မင်းကငါအပိုင် (I belong you)
အပိုင်း၁၄(ဇာတ်သိမ်းပိုင်း)
ဆက်ခွန်းပိုင် "သည်းငယ် ကလေးငယ်ရေ"
သူမနက်မိုးလင်းတယ်ဆို ခါတိုင်းလို့သည်းငယ်ကိုမတွေ့ရတာကြောင့် သည်းငယ်ကိုရှာနေချင်ဖြစ်တယ်။
တစ်လုံးလုံးမှာရှိသမျှနေရာတွေ့မကျန်ရှာနေပေ့မဲ့မတွေ့တာကြောင့် သူဆီကအရင်လိုထွက်သွားသလိုဆိုတဲ့အတွေးကသူကိုပူလောင်စေတယ်။
အရင်ကတည်းကသူအခုလိုချုပ်မထားသင့်တာသိပေ့မဲ့သူဆီကနေအခြားသူပိုင်ဆိုင်မှာကြောက်တဲ့စိတ်တစ်ခုနဲ့သူချစ်ရတဲ့သူကိုဖမ်းဆီးပိတ်လောင်ခဲ့မိတယ်။
အခုချိန်မှာသူမှားတာသိပေ့မဲ့ သူလုပ်ခဲ့တဲ့အရာအတွက်နှောင်တမရချင်ဘူး။
သည်းငယ်ဘက်ကပြန်ချစ်မဲ့အချိန်ကိုစောင့်ပြီသည်းငယ်ကိုအရင်ကသူလုပ်ခဲ့မိတဲ့အမှားတွေအတွက်ပေးဆပ်ပြီအကုန်ဖြည်းစည်းပေးချင်မိခဲ့တယ်။
အခုတော့သူရင်ထဲပူလောင်နေခဲ့ရတယ်။
အရင်ကအမှားတွေအတွက်သူကိုထားခဲ့မလာဆိုတဲ့အတွေးကသူကိုခြောက်လှန့်နေခဲ့တယ်။
အရင်ကသူရဲ့လုပ်ရက်တွေကိုနှောင်တရနေပြီအခုချိန်မှာသူသည်းငယ်ကိုမခွဲနိုင်အောင်ချစ်နေတယ်ဆိုတာသိနေခဲ့တယ်။
မျက်ရည်တွေက မဖိတ်ခေါ်ပဲကျလာခဲ့တယ်။
လေးလံတဲ့ခြေလှမ်းတွေနဲ့သူခြံထဲဆင်းလာခဲ့ပြီ မဟုတ်ပါစေနဲ့လို့အကြိမ်ကြိမ်ဆုတောင်းပြီ ခြံတံခါးဆီသွားနေခဲ့မိတယ်။
ခြံတံခါးကပွင့်မနေပဲသူမနေ့ကခတ်ထားတဲ့အတိုင်းသော့ကရှိနေခဲ့တယ်။
ဆက်ခွန်းပိုင် 'ခြံတံခါးကမပွင့်ဘူးဆိုတော့ သည်းငယ်ဘယ်မှာလဲ ခြံစည်းရိုးကနေကျော်ပြီတော့မထွက်သွားလောက်ပါဘူး'
တစ်ယောက်ထဲအတွေးတွေနဲ့အလုပ်လုပ်နေတဲ့အချိန်မှာအသံတစ်ခုကိုကြားလိုက်ရတယ်။
အဲ့ဒီအသံကသူအခုချိန်မှာအတောင်းတဆုံးနဲ့အကြာချင်ဆုံးအသံလေးပဲလေ။
YOU ARE READING
မင်းကငါအပိုင်(I belong you)(Complete)
Non-FictionSameကukeကိုချစ်လို့ဘယ်မှထွက်သွားလို့မအောင်ဖမ်းထားပြီ ukeအပေါ်ချစ်တာလွဲနေပြီ ukeကထွက်ပြေးသူကလည်းသူကိုကန့်လန့်တိုက်တယ်ဆိုပြီ ပြန်ဖမ်းတဲ့ပုံစံလေးပါ
