesine şimşekler çakıyormuş. ben anlamamışım . neden karşıma çıktı bilmiyorum anlamakta istemiyorum ama neden gitti başka ülkelere benden uzağa bunu anlamadım ve anlamak istiyorum.
odamın kapısı iki defa tıklatıldı gel dmemle elinde yemek tepsisiyle ayşe abla duruyordu yanıma geldi tepsiyi bana verdi ve çıktı. tekrar kapı tıklatıldı gel dmemle ayşe abla tekrar girdi odama '' derya kızım saat 14 gibi doktor gelicekmiş inceleme için baban haber ver dedi ''
'' tamam '' omuz silkerek cevap verdim . ayşe abla alıştı artık bu tavırlarıma ses etmiyor ama babam çok üzülüyor . biliyorum belki hala arıyor dünyam dediğim adamı cezasını kendi elleriyle vericek ama unutuyorki benim onu sevdiğimi evet söylemiştim babamla gizlim saklım olmaz . yemeğimi yemiş üstümü değiştirmek için ayşe ablaya seslenmiştim . kapı iki kez tıklatıldı gel dememle aşe abla ellinde su mavisi elbiseyle bana yürüyordu . ben elbiseye bakarken '' misafirler gelicekmiş babanın arkadaşları senide görmek istemişler kızım '' durumumu bilmiyormuş gibi aman babam yaa '' ama ayşe abla '' '' aması falan yok kuzum hadı üstünü değiştirelim senin '' tamam '' sesizlik ben üstümü giymiş . tekerlekli sandalyeye oturmuş aşagı kata iniyordum. doktor beni muane etmiş gitmişti bille . babamın misafirlerini bekliyorduk ki kapi zili çaldı . bir anne bir baba bide oğuları vardı gelen oğularının ellinde bir çiçek vardı . ne olduğunu anlayamadığım için babama baktım '' baba ne bu şimdi '' doğruyu söylemek gerekirse korkmuştum . '' kızım biliyorum sana söylemedim fazla tepki verirsin diye bu insanla seni istemek için burda .'' kortuğum başıma geldi işte '' baba bana sormadan ne yapın böyle şimdi been yukarı çıkacam ve sen bu insanları burdan göndericeksin sonra biz konuşucaz beraber tamam mı ?'' babamdan onayını aldktan sonra odama çıkıp beklemeye başladım keşke dünyam burda yanımda olsaydı bu durumumun onun suçu olmasını hiç istemedim arabanın önüne atlayan bendim oysa . babam mın gecikiceğini anlayım uyudum.
