My Teacher's Secret

Pangalawang Pahina

Tumalikod na ako at iniwan siya. Ayokong makipagaway sa unang oras ko sa University na 'to. Na-realize ko din kasi na nakakapagod mamili ng damit everytime na pupunta ka sa interview. Kung matatanggal na naman ako dito, isang linggo na naman akong magiisip kung ano ang magandang isuot. At ayoko na ng ganon.

Pero bago ko isarado ang pintuan ng Lab niya, nagpakilala ako. "Hello little scientist. Im Miss Haleco, see you around." Nakita ko naman sa muka niya yung 'wala akong pake you-real-life-piglet'. Kaya sinarado ko na agad ang pinto. Here I am, trying to help someone and all I can get is harshness. Poor me.

Hindi pa ako nakakapasok sa department ko ng magring na ang bell. I breath in and out. This is it. Tsaka ko na poproblemahin kung kamusta ang magiging cubicle ko after nitong unang klase ko.

"Building E: Room 409" How many buildings this University have ba? By looking at the environment I'm in. Alam mo nang mayayaman ang mga nagaaral dito. I envy them somehow. They don't need to do work just to have the money to pay for studies kasi meron silang mga responsableng magulang. Life is unfair.

Nasa labas pa lang ako ng room, dinig ko na ang ingay. College students ang tuturuan ko hindi ba? Bakit i have this feeling na magaalaga talaga ako ng mga bata. Anyway, there is no turning back.

Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan. Naglakad ako sa harapan. At umupo sa teacher's table. Iniintay kong tumigil sila pero ilang minuto na simula nung umupo ako, wala pa ding nakakapansin sa presensya ko. Nang makaramdam ako ng pawis sa katawan ko, doon ko lang ulit naalala na binalot ko nga pala ng silicon ang buong katawan ko. Hindi tulad ng dati na unang pagtungtong ko palang sa klase, magtitinginan na agad sa akin ang mga estudyante dahil sa maganda ako. Sino ba naman kasing titigil at titingin sa katawan na kasing lapad ng table diba?

Ang hassle pala talaga ng ganito. Wala akong choice kung hindi magsalita.

"Good morning class." Sabay sabay naman silang nagtinginan sakin.

"So you can talk pala. We thought you can't eh." Sampalin ko kaya tong bitch na'to? Nakita na naman pala nila ako, hindi pa sila tumigil?

"I can talk Miss because if I cant, PIU wont hire me." Sabay ngiti. Ngiting papatay ng estudyate kapag hindi pa sila umayos ng pwesto at tumahimik.

"PIU hire like her? Ang fat niya no?" And they both giggle. Walang silicon ang tenga ko kaya narinig ko sila.

Tinignan ko sila and they behave themselves. That's right kids. Let yourself feel fear. I dont like their attitude so kailangan nilang parusahan. Ito na ang una at huling babastusin nila ako Dahil...

"Im Ms. Kathleen Pam Haleco. Your new professor in Math 20XX. Get one sheet of yellow pad paper."

"Ma'am, paper for what?"

Ngumiti ako, its been how many months? 5 months? Since i see the students pleading. Crying and doing everything they can just to pass.

Those students who didn't listen to me are stepping one closer to hell.

Because Im one kind of a hellish teacher.