Sen,tüm olurlarımın içinde olmayan,ben tüm olmazsa olmazlarının içinde tek olmayandım.Ellerini tutmayı becermedim takılıp düştüm yüreğini.Ölmenin yaşamak olduğunu öğrendim.Yinede ses çıkarmadım.Senin bildiğin doğruların içindeki yanlış ben değil,benim tüm doğrularımın içindeki yanlış sendin.Ömrümün kısalacağını bildikçe seni içime çektim.Aşk susmaktır dediler sustum.Aşk eksilmektir dediler,kendimi unuttum.Ben terk edilmenin zorluğunu yaşarken sen kolay yolu seçip benden vazgeçtin.En zor sorunun cevabını kendimde arar oldum.Söylesene sevgili ömründe çokmu yer kaplıyordum.Sen gittikten sonra çok değiştim sevdiğim inan bana. Seninleyken içim içime sığmazdı.Şimdi ise sensizliği sığdıramıyorum içime.Kendi varlığıma katlandıkça yokluğun batar oldu.En acısıda ortada aşk yoktu.Dokunmayı bilmeyen ellerime yokluğunu sevdirdim.Ömrümün eşitliğine takılıp düştün yüreğime.Senden sonra kimseleri düşürmedim.Aklına koymuş olduğun gitmeleri ne yaptıysam çıkaramadım.Seni sevdim,sensizlige katlanamadım.Yine bir "gitmene,kal "olmadım.Beraber yaşlanmak için ömrüme ortak ederken seni, ömrümü bir başına yaşanılmaz kıldın.Madem o hayalleri benim üzerime yılacaktında,neden o hayalleri senin üzerinde kurdurdun?
Kime baksam,ilk seni arar oldum.Kaç gün önce yaşama tutundunda,beni hep dünlerde öldürdün.Neden giden sen olurken,hoşça kalan yine sen oluyorsun?
Şimdi ipi kopmuş uçurtmanın özgürlüğünü veriyor bana hayat.Gökyüzüm sende kaldı.Sen başkalarına yağdıkça ben üşüdüm.Ben üşüdükçede sen başkalarına doğdun.Biliyorum ilk sevdiğin ben değildim,nede seni seven ilk ben değildim.Hayata dair inancım bile sende kaldı.Artık hiçbirşeye inanmıyorum.Sevginin gerçek olduğuna dair tek birşeye bile.Senin gibi hoşça-kalmayacagım ben.Birseyde diyemiyorsun bana nede olsa en iyi gitme şeyliydi susmak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EN BÜYÜK YANLIŞI SENİNLE YAPTIM BEN SEVDİĞİM.
De Todocanımı yaktığın günlerin anısına sevdigim!
