İnsan birini görmeden de sevebilir. Aynı kardelen çiçeğinin güneşi görmeden ona aşık olduğu gibi...
Çünkü asıl aşkta ve sevgide önemli olan görmek değil, sadece hissetmek ve hissettirmektir.
Ben seni buram buram hissederken belkide siz beni hissetmediniz. Benden ve kalbimden haberiniz olmadı...
Çünkü hayatınızı başkasına bağlamıştınız ve ondan medet umuyordunuz .Aynı yelkenliler gibi...
Herşeyi anlamını o kadar çok istemiştim ki ...
Bir tek 'senin ' olduğunu bilmeni..
Gecenin zifiri karanlığında bir tek hayallerim ve sesinin tınısıyla SEN...
Kalbimin her atışında seni hissederken ben , sen kimi hissettin ?
Tabikide ONU...
Onu derken kalbim o kadar çok acıyor ki bilemezsin ..
Satırları yazarken gözlerimden akan yaşları hiç bilemezsin ...
Peki ya her kitapta ikimizi bulduğumu ...
Sen ne bilirsin ki be aşk ?..
Sen ne bilirsin ?...
Her konuşmamızdan sonra mutlu olduğumu mu ?
Yoksa fotoğraflarınıza bakarak gülümsediğimi mi ?
Siz ne bilirsiniz bayım ?
Bir hiç ..
Sadece hiçbirşey ...
