Alya
Alyanın ailesi battığı için yeni bir şehir yeni bir okul yeni bir hayata geçiş yapmakta...
Sabah kalktım tuvalete gidecekken ailemin huzursuz bakışları dikkatimi çekmedi değil...
Ne olduğunu sormadım çünkü biliyordum ki babamın iş batışından biriydi.Tuvalete gittiğim gibi duşa girdim duştan çıktığımda ayna ile karşı karşıya geldik.Birkac saniye ben kimim diye sorgulamadım değil. Ben gerçekten kimim?ailesiyle tek kelime konuşamayan
Fakir
Hayatı ilerledikçe kötüye giden
Sürekli zorbalık gören
Sevilmeyen zavallı bir kız mı?
Düşünceyi kafamdan çıkararak tuvaletten hızlıca çıktım ve kimseye görünmek istemedim.hizlica kareli gömleği üstüme geçirip altimada siyah bol bir kot giyip hızlıca odadan çıktım.
Tam kapıya gidiyodum ki annem yıllar sonra bana 'kızım' dedi...
Şaşırmıştım çünkü önemli şeyler dışında bana seslenmezdi.
Soğuk bir cevap olarak 'ne var' diye
çıkıştım.
Annemin cevap vermesini beklerken
Babamın gözüne odaklandım
Çünkü babam çoğunlukla gözünden
Konuşurdu...
Babamın sanki bu sefer bittik diyen bakışları beni korkutmuştu
Çünkü ilk defa bu kadar çaresizdi. Annem yutkundu ve sana bir şey söyleyeceğiz dedi
"Uzatma söyle" dedim çünkü içimde bir korku vardı ve konunun uzamasını istemedim.
Annemle babam aniden bakisti, şaşırmıştım.
Onları bu kadar korkutan neydi?
"Lafı dolandirmayin okula geç kalicam" dedim ve annemin konuşmasına izin verdim
"Babanın işleri bu sefer tamamen battı ne yapacağımızı bilmiyoruz tasinacagiz ama okulunu ne yapacağız"
Soka uğramıştım nasıl tasinicaktik nereye tasinicaktik nerede okuyacaktim, bana yine zorbalık yapilacakmiydi, tek arkadaşım Eylül'ü kaybedemezdim.
Gözlerim dolmustu, elimin tersiyle silip kısık sesle
"Ne yapacağız ki taşınacak biryerimiz yok" dedim
Annem
"İstanbulda küçük bir ev var sigabilecekmiyiz bilemiyorum ama baban yeni bir iş bulup para kazanana kadar orada kalacağız okulun içinde bir yol bulacağız yapacak hirsey yok hazırlanmaya başla bir,iki saate çıkıyoruz"
Ne? Nasıl bu kadar çabuk söyledi daha sindiremeyen bile, yok babam iş bulcakmis yok küçükmüş daha bu ev yetmiyor esylaraimin yarısı dışarıda ve ne dedi o? Hazirlanmalimiymisim? Deli olacağım resmen. Sen kalk işleri batır sonra bunu kızına şıp diye anlat aniden taşın. Peki ben? Ben ne yapacağını Eylül hayi hayir, onu kaybedemem olamaz olmamalı
"Tamam hazırlanıyorum"
Hemen koşar adımlarla odama gittim ve şarja taktığım telefonu bir çırpıda elime alıp kapatma tusundan açtım. Hemen WhatsApp'dan Eylül'e girip yazmaya başladım, umarım okulda değildir
"Eylül çok kötü birsey oldu, biz battık babam batmış taşınmamız grekliymis gidiyorum hemde İstanbul'a çok üzgünüm seni kaybetmek istemiyorum nolur unutma beni" yazdım ve gözümdeki yasin telefona düşmesine izin verdim.
Evet bunlarda geçecek bitecek sakin olmalıyım evet şimdi güçlü durucam ve eşyalarımı odama sığmayan biryerlere sıkıştırdigim tüm eşyalarımı toplayacağım
Kulaklığımı bulamıyorum hayir, hah işte burdaymış, en sevdiğim tişörtüm nerede, oda burda , kalemin burada ne işi var ne zamandır arıyorum ben bunu, heey bavulumu hangi cehennemde acaba, buradaymış...
Yaklaşık yarım saat sonra hazırdım annelerde bir iki saat demesine rağmen beni bekliyordu tabii
Aslında yarım saat hazırlanması 10 20dakika falan diğer 10dakikasinda ağladım. Evet ağladım, yeter güçlü durdum bence, dayanamadım napiyim
"Geldim çıkalım" diyerek odaya geçtim onlarda herseyi toparlamislar hatta birkaç görevli de çağırmışlar
"Tamam geç arabaya geliyoruz"
Araba mı? Kimin arabası bu ya
"Araba ne alaka bizde o yok ki"
"Baban kiraladı değerini bil"
Allah Allah birde değerini bil diyor
Bir dakika okulumdan algıları beni ne zaman ne çabuk
"Okuldan aldınız mı?"
"Evet"
"Ne zaman peki ben neredeyim"
"Derste"
Arkamdan iş çevirmeye de başlamışlar
Tam eşyalarımı sırtlarına çıkıyordum ki babamın uzaktan yaklaştığını farkettigimde doğrulup fik durmaya çalıştım
Babam tam geçecekti ki yanımda durup
"Bu sefer hersey bitti, battık hayatın battı kızım, hersey mahvoldu" döküldü dudaklarının arasından...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
nefret dolu bakışlar
Jugendliteraturbir kızın okulda herkes tarafından zorbalık görmesi sonucunda onu zorbalık görürken takmayan sadece boş boş kizi izleyen nefret dolu bakışlı çocuktan karşılıklı olarak hoslanmasi